New Generation. (Scorpius & Rose) [ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ]

Η πρώτη μέρα στο Χογκουαρτς.

Hogwarts Express 2017

Ρον "Κοίτα Ροουζ αυτός είναι ο Σκόρπιους Μαλφοι. Φρόντισε να τον περνάς σε κάθε τεστ. Πάλι καλά που έχεις πάρει το μυαλό της μητέρας σου. Και πρόσεχε αγάπη μου, να μην βρεθείς πολύ κοντά του, θυμάσαι όσα σου είπα για την οικογένεια Μαλφοι."

Ροουζ "Ναι μπαμπά..Αλμπους έλα πάμε θα χάσουμε το τρένο! Μην ξεχνάς είναι πολύ σημαντικό που θα καθίσουμε, οι γονείς μας γνωρίστηκαν μέσα στο τρένο!"

Ντρακο "Λοιπόν πήγαινε γιε μου."

Αστόρια "Περίμενε, πάρε και αυτά μαζί σου."

Σκόρπιους "Γλυκα? Τι να τα κάνω?"

Αστόρια "Είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνεις φιλίες μέσα στο τρένο. Να προσέχεις αγάπη μου."

Τον αγκάλιασαν και μπήκε στο τρένο. Βρήκε ενα άδειο βαγόνι και κάθισε εκεί. Ηταν πολύ αγχωμένος. Τόσα χρόνια με την κατάσταση υγείας της μητέρας του είχαν απομονωθεί έτσι δεν είχε πολλές επαφές με παιδιά της ηλικίας του. Τότε ήταν που ξεκίνησαν και οι φήμες. Φήμες που τον ήθελαν να είναι γιος του Βολντεμορντ. Οι γονείς του έκαναν τα πάντα για να μην φτάσουν αυτές οι φήμες στα αυτιά του μα μάταια. Η πόρτα άνοιξε και μία όμορφη κοκκινομάλλα κοπέλα και ενα μελαχρινο αγόρι κάθισαν απέναντι του.

"Είμαι ο Αλμπους Ποττερ." είπε απλώνοντας το χέρι του.

"Και εγώ η Ροουζ Γκρειντζερ-Γουεσλι"

Η κατάσταση έγινε ακόμα πιο αμήχανη. Φυσικά και τους είχε ακουστά.

"Είμαι ο Σκόρπιους Μ-μαλφοι και έχω γλυκα αν θέλετε να μοιραστούμε."

Η κοπέλα τον κοίταξε καχύποπτα και βγηκε απο το βαγόνι.

"Λοιπόν Σκόρπιους, να ξέρεις ότι μένω μόνο για τα γλυκά."

Του είπε πειράζοντας ο Αλμπους. Ηταν η αρχή μιας μακροχρόνιας φιλίας.

Οι ώρες πέρασαν με αυτούς τους δύο να συζητούν για οτι θέμα μπορεί κανείς να φανταστεί.

"Ουαου." ψιθύρισε ο Σκόρπιους.

"Είναι απίστευτο." συμπλήρωσε ο Αλμπους.

Η αίθουσα ήταν τεράστια. Στα τραπέζια ήδη καθόταν μαθητές από τα μεγαλύτερα έτη. Οι καθηγητές τους περίμεναν να πλησιάσουν. Ο Σκόρπιους έπιασε τον εαυτό του βα χαζεύει τα κεριά που αιωρουνταν πάνω από το κεφάλι του. Ηταν αμέτρητα.

"Λοιπόν παιδιά. Αρχικά θέλω να σας καλωσορίσω ξανά στην σχολή μαγείας του Χογκουαρτς..."

Η Μινέρβα ΜακΓκοναγκαλ, όπως τους συστήθηκε, έβγαλε ένα μακρόσυρτο λόγο καλωσορισματος. Μέχρι που έφτασε η στιγμή που περίμεναν όλοι. Η ώρα που θα έκανε την επιλογή του το καπέλο. Η Μινέρβα καλούσε έναν έναν τους μαθητές.

