Steel Academy : School of CruEntsters [COMPLETED]

31. Bogoshipda

Vein's Point of View

No words can explain how i'm hurt right now. Damn why am I even feeling this kind of thing. Lunch na pero wala ako sa mood na lumabas at kumain. Arggh this is so frustating!

Marahas akong humarap sa salamin at pinagmasdan ang itsura ko. Wow ganito na ba talaga ako ka apektado sa ginawa niyang yun at nagiging ganito ako?

Inayos ko na muna ang buhok ko at binraid ang ilang parte. Lumabas na akomng kwarto ko matapos makapag-ayos. Maglikibang na muna siguro ako sa sarili ko this afternoon. Tatakas ako, gaya ng ginagawa ko noon sa America. How I miss that place.

Lumabas na ako ng dorm at saka naglalad papuntang mall. Bibili muna ako ng makakakain bago ako tumakas.

When I arrived marami pang tao. Lunch time palang kasi at kadalasan talaga dito kumakain ang iba specially pag puno na yung cafeteria.

Sa grocery na ako dumeritso at pumili ng mga chichirya. Babalik rin naman ako mamayang gabi. Pic-A , piatos, nova, juices ano pa ba? Nutella!

Pagkatapos kong mag grocery ay lumabas na akong mall at pumuntang parking lot. Sumakay na agad ako sa sasakyan ko.

I turn on the engine and drove fast. Nasa pathway na ako. If I drove fast maaring mabangga ko yang gate or it's either bubuksan nila yan. Well there's only one way to find out.

I ready myself. I drove fast as I could at tama nga ang isa sa mga hula ko. But shit! Nay sumusunod na black car sakin. Based on it's logo, it's from steel. Well let's see what they got baby!

Mas binilisan ko pa ang pagpapatakbo ng sasakyan. Here's kne of my secret, i'm actually a drag racer. Yeah surprise? Well magaling rin naman ako sa larangang yun eh.

I drifted to my right and I could hear a loud bang and the sound of shattered glasses. Tsk tsk tsk what a reckless driver. Drifting lang pala ang kalaban nito. Well, it's showtime.

~~~~~

"Whahahah" hawak ko pa ang tiyan ko habang nakatingin sa sumabog na kotse. Akala ko mamatay na yung lalaki yun pala naka-talon siya bago ito sumalpok. Ayun pa-ika-ika siya naglalakad papunta sakin. If you could only see his face you'll definitely laugh.

Nang matigil na ako sa pagtawa at narealize na malapit nang mag two ng hapon ay pumasok na ako sa kotse at binuhay ang makina nito. Binilisan ko na ang pagpapatakbo ko at pumunta sa lugar na naging isa sa tambayan ko nung bata pa ako.

A sudden tears fall while remembering those past. I still remember how we play hide and seek with those big trees. I still can remember the time when I almost fall but good thing I was able to grab the rope. I still remember how we climb that tree ro watch the sunset and watch the city lights.

This is why I hate. Kaya ayaw ko nang bumalik dito. Cause I know that the time na makita nor maaalala ko toh. Babalik na naman ako sa pagiging mahinang Vein noon.

Pinilig ko ang ulo ko at sinarado ang pinto ng sasakyan. Nagsimula akong maglakad. Tanging tunog lang ng hampas ng hangin sa dagat ang maririnig.

Dahan dahan kong binuksan ang pinto ng kubo kubo namin dito. Agad kong tinakpan ang ilong dahil sa mga alikabok. Para akong natigilan ng makita ang paborito kong teddy bear noon.

It was placed on the couch. If this house could talk, it would probably tell you my past.

Dito kami tumatambay noon eh. I hate living in the big mansion that dad built for me and mom. Masyadong malaki and I hate the fact na ang laki nga ng bahay namin, maids naman halos ang nakatira. Naging busy sila dad noon kaya minsan ako nalang mag-isa ang pumunta rito.

Until that day, may sinabi sakin sina mom and dad.

"Baby V, we're going to move now. Dun sa America kasi, may company si Lolo mo at ipinasa niya yun sa daddy mo. Si dad mo na ang mamahala." Parang gumuho ang mundo ko ng marinig ko yun.

"Hindi ako sasama! Pano ang tambayan natin sino ang magbabantay?! Di ako sasama!" tumakbo ako palabas run at di na inintindi ang pagtawag nila sakin.

Pagpasok ko sa sasakyan napansin ko pa ang paborito kong bag roon. Agad kong naibaling ang tingin ko sa pinto ng nagbukas at nagsarado ito.

"Baby V this is for your own good okay."

Mas lalo akong naiyak ng marealize that I was been trap.

"Noo mom please. I don't wanna leave this place. Please mom, dad no please." My mom hug me that made me cry even more.

Ang tambayan, mga totoo kong kaibigan, ang school lahat, ay nawala sakinnng umalis ako.

Napangiti ako ng mapait habang may tumutulong luha sa pababa sa pisngi ko. Lumabas muna ako ng kubo. Umupo ako sa may bangin malapit sa kubo.

Muntik na akong mahulog nun dito good thing nahawakan ko yung baging. Wala sina mom and dad non eh may pimuntahan.

Nung araw na nasa america na kami ilang araw ko silang di pinansin. Ang laki ng ginawa kong pah-adjust pagdating sa school at sa mga nakakasalamuha kong tao.

"Vein! Fxck!"

Agad kong naimulat ang mata ko ng makarinig ako ng pagtawag sa pangalan ko. No one knows this place, except me and my family.

"Void?" Agad akong tumayo ng makompermang suya ngayun.

I couldn't move the time that he hug me. I was about to push him away when I heard some sob, Is he crying?

"H-hey a-are you crying?" I asked.

"I'm sorry for hurting you. Please forgive me"

Okay? What's happening end of the world naba?

"It's okay, I wasn't hurt at all." In your face Vein tch.

"No. I know your not all right. I'm really sorry." This man aishh

"Look i'm perfectly okay now please pwede muna akong biyawan then go back to steel" sinunod niya nga ang sasabihin ko ang kaso umupo siya sa damuhan at humiga pa ron.

"Void! The eff! I want peace so please! Leave me alone!"

Instead of answering, he pull me cause me to fall into him.

"Bogoshipda...."

My got wide open when he kiss me..