Troublemaker

Κεφάλαιο 49:"Η Αρχή Του Τέλους"

                                 ΕΠΙΛΟΓΟΣ

4 μήνες αργότερα...

Sky

Ο ήχος του ξυπνητηριού χτύπησε για περίπου τριτη φορά και αποφάσισα πως πλέον ήταν η ώρα να σηκωθώ.Κοιταξα γύρω μου και συνειδητοποίησα πως η Stephanie,έλειπε.

Πιθανόν να είχε πάει ήδη σε μάθημα.Ετσι κι αλλιώς ήταν πολύ πιο συνεπής από εμένα.Οσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό.

Η συγκατοίκηση χωρίς την Riley μου φαινοταν περιεργη,όσο και αν συμπαθούσα την Steph.Ειχα συνηθίσει μαζί της και μου έλειπε πολύ.

Αλλά αν κάτι μου έλειπε περισσότερο από όλα αυτό ήταν ο Wes.Ο χωρισμός μας έγινε απλά με ένα τηλεφώνημα την ίδια μέρα που βγήκε από το κέντρο απεξάρτησης,καθώς θεώρησε σωστό να αφήσει πίσω του κάθε υπολειμμα του παρελθόντος του,για να κάνει μια νέα αρχή.

Έτσι τα άφησε ολα.Ακόμη και εμένα.

Αυτό που με πείραξε περισσότερο ήταν πως δεν μου έδωσε μια ευκαιρία να μιλήσουμε από κοντά.Με ένα απρόσωπο τηλεφώνημα αποφάσισε να λήξει τα πράγματα μεταξύ μας,λες και δεν είχε συμβει τίποτα ποτέ.
Λες και δεν είχαμε αναμνήσεις.
Λες και δεν είχαμε νιώσει τίποτα ποτε.

Έτσι έμεινα πίσω εγώ,μόνη,προσπαθώντας να μαζέψω κάθε σπασμένο μου κομμάτι.Κυριως όμως προσπαθώντας να ξαναβρώ τον εαυτό μου.

Ένας χτύπος στην πόρτα μου με έκανε να ξυπνήσω από τις σκέψεις μου και αυτή την φορά να σηκωθώ πραγματικά από το κρεβάτι.Με αργα και βαριεστημένα βήματα ξεκίνησα να κατευθύνομαι προς την πόρτα,πιάνοντας ταυτόχρονα τα ανακατεμένα μου μαλλιά σε έναν κότσο.

«Χρόνια πολλά Sky!»,άκουσα την χαρούμενη φωνή του Leo μόλις άνοιξα την πόρτα και αμέσως τύλιξε τα χέρια του γύρω από το σώμα μου.

Χαμογέλασα και μετά από μερικά δευτερόλεπτα ανταπέδωσα στο θερμό του άγγιγμα.

Πριν λίγο καιρό σίγουρα δεν ήθελα να τον βλέπω μπροστά μου,αλλά αυτή την στιγμή ήμουν παραπάνω από ευγνώμων να τον έχω δίπλα μου.Η αλήθεια είναι πως με βοήθησε αρκετά να ηρεμήσω μετά τον Wes και προσπάθησε να μου βάλει μυαλό.
Απέτυχε μεν παταγωδώς,αλλά η προσπάθεια του ήταν αυτό που μέτρησε πραγματικά για εμένα.

«Leo,το θυμήθηκες.»,απάντησα μόλις απομακρύνθηκα από την αγκαλιά του.

Εκείνος μου χαμογέλασε και μπήκε μέσα στο δωμάτιο μου,κρατώντας μια τσάντα στο χέρι του.