'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi.
Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için...
Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi.
Ama Mara ne annes...
Yıllar sonra yine buradayız. Yeniden bu serüvene başlıyoruz. Haftalık olarak bir bölüm atmayı düşünüyorum canlarım. Eğer bol bol yorumlar atıp eski günlerimize geri dönmemizi sağlarsanız çok daha erken bile olabilir bu. O yüzden okuyanlarınızdan ricam, ilk kez okuyormuş gibi yorum yapmanız ve yeni okuyucular için spoiler vermemeniz ve de yıldızlamayı kati suretle unutmamanız.
Diğer yandan Anahtar serisinin bölümlerinin gelişi diğer hikayeleri herhangi bir şekilde etkilemeyecek. Biz sadece eskiye döneceğiz, okuyacağız, sinirleneceğiz ve yine birilerine aşık olacağız.
Sonra ne olacak peki? Anahtar serisi bittiğinde (Anahtar, Mühür, Araf ve Mahşer) Lucifer kitabından devam edeceğiz. Lucifer'ın hikayesi bağımsız da okunabilecek ama Anahtar evrenini okuyan biri elbette geçmişi daha detaylı bilerek okuyacak. Onun hikayesine de bayılacaksınız 😈
O halde yine ve yeniden...
Bol yorumlu, keyifli okumalar...
Multimedya:Julia Brennan - İnner Demons
Instagram: e.s.mare (Takip etmeyi unutmayın)
🔱 "Seni öptüğümde hissettiğin acıyı hatırlıyorsun, öyle değil mi? O acıyı unutma melekçik!" 🔱
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🗝
Kızı hızla kendimden uzaklaştırdım. O da bu hareketimden sonra şaşırarak yüzüme bakmaya başladı. Sanki az önce delice saçmalayan benmişim gibi. 17 yıllık hayatım boyunca bu kasabada çok fazla garip, hatta deli olduğunu düşündüğüm insanla karşılaşmıştım ama yeni gelenler hepsine parmak ısırtırdı. Hepsi kafayı yemişti, hepsi.
"Yeter!" dedim öfkeyle. "Bu saçma konuşmaları daha fazla dinleyemeyeceğim. Hemen bana anahtarı ver."
"Neden böyle davrandığını anlamıyorum. Benden sana zarar gelmez. Sadece kim olduğunu merak etmiştim."
"Çok bilmek istiyorsan adım Mara. Şimdi anahtarı bana ver."
"Neden bunu söyleyip duruyorsunuz?" diye çıkıştım ve anlaması için kelimelerin üzerine basarak vurguladım. "Ben. bir. ölümlüyüm. Anlatabiliyor muyum? Ölümlü."
"Bir dakika!" dedi bu kez de kaşlarını çatarak. "Yoksa... Aman Tanrım! Bilmiyorsun. Sen bir kaybolmuşsun."
Kızın elini ani bir hareketle yakaladım ve elinden anahtarı aldım. "Kendi kendine saçmalamaya devam et. Bu garip cümleler, melek şeytan muhabbetleri gram ilgimi çekmiyor. Sadece sizi deli gibi gösteriyor o kadar. Ben gidiyorum."
