Pinulot ko ang tsinelas. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ko at inamoy ko ito. It even smelled so good. So good that it even smelled like candy. A candy cologne, which made me cringe at the thought--
KRIIIIIING! KRIIIIIIING!
The sound of alarm from his room shocked me. Sobrang nagulat ako kaya't nabitiwan ko ang tsinelas at tinahak ko ang daan tungo sa harap ng pinto niya.
Damn it! Why am I shaking? Wala naman siyang babae diba?
I wanna shout at him so bad kung totoong nandito nga siya, but walang nalabas na boses sa bibig ko. Kaya naglakas loob akong buksan ang pinto niya.
Then I saw him who just woke up from his alarming alarm while he sits up. Nagkamot siya ng batok at humikab. He's topless or maybe even bottomless haha what's the term? Because his blanket is covering his legs.
He looked at me, "Why are you here?" tanong niya habang napapapikit pa.
Mabilis kong nilakad ang distansya namin para yakapin siya sa gilid ng kanyang kama. I don't care if he's naked. I just feel sad of what I assumed.
He tapped my head while my head is on his chest habang yakap-yakap ko siya. "Do you miss me that much, huh?" aniya habang nilalanghap ang amoy ng buhok ko.
"Galit ako sa'yo." tugon ko.
"Then, why are you hugging me?" natatawa niyang tanong habang pinaglalaruan ang buhok ko.
"Because I'm mad at you." sagot ko habang iniirapan siya.
Inayos niya ang aking upo para makita niya ako. He even held my shoulders to see me good. "Bakit ka galit?" seryoso niyang tanong, "What did I do?"
"Kasi akala ko umalis ka na ng hindi man lang nagpapaalam sakin." masungit kong sagot.
Ngumiti siya at hinawakan ang aking pisngi, "But I didn't, right? Saka syempre magpapaalam ako sayo." aniya.
"Basta galit ako sayo."
"Bakit na naman?" he sounded a bit frustrated kaya sinamaan ko siya ng tingin. Hindi ko siya pinansin at tumayo na mula sa higaan ngunit hinila niya ang kamay ko pababa kaya napaupo muli ako sa upuan. "Ano nga iyon?" tanong niyang ulit.
I hesitated if I'd tell him why. But I gave up and decided to just tell him.
"I thought you were with a girl and hindi naka-lock ang bahay mo tapos nakita ko na may pink na tsinelas sa labas tapos-"
Naputol ako ng bigla niya akong yakapin. His warm body pulled me in.
He laughed a bit, "Damn, you're one paranoid girl." aniya at kinagat ang pang-ibabang labi.
"Then, kanino ang tsinelas na iyon?"
Damn! I feel like a kid interrogating these shits on him. Para lamang akong bata nagseselos sa kanyang crush na may crush na iba.
He laughed then held me closer, "That's Catleya's, okay? She forgot it here when she stayed over." aniya at hinuli ako sa yakap.
I've felt relieved. Parang nakahinga na ulit ako nang yakapin niya akong muli at sabihing kay Catleya iyon. I wasn't so sure why I am acting childish in front of him right now, but it frustrates me too. Paalis na siya mamaya, and hugging him like this would do me good. I'd miss him. I'm going to miss him so much and may nagsasabi sa loob-looban ko na hindi siya pwedeng umalis. Natatakot ako. Natatakot ako para sa amin ni Tristan. Natatakot ako na baka matunton si Trevor ng mga kaaway niya at mapahamak kami ni Tristan. Natatakot ako na baka wala sa mga panahong iyon si Caleb.
