I Hate You Because I Love You

Chapter 5: Remembrance

<Alex's POV>

It's monday.

At wala ako sa sarili habang naglalakad. Sobrang napakalaki kasi nang problema ko.

I hate my life!

May nalaman ako, kagabi lang.

Nasasangkot ako sa isang ARRANGED MARRIAGE!

A certified man hater getting married?!

What a disaster!

I couldn't imagine myself walking down the aisle, overflowing of a massive damn emotions!

Arrrggg! Ano pa bang mas malala ron?

Pero hinding-hindi matutuloy ang kasal na yun! Itinaga ko na yan sa bato kagabi!

I really can't believe it! My wicked mom betrayed me! How could she do this to me?!

Ang malala pa ron this weekend engagement party na raw namin! Isa itong napakalaking bangungot! Hindi na ba talaga mapipigalan ito? Parang ang bilis bilis ng pangyayari.

Ba't ngayon pa ito sinabi ni mom sa'kin? Nakakainis talaga!

But I thought of a solution already last evening. And I'm confident that I can solve this big problem I have with this solution. *evil smirk*

*BLAAAAGGGG*

What the eff?!

Natigil ako sa pag-iisip ng problema ko nang bigla-bigla ay may nabangga na lang ako na kung anong matigas na bagay. And before I knew it, nag-out of balance na ako. Napapikit na lang ako. I hate this!

Floor..be good to me! >.<

Akala ko talaga lalagapak na ako sa sahig, then I felt strong arms catching my body. I opened my eyes. Tao pala nabangga ko? At...

O___O

Sht! Ang lapit ng muka n'ya sa'kin! It's an inche away!

OH NO. And he's smiling sweetly. What the hell?

"Gotcha!" sabi ng annoying jerk na Gian.

Oo! S'ya nga!

Sh*t to the bones! Nakakapangilabot!

"What do you think you're doing?!" sigaw ko sa kanya.

"Catching you? Why? Is that a big deal again?"

"Yes, it is! Bitiwan mo nga ako!" Nakakapangilabot talaga mapadikit sa lalaki! Lalo na sa kanya!

"Okay. Here." Sinunod niya naman ako. "Wala bang thank you? I saved you from the floor," sabi pa niya. Tss.

"Asa ka pa. Ang sabihin mo kasi, sinadya mo'kong bangg-in. Psh. Diyan ka na nga!" irap ko.

Agad din akong lumayas. Ayoko nang pahaba-in pa scene namin at ang laki nang iniisip kong problema. Ayoko nang dagdagan. Mababaliw na talaga ako. Oh please, help me!

"Hi, sis!" sigaw ni Jane mula sa likod ko na sobrang ikinagulat ko.

"Ay! Anak ng tokwa!"

"Anong anak ng tokwa ha? Hahaha."

"Eh, ikaw naman kung makapanggulat wagas!"

"Ang sabihin mo, malalim iniisip mo kaya nagulat ka.. Hmp! Ano yan ha?"

"Wala, Jane. Ano ka ba?"

"Talaga lang ha? Baka naman may di ka na sinasabi sa'kin. Hmp! Magtatampo talaga ako sa'yo niyan."