Ölümün Tutkusu #Wattys2018

ÖT11-İntikam (PART 1)

~Alesya kim olduğu bilinmeyen birisi tarafından kaçırılmıştı.Başlamadan önce tahminlerinizi belirtirseniz mutlu olurum ♡

.
.
.
.

Başımdaki feci ağrı sebebiyle gözlerimi açtım.Gözlerimin bir an kör olduğunu yahut karanlık bir ortamda olduğunu sandım.Kalp atışlarım karanlık yüzünden artarken bağırdım.

"Işığı açın !"

Ellerimi başıma götüreceğim sırada çok büyük bir terslik olduğunu anladım.Ellerim bağlıydı.Sanırım şuan tutulduğum yer sandalyeydi.Kaçırılmıştım.

"Sonunda uyandın."

Tanımadığım erkek sesi beni daha da korkuturken ne yapmam gerektiğini düşünmek istedim.Ama yapamadım.İçimdeki korku herşeye engel oluyordu.

Bulunduğum ortam aniden aydınlanınca gözlerim acıdı.Etrafa göz gezdirdiğimde odanın kahverengi tonda ağırlıklı olduğunu farkettim.Buranın dağ evi olduğunu anlamamam imkansızdı.Herşeyiyle belli ediyordu.

Bayıltıldığımı biliyordum.Baloda ağlayan kızın yanına giderken olmuştu.Kız beni oyuna getirmişti.O kimdi ? Hiçbir şekilde bilmiyordum ve benimle ne bağlantısı vardı bu adamın , merak ediyordum.

Bakışlarım karşımda duran adama odaklandı.Beni salonun ortasına yerleştirdiği sandalyeye oturtturmuş kendisi ise karşımda bulunan koltukla bana pis pis sırıtarak bakıyordu.

"Togarların biricik kızı Alesya.Artık benimlesin.Şimdi bekle bakalım , o çok değer verdiğin Poyraz'ın seni kurtaracak mı ?"

"Sen kimsin ?Neyden bahsediyorsun ?Poyraz'ı nereden tanıyorsun? VE BENİM BURADA NE İŞİM VAR !?"

Bağırmama karşılık ayağa kalktı.Yanıma yaklaşıp sandalyenin arkasına geçti.Sırtımda hissettiğim dokunuşla vücudum gerildi.Şuan bu elbiseyi aldığıma lanet ettim.

"Dokunma seni aşağılık herif !"

Vücudumu sandalyede oynatırken arkamı terkedip karşıma geri geçmişti.Az önce karşımda oturuyordu ama şuan ayakta olduğu için nefret içeren bakışlarım yukarı dikilmişti.

"Fazlasıyla dişli bir rakip.Öyle bir babanın böyle bir kızı.Baban görse ayıplardı Alesya..."

Sırıtmasına karşılık ayağımı kaldırıp ayak bileğine vurdum."Babama birşey yaptığını söyleme sakın."

"Sakin ol dişi kaplan.Sadece bir oyun.Bakalım o çok değer verdiğin Poyraz , gerçekten de sana değer veriyor mu ?"

Tam ağzımı açacağım sırada telefon çalmasıyla sustum."Bağla ağzını ."

Kapıdaki adama kafasıyla beni işaret edince hareket etmedim.Edemiyordum , hareketlerim fazlasıyla kısıtlanmıştı.

Adam elindeki bez parçasıyla ağzımı bağlarken çığlık atmaya başladım.İşe yaramamıştı.Yaramasını beklemem büyük aptallıktı.Bakışlarımı şerefsiz olarak nitelendirdiğim adama çevirdim.

Telefonundaki aramayı yanıtlayıp hoparlöre aldı."Aferin Poyraz , görevin layığıyla yerine getirdin.Şimdi Serkan'ı oynatalım biraz."

İsmini duymamla bakışlarım değişmişti.Ne yani ? Benim kaçırılmama Poyraz mı yardım etmişti ? Babama ne yapacaklardı ?

Bağırmama karşın hiçbirşey anlaşılmıyordu.

Gözümden düşen yaşlara lanet ettim.Ne kadar aptaldım.Ciddi ciddi Poyraz'a güvenmiştim.Sinirden ve hıçkırıklarım yüzünden damarlandığından emin olduğum gözlerimi,  adama diktim.