Yangın Yeri

Alıntı

"İyi misin?"

Sesi o kadar güçsüz çıkmıştı ki. Kendi bile kendi sesine yabancı kalmıştı.

"Neden geldin?" diyen Asiye'nin sesi fazlasıyla yorgundu.

"Ben teşekkür etmek istiyorum. Tüm ailemin hayatını kurtardın."

Genç kadının yüzünde acı bir gülümseme belirdiğini gördü. Bakışlarını bir an olsun Baran'dan çekmiyordu.

"Senin yapman gerekeni yaptığım için mi bana teşekkür ediyorsun?"

"Asiye..." demişti ki genç kadın sargılı elini kaldırarak onun susmasını işaret etti. O an yüzünde acı çektiğini belli eden bir ifade oluşmuştu.

"Bak halime... Ben senin kızını kurtarmak için bu hale geldim!"

Baran sessiz kaldı. Söylediklerinde haklıydı. Kendisinin orada olup ailesine sahip çıkması gerekirdi. Asiye'nin yapması gerekeni kendisi yapmalıydı ama becerememişti. Zaten neyi becerebilmişti ki bunu becerebilsin. Kendini konuşmaya zorlayarak "Tekrar teşekkür ederim," dedi. Asiye ise onun bu teşekkürüne acı ve alay dolu bir gülümseme ile karşılık verdi.

"Teşekkür etme bana... Biliyor musun Baran o yangını ben çıkardım!"

-

İyi geceler :) Yazarken dayanamadım bir alıntı bırakayım dedim :D Bekliyorum yorumlarınızı ♥

İnstagram hesabım : dilektaygun takip etmeyi unutmayın ♥