Beautiful Doctors °jikook

Unuttum Sanma

"Erken doğum riskine karşı olan bir sancı bu. Bu yüzden dikkatli olmalı ve seni etkileyecek olaylardan uzak durmalısın." Reçeteye bir kaç ilaç yazarken bana uyarılar veriyordu Hoseok hyung.

Gözyaşlarımın ıslattığı yanaklarımı silmeye başladım. Kızıma bir şey olacağı düşüncesi kalbimi sıkıştırıyordu. Daha yeni yeni doğuma yaklaşırken erken doğum riski beni şimdi fazlasıyla korkutuyordu. Jungsun ve Mingyu'nun tersine kızım hamilelik döneminde rahat rahat büyümemişti.   Bu yüzden kendimi suçlamaktan alıkoyamıyordum. 

"Bu ilaçları al ve Jungkook'la bu konuyu uzatmadan barışın Jimin. Kızının sağlığı için unutun bu olanları. Ben Taehyung'la da konuştum zaten." söylediklerine kafa sallasam da, son cümlesiyle duraksamıştım.

"N-ne? Ne zaman?" oturduğum sedyeden Eun'ın yardımıyla inerken hala şaşkındım. Hoseok hyungdan beklemediğin bir şeydi bu. Çünkü o, Taehyung'un gerçek yüzünü gördükten sonra ondan vazgeçer diye düşünmüştüm.

"Seninle tartıştıktan sonra hastaneden çıkıyordu ki yakaladım ve odama çekip, derdini sordum. Bana olanları bir bir anlattığında büyük bir psikoloji hastalığıyla savaştığını fark ettim. Bu yüzden o, yarın bu hastanede psikologlarla görüşüp iyileşmeye çalışacak. Size bulaşmaması için de yanında ben olup onu engelleyeceğim."

"Ya hiç iyileşemezse? Onun yaptıklarına hep engel mi olacaksın hyung? Sonuçta senin de bir hayatın v-"

"O..o benim için özel biri Jimin. Onun gözündeki yaralı çocuğu görebiliyorum. Sadece hastalığının pençesinde kalakalmış masum bir çocuktan farksız o. Ve onu o  pençelerden kurtaracak kişi de benim. Buna inanıyorum." şu an şaşkınlıktan ne söylemem gerektiğini bilmiyordum. Ne ara Taehyung'a böyle tutulmuştu Hoseok hyung? Hangi ara böyle kararlı ve cesur olmuştu ki?

Benim gibi yanımda koluma girmiş Eun da şaşkınca Hoseok hyungu izliyordu. Fakat sonra birden gülümseyerek yumruk yaptığı elini havaya kaldırdı.

"Fighting Bay Jung! Bunu başaracağınıza eminim." Hoseok, Eun'un yaptığı bu harekete karşı kıkırdayarak karşılık vermişti.

"Teşekkürler Eun. Şimdi Jimin doktoru evine gitmesi için yardım et. Benim burada biraz daha işim var." derin bir nefes alıp kapıyı açtım ve yavaş adımlarla çıktım odadan. Eun, Hoseok hyunga çılgınlar gibi el salladıktan sonra koluma tekrar girip çıkışa gitmeme yardım etti.

Aklım Junkook'ta kaldığı için hemen telefonunu cebimden çıkarmıştım. Eun bu halime irkilip bana baktığında, görmezden gelip telefonu açtım. Jungkook'un isminin kalplerle dolu olduğu butona tıklayıp kulağıma götürürken telefon çalmaya başlamıştı.

"Alo?" sanırım sancımın olduğundan haberi yoktu. Ya da Yoongi hyung ona söylememişti, daha fazla dengesi bozulmasın diye. Üzerinde durmayıp derin bir nefes aldım.

"Hayatım, nerdesin?" sesimin titremesine engel olamamıştım. Evliliğimiz boyunca ona karşı ilk defa bu kadar utangaç veya çekingen oluyordum.

"Hastanenin önünde, arabadayım. Sigara içiyorum."  gözlerim hızla sonuna kadar açılırken ağzımda beraberinde açılmıştı.

Ne demek sigara içiyorum?!

"Ne?! Şaka yapıyorsun  değil mi hayatım? Bana ceza vermeye çalışıyorsun!?"

