Ölümün Tutkusu #Wattys2018

ÖT4-Kadın Ve Adam

Herkesee merhaba ! Tekrar buradayıım.Hikayemi sabırla okuyanlara kucaaklar dolusu sevgiler.Artan okunma sayılarını gördükçe deliriyorum.Hepinizi çok seviyoruum👧Bu bölümü medyada ki Yanımda Kal şarkısını açarak dinleyebilirsiniiiz.Hepinizi tekraar seviyorum.

''Hoşbulduk Arkadaşım.''

Birisi bana gelip siz Poyraz'la arkadaş olucaksınız.Onun evinde ona bakıcaksın deseydi güler geçerdim herhalde.Hatta döverdim bile böyle saçma salak konuştuğu için.Allah'ım sen nelere kadirsin?

Kapıyı açtıktan sonra Poyraz'ın kolunun altından çıktım.''Odan nerede?''Onu test etmek için sormuştum bana tepkisini merak ediyordum.Arkadaş olucaksak iyi davranmalıydı.

Bir eliyle destek alarak durdu ve ''Bul.Konuşmaya halim yok.''dedi.Ama sırf vicdan azabı çekip de yaptığımı sansın diye birşey demeden hemen ikinci kata yöneldim.Odası ikinci katta sondaki odaydı.Evin ikinci katı ona özeldi ve kendine ait tasarlamıştı.Hatta bir odasını sadece bateri için kullanmıştı.Yani öyle öğrenmiştim.Sonuçta stalk yetekeneklerimiz vardı.Ve en önemlisi anahtarı vardı kimse giremiyordu.Poyraz arkamdan seslenince merdivenden aşağıya bakmak zorunda kaldım.Saçlarım da benimle birlikte aşağıa ona doğru bakıyordı.

''Efendim Poyraz'cım.Söyle canım arkadaşım.''Birazcık yalakalık yapsam fena olmazdı.Belki cezamı hafifletebilirdi.

''Birisincisi şöyle bakma tıpkı cadıya benziyorsun.Ikincisi oranın anahtarı var.Ve oraya benden başkası hiç girmedi anahtarı bulamazsın."Merdivenden birkaç basamak aşşağıya inip karşısına geçtim.Saçlarımı bilmiş bir edayla savurdum.

''Sen beni ne sanıyorsun Poyraz?Seni senden daha iyi tanıyorum.Sen asla kalabalık ortamları sevmezsin.Herkesten uzak yanlız kalmayı çok seversin bu yüzden de ikinci katı kendine özel tasarladın.Ve kimse buraya girmedi değil mi ?"

Gözleri şaşkınlıktan açılmış bir şekilde beni izlerken bende birşey demeden kapıya tekrar yöneldim.Kat arasına kapı yaptırmıştı.Ve anahtarı zaafı olan biryerde olması lazım.

"Şimdii.Anahtarı nereye koymuş olabilirsin bir bakalım."

Kapının çevresine bakarken kapının alt tarafında halıyla bir kısmı kapanmış bir bölüm gördüm.Arkamı dönüp Poyraz'a sırıtıp tekrar yere eğildim.Aslında daha gizemli biryere saklamasını beklerken burda olması garibime geldi.

Arkamda şaşkın bakışlarıyla Poyraz beni izlerken kapıyı açtım ve aşağıya geri indim.Poyraz'a bu sefer de zafer kazanmışcasına ben sırıtarak kolunun altına girdim.

Yarasına değmemeye çalışarak ayağa kaldırdım ve merdivenlere yöneldim.Üst kata geldiğimizde onu odasına yönlendirdim.Ama bu sırada Poyraz'ın bana baktığını ve şaşırdığını sezdim.

Evini onu tanıdığımdan gerçekten çözmüştüm ama odasını hiç görmemiştim ve bilmiyordum.Gerçekten de merak ettiğim doğruydu.

Odasının önüne geldiğimizde kolunun altından çıkarak kapının kolunu yavaşca indirdim.Kapıyı açtıktan sonra koluna girerek yatağa yönlendirdim.Yavaşca uzanmasını sağladıktan sonra bakışlarımı odada gezdirmeye başladım.Odasında ki çoğu şey beyazdı.Beyazdan başka sarı rengi de vardı.Tonlama olarak eşyalar vardı.

Onun aksine ben en çok siyahı severdim.Siyah benim için karanlığı veya yanlızlığı ifade etmiyordu.Siyahın içinde kaybolmayı seviyordum.Ve bundan da asla vazgeçmedim.

Poyraz'ı da bildim bileli beyazdan hiç vazgeçmedi o da.Arabası,odası ve hatta çoğu kıyafetleri de beyazdı.Ama şaşırtıcı olarak evi beyaz değildi.Ve koca evde sadece tek başına yaşıyordu.(Merak edenler için medyada Poyrazın evi var)