Szmaragdowe serce w próżni nęcę,
szmaragdowe serce w dłoniach nęcę.
Każdy śmiech, każdą skażoną gorycz
w nienawiść troskliwą ją zmienię,
w proch, cudzołożny ją przemienię.
Czerwona róża w agonii umiera,
ciemności serca umiera kwiat.
Krwawy król boga wyzywa.
Zemsty na róży ubogiej czeraci.
Czerwono różo czemuż umierasz?
YOU ARE READING
Hard Mode
PoetryZbiór wierszy. Można rzec tak: wiersz o trudnej (według mnie) treści, nic co wydaje się że jest oczywiste, jednak może się okazać zupełnie inne, może bardziej skomplikowane albo jednak proste. Oczywiście ich tematem jest wszystko co może dotyczyć: ś...
