Chapter 16 - man in reality

31.9K 817 33
                                    

SKY's POV

"may problema ba? Kanina ka bang balisa ah?" My mom suddenly asked. Kagaya ng sinabi nila ay di na ako sumunod at nagpumilit. I was a bit disappointed. I thought tama na yung kaunting buwan na kasama ko sila para pagkatiwalaan ako kahit konti, but it turned out na burden pa din ako sa kanila.

"Hmm..wala naman po." Pinagpatuloy ko na lang ang pagkain, good thing at di na nagtanong pa ulit si Mama. Hangang ngayon paulit-ulit kong chinecheck ang phone ko para malaman kung nagtext o tumawag na ba si Brian kahit obviously wala akong naririnig na ring. I am damn worried about them. Pano kung ang gumagawa ng bagay na ito ay yung may kagagawan din nung foundation week. Sabi nga ni Xander they are mice easily get trapped by a cat. Paano kung this time nahulog na talaga sila sa patibong?

I just looked at my food half eaten. I don't have appetite knowing that Andy is still missing and maybe the whole class is outside looking for her while I'm here just doing nothing.

"Ako na dyan."Inagaw ni mama ang pingan na nililigpit ko at saka nagtungo sa lababo. I just stared at her confused. Siguro naiinis na si mama sa inaakto ko.

"If you have something to do, gawin mo na hindi yang para kang bangag dyan." She flashed me a smile. That's it. I suddenly turn my back and about to leave the house.

"Thanks mama, thanks for trusting me." I said before I leave at bago pa man ako makalabas ay muli kong narinig si Mama.

"Be careful and umuwi ka ng buo or else itatali na kita sa bahay." I just smiled at that line. Mothers are all the same. They know what their children need. They trust us our lives and let us do things they think we can do. I'm lucky I got a mother like her.  

Una akong nagtingin sa mga park. Children used to play at places like this pero bigo akong makita siya dun. I constantly check my phone expecting any text from them. Akala nila titigil ako ng paghahanap ha, pwes nagkakamali sila. Si Sky ata ito, walang inuurungan!!

Nalibot ko na ang buong lugar pero wala naman sya. San pa ba sya pwedeng puntahan? I'm also losing hope of finding her lalo na at magdidilim na at sumasakit na din ang paa ko kakalakad.

I find myself sitting in the same bench where he brought me that time. I feel so exhausted. Sa dami ng naghahanap bakit hanggang ngayon di pa sya nakikita? San pa ba pwedeng maggala ang isang bata sa oras ng gabi?

"What are you doing here?" Napabalikwas ako ng tayo at napatingin sa pinanggalingan ng tinig.

I'm not shocked because he was here I'm more surprise who is with him.

"ANDY!!" I hurriedly hugged her and locked her in my arms.

"San ka ba nagsusuot ha? Alam mo bang nag-aalala na kaming lahat sayo?"

"Ate Sky, I'm fine. I'm with kuya Xander" She said as I release her from my arms and looked at the man beside him.

"Anong ginagawa mo dito?" Di pa ba obvious sa mga inakto ko kung bakit ako nasa labas ng bahay at napadpad dito? At wala talaga syang balak na sabihin na kasama naman pala niya si Andy?

"Obvious ba? Hinahanap si Andy." Mataray kong sabi. Sorry na lang sya at sya ang napagbuntungan ko ng galit.

"Don't be mad at her ate Sky. I asked kuya Xander not to tell anyone I'm with him. Besides kung di dahil kay kuya Xander kanina pa akong naliligaw." Andy explained and I just looked at her. At least she's safe now. Wala nang dapat ipag-alala.

I suddenly remember Brian and others, kung ayaw ipasabi ni Andy malamang na naghahanap pa din ang mga iyon. I hurriedly get my phone to text them when Xander snatched my phone. What the hell is his problem?

Dealing with the Delinquents (Finally Completed)Where stories live. Discover now