Chapter 28 - revealed

28.1K 720 14
                                    

Author's Note:

As promised here's my update!!! abot pa naman para sa august 2. time check 11:32pm. Guys i wanna thank you for the support. It really helps a lot and i really use that as my motivation. Yung mapasama lang sa listahan ang story na ito ay masaya na ako. It feels like every word counts. Everything is just worth it. Every vote, every comment, every read. I am vey thankful for that..Again thank you so much guys.

- rosen

"You must have been tired. Maaari na kayong umuwi, we'll wait for their guardians to fetch them here. And don't worry they're fine." Muling wika ng nurse na nakaduty sa clinic bago kami iwan. Halos mabaliw na ako sa mga pangyayari. Hanggang kalian ba kami muntikang mawawalan ng kaibigan?

"Sky, I'm fine. Stop staring at me like that." Iritableng puna ni Trevor. Para kaming nabunutan ng tinik ng makita nila si Trevor sa may sulok na medyo malapit sa sasakyan nya. He wasn't seriously hurt.

"Simpleng gasgas at bali lang ito. And who ever put that fucking bomb in my freakin car has to pay. Man, that's my Lamborghini." Iritable pa ding reklamo ni Trevor. Mas inintindi pa nya ang nasira nyang sasakyan kesa sa sarili nya.

"This is getting serious. Now they're up for our lives." Nakaupo si Brian sa isa pang kama at malamin na napa-isip.

"No. They're not." Nabaling naman ang atensyon namin kay Trevor. Bumangon ito sa pagkakahiga at pilit na inalala ang mga pangyayari.

"It's not really after our lives but it was just to scare us. May pakiramdam ako na kilalang kilala tayo ng gumagawa nito. This person knew that I always park my car far from yours. Obvious din ang pagkakalagay ng bomba. Inilagay ito sa may break at nagsimula ang timer once na nabuksan ko ang pinto ng sasakyan. The time is also enough for someone to run far from the bomb." He explained.

"Then that means they're warning is becoming more obvious. Man, we're not invinsible and they're using bombs. Isang tapon nga lang dito ng bomba mamatay na tayo. It's frustrating not to know who the mastermind is." Napasabunot na lang sa ulo si Drei. I know how it feels of course. It's even scarier to see those delinquents afraid of something. And that's normal because they're human. And Drei was right, we are alive because they're letting us pero hanggang kalian? Mas natutuwa pa nga ako na wala si Nathan dito at least we know that he's safe.

"How about him? How was he?" Napabaling kami sa nakatakip na kurtina sa kabilang bed. I guess he's fine.

"Naturukan na sya ng gamot nya at nagpapahinga na din. Kakaunin na din sya mamaya and I hope hindi sya magising sa byahe." Drew explained. Everyone looks so tired. This should have been a ce;ebration for the successful operation of Nathan pero eto kami at muling binalot ng takot.

Nang dumating ang mga kakaon kina Trevor at Xander ay umalis na din kami. Drew offered na ihahatid nya ako sa amin since madilim na din and it took quite a while bago makuha ang sasakyan nila since underinvestigation din ang mga ito. Nagkalat din ang mga bomb experts sa school at sinuspinde ang klase bukas para  ayusin ang dapat ayusin. Pinalabas din nila na nag-overheat lang ang sasakyan ni Trevor kaya ito sumabog para mabawasan din ang pagpapanic ng lahat. If we could only tell them na natatakot na kami para sa mga buhay namin. Paano nga ba naming sasabihin sa kanila? Maniwala naman kaya sila? May magawa kaya sila?

"Bakit ganun si Xander?" I asked out of the blue while waiting for the traffic jam to move.

"Alin dun? Yung pagiging arogante? Tahimik? Childish?" He seems to know Xander too much. Minsan iniisip ko na baka magkapatid talaga sila or bakla ang isa sa kanila.

"No, I mean, he's afraid of cars, explosion and the like. And correction he's not so childish unlike you. Tuwing kasa nga lang kayo saka sya nagiging isip bata." Napangiti na lang si Drew.

Dealing with the Delinquents (Finally Completed)Where stories live. Discover now