"Hayır, gayet ciddiyim." umursamazca cevap verdiğinde, sinirle telefonu kapatıp sakinleşmeye çalıştım. Sinirlenmemem ya da üzülmemem gerekiyordu.

"Bay Jeon, ne oldu? Kötü bir şey mi?"

"Evet. Jungkook hastanenin önünde, arabadaymış. Sigara içiyor." Eun'ın şaşkın bakışları arasında hızımı arttırarak yürümeye çalıştım. Her ne kadar penguen gibi yürüsem de umursamıyordum pek.

Kapıya çıktığımda Eun da bana ulaşmıştı. Gözlerim siyah arabaları tararken, şoför tarafından yükselen hafif dumanı görmemle arka taraflardaki park halinde olan arabaya doğru yürüdüm.

Demek beni endişelendirirsin, ha?!

"Eun, sen gidebilirsin. Jungkook burada zaten. Seni görmek isteyeceğini sanmıyorum.." mahcup bakışlarla ona baktığımda dudaklarını birbirine bastırıp yavaşça başını salladı.

"Peki Bay Jeon. Lütfen kendinize dikkat edin." tebessüm edip başımı salladım ve o gittikten sonra bende arabaya doğru yürümeye başladım. Önüne geldiğimde derin bir nefes alıp ön koltuğun kapısını açıp yavaşça bindim.

Başımı yavaşça ona çevirdiğimde sigarayı tekrar dudakları arasına alıp, içine çekmeye başlamıştı o pis dumanı.

"Ne yaptığını sanıyorsun Jungkook?" çatık kaşlarımla ona bakarken fazla umursamaz olması sinirlerimi bozuyordu.

"Sigara içiyorum?" kaşları kalkık, aynı umursamazlıkla bana döndüğünde dumanı dışarı üfleyip tekrar bana baktı.

"Hadi canım? Gerçekten mi? İnanamıyorum, nasıl da göremedim ben bunu?" alayla cevap verdiğimde hala sinirliydim.

"Sadece kafamı dinlemek istedim Jimin. Abartmayı kes." umursamaz tavırları sinirlerimi daha falza bozuyordu. En iyisi onu biraz telaşlandırmaktı.

"Ben içeride kızımla can çekişirken sen bu zıkkımı mı içiyordun Jungkook?! Ne biçim babasın sen?!" karnımı tutarak dudaklarımı büzdüğümde, istemsizce gözlerim dolmuştu. Ona mahsusen öyle demek istemiştim ama sağolsun hormonların bana pek yardımcı olmuyordu.

"Ne?!"

"Ya, 'ne' diye kalırsın işte!" önüme dönüp kollarımı göğsümde bağladığımda gözyaşlarımı omzuma silip, camdan dışarıyı izlemeye başladım.

Amacım onu üzmek ve aklını başına getirmekti.

"Ne zaman oldu bunlar? Benim neden hiç bir şeyden haberim yok?!" bıçaklanma olayına gönderme yaptığında göz devirip ona baktım.

"Ben sancılarımla başa çıkmaya çalışırken, sen Taehyung'dan intikam alacağım diye çıkıp gittin odadan. Erken doğum riskim var." düşünceli bir şekilde mırıldanırken burnuna gelen karnıma eğdim başımı. Her dakika ona bir şey olacak diye kafayı yiyordum. Artık bunları düşünmek istemiyordum.

"Anlaşıldı, bizim tamamen  izin alıp tatile çıkıp, kafa dinlememiz gerek. Olmuyor böyle." sinirle saçlarını karıştırdıktan sonra  bana döndü. Hadi ama, Müdürün hepimize izin vereceğini sanmıyordum.

"Sen burada bekle. Ben müdürle konuşacağım." indikten sonra kapıyı kapatacağı sırada tekrar eğilip başını içeri uzattı.

"Unuttum sanma. Bu ajanlık meseleni de sonra konuşacağız Jimin efendi."

Diğer kitaplar beklemede olduğu için bir an önce çocuğu doğurtup final yapmak istiyorum. 30 lara kadar uzatmak isterdim ama çok sevdiğim ve devam etmek istediğim kurgular beklemede olduğu sürece rahat değilim. O hikayelerinin okuyucularına da çok fazla mahcubum zaten. Umarım beni anlarsınız.

Finali 23. Bölüm olarak belirleyebilirim. Yani 2 3 bölüm sonra final olacak.

Tekrar özür dilerim ama mecburum..