'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi.
Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için...
Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi.
Ama Mara ne annes...
🔱 "Sana acıyı hissettiren her şeyden, herkesten uzak dur!"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🗝
"Merhaba kaybolmuş melekcik!"
"Uzak dur b-benden!" dedim zar zor dönen dilimle.
Gözlerim kararmaya başladı ve oturduğum yerde bir an her şey döndü. Kollarımda bir baskı hissettim ve acıyı da...
Damien cıkladı. "Bayılmak yok!"
Gözlerimi birbirine bastırırken "Lütfen!" dedim. İlk defa bu denli korkmuş, ilk defa birine yalvarıyordum. Biri mi? Karşımda duran şey bir insan bile değildi. Yalvarmamın ne önemi vardı ki? Yine de daha başka ne yapabileceğimi bilmiyordum.
"Lütfen ne?"
"L-lütfen, bana bir şey yapma!"
Gülme sesi kulaklarıma ulaştı ve, "Gözlerini aç melek!" diye emir verdi.
"Yapamam, lütfen bırak gideyim!"
"Seni bırakırsam bir kaç dakikaya bayılırsın. Cehennem köpeğinin izi vücuduna bulaşmış. İnsanlar ne der?" dedi eğlenen bir sesle. "Öldürmez ama süründürür. Şimdi gözlerini aç ve bana bak!" Serin soluğunu yüzümde hissettim o an. Soğuk nefesi sanki yüzümü yaktı. "Bana bak! Hemen!" dedi kollarımdaki baskısını artırarak.
Gözlerim korkuyla en sonunda aralandı ve siyah ve harlı ateşin karışımı gözleri adeta göz bebeklerimi eritti.
"Kokun mide bulandırıcı." dedi tiksintiyle.
Hakaretlerini sindiremeden omzumu kavrayıp ceketin kolunu tek bir hamlede yırttı. Kolumdaki yakıcı acı o an daha belirgin bir hale büründü ve çığlık attım. Siyah ve ateşle harlı gözleri yine benim titreyen mavilerimi buldu. "Canın yanacak!" dedi duygusuz ve acımasızca. "Ama sakın bayılayım deme. Daha seninle işim bitmedi."
O an parmakları yaralı etime tereddütsüzce gömüldü, acıyla öylesine bir çığlık attım ki sesim ormanın her bir köşesinde yankılandı. Kısa süreli kapanan bilincim yine yaratık tarafından canlandırıldı. "Bayılma demiştim." dedi sessizce ama bu tonda bile sesi kükreme gibi gelmişti.
Parmakları hala omzuma gömülüydü ve o elini yavaşça geri çekerken acıyla kararan gözlerim parmaklarının ucundaki siyah yapış yapış şeyi seçebilmişti. O çektikçe iğrenç bir ip gibi gelmeye devam etti. "Lütfen!" dedim durmasını isteyerek.
"Kıpırdama!" diye beni uyardı, sanki milim hareket edebiyormuşum gibi, o an fark ettim ki bedenim zangır zangır titriyordu.
"Şeytan özü iş görürdü, tabii layık olsaydın. O yüzden buna katlanacaksın."
