New Generation. (Scorpius & Rose) [ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ]

Επίλογος.

Άνοιξε με δυσκολία τα βλέφαρα του. Το κεφάλι του ήταν βαρύ ενώ το δωμάτιο γύριζε γύρω του. Το τελευταίο πράγμα που θυμόταν ηταν μία πράσινη σπίθα να έρχεται προς τα πάνω του. Τον χτύπησε. Θυμόταν τον πόνο να καίει τα σωθικά του. Ζούσε? Κοίταξε γύρω του προσπαθώντας να ξεχωρίσει τις φιγούρες που βρισκόταν γύρω του. Όλα ήταν τόσο θολά.

"Σκορπιους..?"

Ήταν η φωνή της. Προσπάθησε να της απαντήσει μα δεν μπορούσε να αρθρώσει κουβέντα. Ένιωσε να του σφίγγουν το χέρι.

"ΝΟΣΟΚΌΜΑ ΆΝΟΙΞΕ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΤΟΥ!"

Ήθελε να της πει να μην φωνάζει, πως όλα θα πάνε καλά μα δεν μπορούσε. Δεν αισθανόταν καθόλου το σώμα του. Συγκέντρωσε όλες του τις δυνάμεις για να σχηματίσει ένα ελαφρύ χαμόγελο.

"Σκορπιε, με ακούς.. Είμαι η Ροουζ.. Σκορπιε μείνε μαζί μου.. Σε παρακαλώ.. "

Η εξάντληση τον κυρίευσε αναγκάζοντας τον να κλείσει ξανά τα μάτια του.

Την επόμενη μέρα.

Ο ήλιος τον τύφλωσε σαν να είχε να τον αντικρυσει εβδομάδες. Στο πλάι του είδε τον πατέρα του, τον Αλμπους και την Ροουζ να κοιμούνται. Δεν ήθελε να τους ξυπνήσει. Κινήθηκε ελάχιστα κάνοντας το κρεβάτι να τριξει ελαφρά. Ο Ντρακο άνοιξε απευθείας τα μάτια του.

"Σκορπιους αγόρι μου.."

Είχε βρεθεί στο πλάι του το επόμενο δευτερόλεπτο κιόλας.

"Γεια μπαμπά.."

Κατόρθωσε να ψελλίσει χαμογελώντας.

Ο Ντρακο βουρκωσε.

"Ω έλα τώρα μπαμπά.."

"Είναι η δεύτερη πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου.."

"Η πρώτη?"

Η φωνή του ήταν πολύ αδύναμη μα ένιωθε πολύ πιο δυνατός από την τελευταία φορά που άνοιξε τα μάτια του.

"Η μέρα που γεννήθηκες."

Του απάντησε ο Ντρακο.

Ο Σκορπιός του κράτησε το χέρι χαμογελώντας. Ο πατέρας του ήταν ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην ζωή του. Του στάθηκε σε ότι απόφαση και αν έπαιρνε. Ήταν εκεί σαν πατέρας και σαν μάνα μαζί. Ακόμη και όταν θρηνουσε την γυναίκα του ήταν ο πιο δυνατός άνθρωπος που είχε συναντήσει ποτέ. Τον θαύμαζε όσο κανέναν άλλο.

"Μπαμπά.. Τι συνέβη..? "

"Η Μαλενα σου έριξε θανατική κατάρα την στιγμή ακριβώς που τηλεμεταφεροσουν. Δεν σε χτύπησε ακριβώς μα και αυτό το ελάχιστο ήταν ελάχιστο για να πέσεις σε κώμα, ευτυχώς όχι για να χάσεις και την ζωή σου. Μα δεν ξέραμε αν θα ξυπνήσεις.. "