Fatal Attraction 1: Down And Dirty (Published Under Red Room)

Chapter 23

Menalwaysontop(Charles) Ito na! Huwag mo kaming iwan ni Lyca. Haha!

Hello, Jean Barlaan(#PrettyMaldita)! Sa susunod ikaw na ang kontrabida. Haha!

Milkie, my labs, Happy happy birthyday! Wishing you happiness always! I'm so thankful I found a friend like you! I love you!

HABANG magkaharap na nakaupo sa patio sa may hardin ay mataman niyang tinitigan si Monica. Nagyuko ito at bahagyang inayos ang buhok. Dahan-dahan siyang humugot ng isang malalim na buntong-hininga. She's proud of herself for being calm. Ano ang nangyari sa kanya at nagagawa niyang maging kalmado sa ganitong sitwasyon? She used to be a warfreak kapag medyo naaagrabyado siya. Niyaya niya ang babae rito para makapag-usap habang nasa kusina si Fenix at Alford na kumakain ng pancake.

"Bakit ngayon lang? Bakit ngayon mo lang sinabi kay Alford ang tungkol sa bata?" Tanong niya pagkaraan ng matagal na sandaling katahimikan.

"Hindi ko gustong manggulo, Lyca. My son needs a father."

"After four years ngayon mo lang 'yan naisip! Sana noon pa, Monica. Dahil ginusto mo man o hindi nakakagulo ka na sa amin. At bakit dito? Bakit dito kayo tutuloy? Ano ang plano mo?"

"Aalis din naman ako, eh."

"Kailan?" Ayaw niyang magpaka-ipokreta, but she wanted this woman disappear and leave them alone.

"Hindi ko pa alam. Maybe next month, after two months or more. . . Only God knows."

Anong klaseng sagot iyon? Lyca smirked.

"Do you have plan to steal my husband from me?" Naghahamon niya itong tinitigan.

"Wala," she said softly. And she hates her for being mahinhin. Parang siya pa tuloy ang nang-aapi rito. What the heck!?

"Siguraduhin mo lang! I'm not a good person to have as an enemy. You wouldn't like me when I'm angry," she spoke in the calmest tone as she could manage, but giving her a dangerous look. Monica pursed her lips and swallowed hard. Mukha naman itong natakot sa banta niya.

Iniwan niya ng titig ang babae nang marinig ang boses ni Fenix. Tumakbo ang bata kay Monica at ipinakita rito ang laruang eroplano, at kapagkuwa'y sa kanya naman tumakbo at sa kanya naman iyon ibinida.

"Look, Mama Lyca, wowa and wowo gave this to me."

"Wow! Ang ganda." Marahan siyang natawa nang umupo ito sa hita niya. Mana talaga kay Alford. Feeling close sa lahat kahit hindi kilala. Hindi mahiyain and she finds it cute. Pero sa ugaling iyon ni Alford siya nabubuwiset noon. Saksakan ng kapal ng mukha, eh. Marahan niyang hinaplos ang ulo ng bata. Nakakalma ang nagngingitngit niyang kalooban sa lambing ng batang ito.

Nang mag-angat siya ng mukha kay Monica ay napansin niya ang lungkot nito habang nakatitig sa sariling anak. Nagsisisi kaya ito na ngayon lang nito ipinaalam kay Alford ang tungkol sa bata? Kung noon nito ginawa ang bagay na iyon 'di sana may buo itong pamilya. Pero huli na, kanya na si Alford at nasa kanya ang lahat na karapatan para ilaban ang asawa niya dahil siya ang legal na asawa. Kung sasabihin ni Alford na mahal pa nito si Monica, hindi siya magdadalawang isip na iwan ito. Pero gusto niyang paniwalaan ang sinabi ni Alford na mahal siya nito at gusto nitong magsama sila habang buhay kahit na may doubt siya ay panghahawakan niya iyon.

"Is she your wife?" mula kay Monica ay bumaling siya sa nagmamay-ari ng boses. Isang matandang babae ang naroroon kasama ang isang lalaking matanda at si Alford. Ngumiti siya sa matanda. Ito marahil ang lola at lolo ni Alford.

"Yes, lola, she's Lyca." Kinuha ni Alford si Fenix. Tumayo siya at bumati sa dalawang matanda.

"Oh, I'm glad to finally meet you, hija." Binigyan siya nito ng mahigpit na yakap at kapagkuwa'y ang esposo nitong si Señor Domenico.