"Jong Innie"
ေဆးရံုဝန္းထဲက ထြက္ခါနီး Chan ေနာက္ကလွမ္းေခၚသံေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြကိုရပ္လိုက္တယ္
"အိမ္ျပန္ေတာ့မွာလား"
"အင္းေလ"
အထူးအဆန္းလိုလုပ္ၿပီးေမးေနတာေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ေယာင္ဝါးဝါးျဖစ္ၿပီး သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္
"ဟိုေလ ငါ--"
လက္ႏွစ္ဖက္လံုးကို ဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္ၿပီး သူ႔ဆံႏြယ္ေခြေခြေတြကို ထိုးဖြေနတဲ့ Chan ပံုစံက တခုခုမဟုတ္တာလုပ္ေတာ့မယ့္ဟန္
"ဘာလဲ ဘာလဲ မင္းဘာျပသနာရွာဦးမလို႔လဲ"
"အာာ မဟုတ္ပါဘူး ငါလဲအခုျပန္မလို႔ အဲဒါ အိမ္ကအေမနဲ႕စကားမ်ားထားတယ္ မင္းအိမ္လိုက္ခဲ့မလို႔ အဟီးး"
ထံုးစံအတိုင္း သြား ၃၂ ေခ်ာင္းလံုးေပၚတဲ့အထိရီျပၿပီး မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနတဲ့ Channie ေၾကာင့္
"အလုပ္ကလိုက္ရႈပ္ဦးမယ္ ခ်ီးထုပ္ လာ လိုက္ခဲ့"
ေပ်ာ္ျမဴ းၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကားေပၚဦးေအာင္တတ္သြားတဲ့ Chan ပံုမွန္ထက္လြန္ကဲေနတာ မသကၤာစရာေကာင္းတယ္လို႔ေတာ့ ေတြးမိေနသား
ညစာထမင္းအတူစားၿပီးျပန္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အခန္းထဲဝင္ ကုတင္ေပၚအခန္႕သားလွဲေနျပန္တယ္
"Chan ဟိုဘက္အခန္းမွာသြားအိပ္ေလ"
"ဟင့္အင္း ငါဒီမွာအိပ္ခ်င္တာ"
ေပေပေတေတ ေစာင္ပါဆြဲၿခံဳေနျပန္တယ္
"ထကြာ Chan ငါနားခ်င္ၿပီ "
"လာေလ ဒီမွာလာအိပ္ေပါ့"
တေယာက္အိပ္ကုတင္ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းကိုေဘးကပ္ေပးကာ လြတ္ေနတဲ့ တျခမ္းကို လက္ျဖင့္ပုတ္ၿပီးေခၚေနတဲ့ Chanyeol
"Chan မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"သိခ်င္လား ဒီလာေလ ငါေတာ့လံုးဝမဖယ္ေပးဘူးေနာ္ မင္းလဲတျခားသြားမအိပ္ရဘူး"
ကေလးဆန္စြာ ဂ်စ္တီးဂ်စ္ကန္လုပ္ေနတဲ့ Chan ကို မႏိုင္စြာ သူ႔ေဘးမွာပဲကပ္လွဲလိုက္တယ္
"Jong အိပ္ၿပီလား"
"အင္း"
မ်က္လံုးကိုစံုမွိတ္ထားရင္းက ေျဖေတာ့
