KIZIL CAZİBE +18

SOLAN GÜZELLİK

Dimitri'nin yanından ayrılmasıyla Katya'nın gözlerinden yaşlar boşalması bir oldu. Bu da neyin nesiydi böyle? Şimdi neden bir ahmak gibi gözyaşı döküyordu?

Büyük bir sinirle gözlerindeki yaşları sildikten sonra asansörün kapısını açtı. Birdenbire karşısında gördüğü adam ise onun büyük bir hayret çığlığı atmasına sebep oldu. "Sen!" dedi büyük bir sinirle. "Ne işin var senin burada?!"

Karşısındaki adam onu bir anda asansörün içine çekti, 100. kat düğmesine bastı ve asansörün hareket etmesiyle Katya'yı duvara yaslayarak dudaklarına yapıştı. Katya, adam ile duvar arasında bir iki sıkı çırpınmadan sonra adamın kasıklarına vurduğu sıkı bir tekme ile onu kendinden uzaklaştırdı. "Pislik herif! Sen hangi hakla bana dokunmaya kalkarsın?!" diye bağırdı sinirden titreyen sesiyle.

Adam hiç istifini bozmadan o çapkın gülümsemesiyle yavaşça Katya'nın onu fırlattığı yerden ayağa kalkarak cevapladı bu sert tepkiyi. "Ne oldu Katya Smirnova? Düşmanlara gelince korkusuzca aşufteliğini sergileyen sen, benim gibi sıradan bir ajana karşı koyamayacağından mı korkuyorsun yoksa?"

Katya, karşısında duran adama bir kez daha bakınca artık o asansörden inmesi gerektiğini daha net anladı. Çünkü bu adam bunca erkek içerisinde onun kalbini attırabilen tek kişi, yıllar önceki sevgilisi Aleksis'ti.

Aleksis, Katya'nın asansörü durdurma çabasını anlık bir hamle ile engelledikten sonra Katya'yı yeniden duvar ile bedeni arasına sıkıştırdı ve dudaklarını bu kez hâlâ deliler gibi sevdiği eski sevgilisinin sağ kulağına yanaştırarak devam etti. "Bu kez kimi baştan çıkarma görevi verdiler sana? Kimi alman emredildi bu kez koynuna? Hadi söyle, sıradaki kurbanın kim Ajan 802?"

Katya, Aleksis'i bir kez daha sertçe iterek kendinden uzaklaştırdı. "Bu seni hiç ilgilendirmez! Hem sen kimsin ki benden görevlerimle ilgili malumat istiyorsun?! Sana hesap verecek değilim!"

"Yanılıyorsam düzeltin küçük hanım, ancak ben hâlâ sizin sevgilinizim!"

"Hayır, değilsin! Biz seninle ayrıldık, kabullen artık bu gerçeği!"

"Kabullenmezsem ne olur peki?!"

"Anlaşılan o ki Dimitri'ye kendini affettirmeyi başarmışsın." dedi Katya, Aleksis'in yakasında duran ajan künyesine kısa bir bakış atarak. "Ancak uzun sürmez. Eğer bana bir kez daha dokunmaya kalkarsan seni bu kez ben kovdururum teşkilattan! Anladınız mı Bay Aleksis?!"

"O kadar güzel görünüyorsun ki şu an... Yazık, yazık ki bu güzelliğin, gençliğin solarak elinden gidene kadar bir aşufte gibi yaşamaya mahkum ediyorsun kendini. Bir gün elindeki güzelliğin uçup gidince ne olacak peki? Dimitri seni o gün de tutacak mı bu teşkilatta? O zaman da şu anki gibi değer verecek mi sana? Ben sanmam. Ya sen, bu teşkilatta istenmediğin o günler geldiğinde sen ne yapmayı düşünüyorsun? Kimin kanatları altına sığınacaksın Katya? Hangi erkek seni sönmüş güzelliğinle ister ki o gün? Tabii benden başka..."

Asansörün 100. kata ulaştığını belirten sesle kendine geldi ve gözlerinden akan yaşları sildi Katya."Bu kadar yeter! Gelecekte ne olur bilemem ancak ben sadece görevimi yapmak zorundayım. Size iyi günler dilerim Bay Aleksis!" dedikten sonra asansörden indi ve yüzüne her zamanki öz güven dolu gülümsemesini yerleştirerek yoluna devam etti.