Czekanie zgubą złamanego uczucia,
przepycha się przez rozkład ich serc.
Przebywać na ścieżce przedsionka.
W jego ustach rozszalałym być.
Czekanie zubożało jego duszę,
jak milenijna biblia ich serc.
Rozkosz cierpienia trwa wiecznie,
bo śmiercią przeboleć się nie dało.
Czekanie to prawo skamlanego czasu.
Litości zbielałej oczekuje od nas,
jak serce anioła, którego już znam,
przez ich nienawiść pośród nas.
YOU ARE READING
Hard Mode
PoetryZbiór wierszy. Można rzec tak: wiersz o trudnej (według mnie) treści, nic co wydaje się że jest oczywiste, jednak może się okazać zupełnie inne, może bardziej skomplikowane albo jednak proste. Oczywiście ich tematem jest wszystko co może dotyczyć: ś...
