Ölümün Tutkusu #Wattys2018

ÖT3-Beklenmeyen İddia

Tekraar Merhabaaa :) Hikayemi okumaya başlayanlara ve hala okumaya devam edenlere çok teşekkür ederim.Bu bölüme kadar geldiyseniz birazcık da olsa sevmişsiniz demektir.Çook teşekkür ederim.Sizi seviyoorum.Keyifli Okumacııklar 

Medya : BATU DEMIR

HATIRLATMA

Hastane okulun yakınında olduğu için geldiğimizi farketmemiştim.Ambulans personelleri içerideki doktorları arayıp hemen dışarıya sedye çıkarmasını söylemişti.Ambulansın kapıları açılırken birden bire kalp krizi geçirmemi sağlayacak o sesle ağlayışlarım kat kat artmış ve olduğum yere çakılmıştım.

Monitörden  gelen sesle dünyam başıma yıkıldı.Ötüyordu.Normal ötmedi ama .Nabız yok...

Canıma kendim zarar verdim.En son gördüğüm dünyamın kararmasıydı.

                                 ********

  

BATU DEMİR'DEN

Aptal kız hala uyanmadı birde.Hem kaşınıyor hemde yaptıklarının arkasında durmuyor.Kapıdan çıkan doktorun yanına gittim.

''Batu bey endişelenmenizi gerektirecek bir durum yok.Hanımefendi şoktan ve stresten küçük bir baygınlık geçirmiş.Birazdan kendine gelir odaya girebilirsiniz.''

Başımla teşekkür edip odaya istemeye istemeye olsa da girdim.Onu alıp Poyrazın yanına götürmem lazımdı.Çünkü benim aptal kardeşim onun adını sayıklıyordu.Yani doktorlar öyle söyledi.

İçeri girdiğimde yatakta oturmuş bişeyler düşündüğü her halinden belliydi.''Kendine geldiysen kalk Poyraz'ın yanına gidiyoruz.''

Aklına yeni gelmiş gibi yataktan fırlayıp yanıma geldi.Hem koluma asılıp hemde şunları söylüyordu.''Yalvarırım o iyi de.Ben onsuz yaşayamam.Lütfen.Kimsin bilmiyorum ama ben ona zarar vermek istemedim hem ne oldu da öyle oldu bilmiyorum.Nolur gi-gidelim.Lütfen.Hemen''

Salak kız madem bu kadar üzüleceksin ne diye tekme atıyosun karnına çocuğun.Eğer Poyraz'a birşey olursa yaşatmazdım onu.

                                    *********

Alesya'dan

Yanımdaki kimdi bilmiyorum ama beni ameliyathanenin önüne getirmişti.Uyandığımdan beri ağlamaya devam ediyordum.Ben onsuz yaşayamam.Allah'ım ne olur ona birşey olmasın!Ağzımdan çıkan küçük hıçkırıkla yanımdaki çocuk beni teselli etmek istercesine sarıldı.

Bu poyrazın kokusu ama.Sarıldığım çocuk tıpkı Poyraz gibi kokuyordu.Ona döndüm.''Bu Poyraz'ın kokusu.''artık beni ne kadar duyduysa sesimin çıktığından bile şüpheliyim.

Beni sandalyelerin olduğu yere götürüp oturttu.Yanıma oturup üstündeki hırkayı çıkartıp  verdi.''Poyraz'ın hırkası doktorlar verdi.Sende kalsın.Poyraz uyanınca ona gösterme en sevdiği hırkası senden alır yoksa.Ve Poyraz'a karşı hislerinin farkındayım.Fazla belli ediyosun.''

Haklıydı.Fazla açık vermiştim bugün.Ama olaylar zaten benim başımın altından çıkmıştı birde onu yanlız bırakamazdım.''O uyanıcak değil mi ?''

Az önceki titreyen sesini gidermek için boğazını temizledi ve tekrar bana döndü.''O Poyraz Akın.Sence öyle bir şansı varmı aptal kız ?''Dediği şeyle en azından içimdeki umutlar daha da büyüdü.Gözyaşlarımı silip geriye yaslandım,gözlerimi kapattım ve o eşşiz kokuyu içime çektim.

Yaklaşık yarım saat boyunca aklıma güzel hayaller getirip umutlanıyordum.Hemde yanımda o varmış gibi hissediyordum.O uyanınca hırkasını mumyalatıp odamda saklayacaktım.