"လာေလ Han"
ေဆးရံုးကဆင္းခဲ့ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ကိုေခၚခဲ့ေတာ့ တလမ္းလံုးၾကည္လင္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးက မသိမသာညိႈးေနကာ အိမ္ထဲဝင္ဖို႔တြန္႔ဆုတ္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔လက္ဖဝါးေလးကိုအသာဆုပ္ကိုင္ရင္း ေခၚေတာ့မွ ေခါင္းေလးညိမ့္ကာ အိမ္ထဲရို႔ရို႕ေလးလိုက္ဝင္လာတယ္
" ဒါကဧည့္ခန္း Han ပ်င္းရင္ဒီအခန္းထဲမွာ TV ၾကည့္လို႔ရတယ္ ဟိုဘက္မွာက စာအုပ္စင္ Han ႀကိဳက္တဲ့စာအုပ္ယူဖတ္လို႔လဲရတယ္ အေနာက္ဘက္မွာ ထမင္းစားခန္း အဲ့ထဲမွာရွိတဲ့စားစရာမွန္သမ်ွ Han ယူစားလို႔ရတယ္"
ေျပာရင္းဆိုရင္းေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္ျပလိုက္ေတာ့ Han ကခြိကနဲ တခ်က္ရီတယ္
ေရဘူးေတြသာ တန္းဆီေနေအာင္ထည့္ထားတဲ့ ဘာစားစရာမွမရွိေသာ ဗလာနတၴိေရခဲေသတၱာႀကီး
အရွက္ေျပလည္ေခ်ာင္းရွင္းရင္း
"အဟမ္း ကိုယ္မအားလို႔ အိမ္လဲသိပ္မျပန္ျဖစ္တာနဲ႕ ဘာမွမရွိတာ လာ အေပၚထပ္ကိုလိုက္ျပမယ္"
ဒီေနရာကအျမန္ထြက္ခ်င္ေဇာနဲ႔ စကားလႊဲေတာ့
"Sehun shi"
ခပ္တိုးတိုးေလးထြက္လာတဲ့ေခၚသံေၾကာင့္တအံ့တၾသ
"အင္း ေျပာ Han"
"ဟို ဒီေလာက္အေသးစိတ္လိုက္မျပလဲရတယ္ ဒီအိမ္က ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အဲ့ေလာက္မစိမ္းပါဘူး"
"ဘယ္လို"
ဒီအိမ္ကို မစိမ္းဘူးဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ေနာက္တႀကိမ္အံ့ၾသရျပန္တယ္ မဟုတ္မွ သူအရင္ကလာခဲ့ဖူးတာေတြကိုမွတ္မိေနေလသလား
"ဘာလို႔လဲေတာ့မသိဘူး ဒါမယ့္ စိတ္ထဲမွာေရာက္ဖူးသလိုလိုပဲ"
အရိုးခံအတိုင္း စဥ္းစဥ္းစားစားေျပာေနပံုကိုျမင္ျပန္ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္အတိုင္းဆြဲေခၚလာတဲ့ သံသယေတြကို ေလ်ာ့လိုက္ၿပီး
"အင္းး ဟိုးအရင္က Han ဒီကိုေရာက္ဖူးတယ္"
"ဟုတ္လား"
မ်က္ေမွာင္ေလးက်ံဳ႕ၿပီးစဥ္းစားေနပံုက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္အသဲယားလာေစတာေၾကာင့္္
"aigoo စဥ္းစားမေနပါနဲ႔ေတာ့ ေနာက္တေျဖးေျဖးသတိရလာမွာေပါ့ ဟုတ္တယ္မွတ္လား"
