Wysuszony kwiat o brzasku,
sięgający nieszczęśliwie po deszczu,
wpada w głęboki sen.
Ktoś delikatnie wzywa do raju ciemności.
Czy to kłamstwo, a może sen?
Tak czy inaczej już to stracił.
Czy zyskasz przez dalsze stawianie się
swojemu sercu? Spójrz przez te oczy,
życie jest niezrozumiałe i wystarczająco
ulotne by pochwycić je z dala.
Czy dziś będzie dzień twego
smutnego końca, który przyjdzie
po nas wszystkich?
Nagietek śpiewający o głębi,
cicho kwitnie w pełni.
Nienawiść i smutek.
W twych oczach są ze sobą złączone.
Nagietek śpiewający o śmierci
jest pojony samotnością,
sięgający nieszczęśliwie po deszczu
wpada w głęboki sen.
YOU ARE READING
Hard Mode
PoetryZbiór wierszy. Można rzec tak: wiersz o trudnej (według mnie) treści, nic co wydaje się że jest oczywiste, jednak może się okazać zupełnie inne, może bardziej skomplikowane albo jednak proste. Oczywiście ich tematem jest wszystko co może dotyczyć: ś...
