Troublemaker

Κεφάλαιο 15ο:"Ελεύθερη"

Sky

"Τι εννοείς;",με ρώτησε ο Wes και γύρισε το βλέμμα του προς το μέρος μου.

Αναμνήσεις ξεκίνησαν να με πολιορκούν για μια ακόμη φορά.Ο δωδεκάχρονος εαυτός μου ήταν τόσο αδύναμος και λυπημένος.

"Δεν έχει σημασία.Αυτο που μετράει είναι το τώρα και το μέλλον.",απάντησα και κοιταξα έξω από το παράθυρο.

"Ξέρεις κάτι που έχω καταλάβει για σένα;",είπε ο Wes και ξαναγύρισα την προσοχή μου σε εκείνον,καθώς έκανε μια παύση.

Σήκωσα το ένα μου φρύδι και του έκανα νόημα να συνεχίσει.

"Πως ότι και αν είναι αυτό που έχεις περάσει,όχι μόνο σε έκανε πιο σκληρή,αλλά φοβάσαι να έχεις άτομα κοντά σου.",είπε εκείνος και χαμήλωσα το βλέμμα μου.

"Απλώς δεν εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους.",εξήγησα και έβαλα το ένα πόδι μου πάνω στο άλλο.

Ο σερβιτόρος ήρθε και μας έφερε αυτά που είχαμε παραγγείλει.Κοιταξα για μερικά δευτερόλεπτα το κέικ κολοκυθας και ήπια μια γουλιά από την σοκολατα μου.

"Έλα δοκίμασε.",με παρότρυνε ο Wes που είχε ήδη φάει μια μπουκιά από το δικό του.

Έπιασα το πιρούνι και εβαλα μια μπουκιά στο στόμα μου.Ήταν όντως υπερβολικά γευστικό.

"Λοιπόν;",με ρώτησε και σήκωσε το ένα του φρύδι.

"Είναι πολύ ωραίο.Το παραδέχομαι.",απάντησα και ήπια λίγο από την σοκολάτα μου.

"Πες μου κάτι Sky.Ποτε ήταν η τελευταία φορά που αφέθηκες ελεύθερη;",με ρώτησε και έστρεψα ξανά το βλέμμα μου σε εκείνον.

"Τι εννοείς;",τον ρώτησα και έγειρα το κεφάλι μου στο πλάι.

"Ποτέ ήταν η τελευταία φορά που δεν είχες υποχρεώσεις και απλά έκανες κάτι επειδή το ήθελες.Ποτε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες ελεύθερη;",ρώτησε και ακούμπησε το κεφάλι του στην παλάμη του,ενώ με κοιτούσε περιμένοντας την απάντηση μου.

"Δεν-δεν θυμάμαι.",απάντησα και αυτή ήταν η αλήθεια.

Ένιωθα τόσο πνιγμένη από όλες τις υποχρεώσεις μου,που σχεδόν ξεχνούσα να ζήσω.Και δεν ήταν μόνο οι υποχρεώσεις,αλλά και αυτή η μάσκα που έβαζα καθημερινά στο πρόσωπο μου.Η μάσκα της αλύγιστης.