Badgirl and Her Bodyguard [COMPLETED]

Chapter 17

Aliezha Kie Mendoza POV

May hinala akong si Kevin ang nag-utos kay Kobie na magdala ng pagkain sakin. Sya lang naman ang nakakaalam ng unit ko. Tss.

Concern ba talaga sya? O ginagawa nya lang yon dahil na rin sa tungkulin nya? Tsk.

Magaling na ako ngaun. Kaya makakapasok na ulit ako.

Nakabihis na ako ngayon at ready to go na.

Maayos na ako kaya kaya ko na ulit gumawa ng gulo. *smirk*

Kinuha ko na ang bag ko at umalis.

***

*school*

Pagkapasok ko sa room ay nakita ko agad si clown. Ngumisi ako sa kanya. Sinamaan nya naman ako ng tingin.

"Hi Aliezha!" Bati sa akin ni??

"Kobie? What are you doing here?" Takang tanong ko.

"Kaklase mo na ako ngayon. Magaling ka na pala." Sabi nya at ngumiti.

Inirapan ko sya.

"Umalis ka nga sa harapan ko. Nakakasira ka ng araw." Inis na sabi ko.

"Awch! It hurts." Sabi nya at nagpout.

Di ko na lang sya pinansin.
At umupo sa upuan ko.

Nakinig muna ako ng music gamit ang phone at earphone ko.

Pumikit muna ako.

Maya-maya pa ay may kumulbit sakin.

Minulat ko ang mata ko.

Si Kobie. Tss.

"What!?" Iritang tanong ko.

Akala ko pa naman magiging maganda ang araw ko ngayon.

"Wala lang. Ahm." Sabi nya.

Binatukan ko sya. At sinamaan ng tingin.

"Awch! Ba't mo ginawa yon?" Daing nya.

"Nananahimik ako dito tapos kukulbitin mo ako tapos sasabihin mo wala lang! Are you crazy!!?" Pasigaw na sabi ko. Kaya ngayon nakatingin na samin ang mga classmates namin.

"Sorry. I just want you to be my friend." Hingi nya ng dispensa.

"Tss. Well. I don't want you to be my friend!" Sabi ko at inirapan sya ng matindi at nakinig ulit ng music sa earphone ko.

Tumungo na lang ako. Ayoko silang kausap. At mamaya na lang ako makikipag-away pag nasa mood na ako.

***

Natapos ang klase namin na wala akong naintindihan. Tss.

Nandito ako ngayon sa hallway naglalakad. Andaming nagha'hi' sakin. Pero ni lingon ay hindi ko ginawa. Di ko sila pinansin. Alam naman nilang snob ako tsaka NAPAKABAIT ko. Tsk.

"Aliezha!!!" Sigaw ng kung sino man. Pero tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad.

Siguro ay si Kobie yon. Boses nya eh.

Kakaasar. Lagi na lang mang-inis. Akala nya ba ay nakakatuwa sya? Tsk.

Pagkalapit nya sakin ay nagsalita agad.

"Nakakapagod. Hinabol pa kita. Ambilis mo naman maglakad. Sino bang nagsabi na habulin mo ako?" Bored na tanong ko.

"Eh. Wala. Hehe." Parang tangang sabi nya.

"Tss. Pede ba? Tigilan mo ako. Dahil pag ako nabuwisit sayo ng sobra! I swear! Lagot ka sakin!" Sabi ko.

"Sorry na. Ibigay mo na kase ang friendship na hinihingi ko." Nakangiting sabi nya.

"Eh kung putulin ko yang ulo mo?!" Inis na sabi ko.

"Saang ulo? Sa baba o sa taas?" Clueless na tanong nya.

"What!? Nang-iinis ka ba talaga!? Ha!!" Galit na sigaw ko sa kanya.

"Pero. Nililinaw ko lang naman eh." Sabi nya habang kamot ang ulo nya sa TAAS.

"Pede ba!? Wag mo ng guluhin ng sobra ang buhay kong matagal ng gulo!" Sabi ko at sinamaan sya ng tingin.

"Hindi ako nandito para guluhin pa lalo ang buhay mo. I'm here because I want to fix your life. Ayaw mo nun? Aayusin ko na ang buhay mo?" Sabi nya at ngumiti.

"Arrghh! Pede ba!!! Wag mo na akong buwisitin!!!" Sigaw ko sa kanya.

Buwisit na lalaking 'to! Pinaglihi yata sa kakulitan at kaabnormalan!

Nagsimula na ulit akong maglakad at sumunod naman sya sakin. Di ko na lang sya pinapansin kahit salita pa sya ng salita. Nakakabuwisit at nakakarindi sya!

Dumiretso ako sa parking. Pagkarating ko ay sumakay agad ako sa kotse. At dahil wala ng Kevin sa buhay ko ay ako na ang nagdadrive kahit bawal pa akong magdrive.

Pinaandar ko na ang makina at papaandarin ko na ng biglang humarang sa harap ng kotse si Kobie. Napahilamos ako sa mukha ko.

Tinangka kong paandarin ulit pero wala talaga syang balak umalis.

Bumaba ako ng kotse at nilapitan sya.

Kung nakakamatay lang ang tingin. Malamang bulagta na sya kanina pa.

"What is your problem!?" Madiing tanong ko.

"Wala naman akong problema." Nakakunot ang noong sabi nya. Jusme! Sobrang slow!

"Tanga ka ba ha!? Eh bakit ka humaharang sa harap ng kotse ko!? Di mo ba naisip na pede kang mamatay kung di ko agad napansin ang pagharang mo!" Nabubwisit na sabi ko.

Napapadyak na lang ako sa inis.

"Hala. Ganun ba? Sorry. Pero napansin mo naman agad ako eh diba?" Kamot ulong sabi nya.

"Hooo!" Nagpipigil na sabi ko. Gusto ko na syang suntukin sa mukha.

"Kobie. Pede bang hayaan mo na akong makaalis?" Mahinahong sabi ko.

Hindi sya madaan sa galit na usapan eh. Dadaanin ko sya sa maayos na usapan baka sakaling maintindihan nya.

"Ahm. Sige." Nakangiting sabi nya.

Ngumiti ako ng peke sa kanya at sumakay na ulit sa kotse.

At mabuti naman na hindi na sya humarang pa. At nakaalis na rin ako.

Atleast hindi ko masyadong naisip si Kevin dahil sa kakulitan ni Kobie. Tss.

Sana mawala na ang nararamdaman ko kay Kevin.