"ΡΟΟΥΖ ΓΚΡΕΙΝΤΖΕΡ-ΓΟΥΕΣΛΙ"

Η κοκκινομάλλα κοπέλα εμφανίστηκε ξανά στα μάτια του. Ηταν ακομη πιο όμορφη κάτω από αυτόν τον φωτισμό.

"Χμμμ..δυνατό μυαλό και γενναίο πνεύμα. Δεν μπορώ να παραλείψω και την θέληση που έχεις να ακολουθήσεις τα χνάρια των γονιών σου..Γκριφιντορ!"

Το πρόσωπο της αστραψε από χαρά. Όλοι την χειροκροτουσαν. Σηκώθηκε από την καρέκλα και κάθισε στην τραπεζαρία μαζί με τους υπόλοιπους από τον κοιτωνα της.

"ΣΚΌΡΠΙΟΥΣ ΜΑΛΦΟΙ"

"Ο νεαρός Μαλφοι..Σλιθεριν!"

Σηκώθηκε και κάθισε στην θέση του. Ηταν κάτι που το περίμενε. Κάτι που ήθελε κιόλας, καταγόταν από οικογένεια που ανήκε εξ ολοκλήρου σε αυτόν τον κοιτωνα, δεν ήθελε εκείνος να αποτελεί εξαίρεση. Λυποταν μόνο για τον Αλμπους. Ηταν κρίμα που θα έχανε τον μόνο φίλο που είχε βρει ποτέ.

"ΑΛΜΠΟΥΣ ΠΟΤΤΕΡ."

Στο άκουσμα του ονόματος του φίλου του βγήκε από τις σκέψεις του και παρακολουθησε την εξέλιξη.

"...Σλιθεριν."

Όλοι στην αίθουσα είχαν σωπασει. Ολοι σκεφτόταν το ίδιο με τον Σκόρπιους. Πως ηταν δυνατό, ηταν ο γιος του Χάρρυ Ποττερ! Κάποια γιουχαρισματα άρχισαν να ακούγονται και η Μινέρβα τα διέκοψε αμέσως. Ο Αλμπους σηκώθηκε και κάθισε διπλα στον Σκόρπιους ενώ η Ροουζ είχε καρφώσει το βλέμμα της πάνω του.

"Χαίρομαι που σε βλέπω, Αλμπους." είπε τελικά ο Σκόρπιους.

"Και εγώ χαίρομαι.

"Δεν φοβάσαι τι θα πουν οι δικοί σου?"

"Είχα πει ηδη στον πατέρα μου πως φοβόμουν για τον κοιτωνα που θα μπω. Το διαισθανομουν πως το Σλιθεριν ηταν ο κοιτωνας που άνηκα."

"Και τι σου είπε?"

"Είπε πως έχω το ονομα ενος Σλιθεριν και πως ηταν ο πιο γενναίος άνθρωπος που είχε γνωρίσει ποτέ."

"Το όνομα ενός Σλιθεριν?"

"Το ολόκληρο μου όνομα είναι Αλμπους Σεβερους Ποττερ."

"Ο καθηγητής Σνειπ.."

Ο Αλμπους του χαμογέλασε και ξεκίνησαν να τρώνε. Ηταν μόνο η αρχή των περιπετειών τους.

Και ναιι μόλις το τέλειωσα και το δημοσιεύω αμεσως γιατί αργησα. Ηταν ενα πολύ εισαγωγικό κεφάλαιο και πραγματικά εκτός από μία γενική ιδέα που έχω στο κεφάλι μου για την ιστορία δεν έχω ιδέα πως θα εξελιχτεί. Πείτε μου την γνώμη σας αν τύχει και το διαβάσετε..Επίσης θα θέλατε να βάζω μουσική πάνω όπως και στην προηγούμενη ιστορία ή δεν σας απασχολεί? Αυτααα

Καλή συνέχεια ♡