Mishandeld

Hoofdstuk 11

Als het bord opgestart is, legt meneer Driessen de grammatica van hoofdstuk 2 uit. Aan de hand van de uitleg die we hebben gekregen moeten we 5 opdrachten over een tekst, de woordjes van het hoofdstuk en de grammatica maken.

Terwijl ik bezig ben met het maken van de opdrachten, probeer ik zo min mogelijk aan de brief te denken die nog bij mij thuis ligt. Ik richt me volledig op de tekst en beantwoord de vragen die erbij staan. Altijd als we opdrachten kregen om te maken ging de les heel snel voorbij, het waren dan wel veel opdrachten om te maken, maar uiteindelijk was je er altijd precies aan het einde van les mee klaar. "Het is je eigen verantwoordelijkheid wat je tijdens de les doet, maar als je het de volgende les niet af hebt, kom je de les niet in." Zegt meneer Driessen tegen een paar klasgenoten die niets aan het doen zijn. Iedereen weet dat hij meent wat hij zegt en dus gaan ze toch maar aan het werk.

Ondertussen ben ik al bij de laatste opdracht en zie ik dat ik daar nog 10 minuten voor heb. Als ik bij de laatste zin ben waarbij ik een woord in moet vullen gaat de bel, snel schrijf ik het woord op en stop ik mijn boeken in mijn tas. "Renske, heb je nog even?" Vraagt meneer Driessen aan me. "Ik heb een herkansing van rekenen en anders kom ik de les niet meer binnen." Zeg ik tegen hem. Hij knikt en ik verlaat het lokaal.

"Waar ging dat over?" Vraagt Moniek terwijl ze naast me komt lopen. "Je weet dat we het vijfde pas rekenen hebben?" Vraagt ze verder. "Weet je nog die brief die we hebben gekregen over een gesprek voor een kennismaking met hem, omdat hij kom invallen? Die heb ik nog thuis liggen en heb ik nog niet aan mijn ouders laten zien." Leg ik aan haar uit. "Brief? Welke brief?" Vraagt Moniek aan me. "Die hij de vorige les gegeven heeft. Hij zei dat iedereen er een had gekregen? Zodat hij kennis kon maken met de ouders." Leg ik haar nog een keer uit. Ze zegt dat zij die brief niet gekregen heet en dat ze echt niet weet waar ik het over heb. Ik kijk haar vreemd aan en besluit om de brief dan toch zelf maar te lezen en te kijken wat er dan wel in die brief staat. 

We komen aan bij mentorles en iedereen gaat op een plaats in het lokaal zitten. "Goeiemorgen allemaal." Begint Meneer Goud. "Vandaag ga ik met een aantal leerlingen persoonlijke gesprekjes voeren. Degene die niet aan de beurt komen voor vandaag, kunnen verder gaan aan ander huiswerk en opdrachten." Voegt hij er nog aan toe. Hij schrijft de namen op het bord die hij wil spreken en zie dat hij mijn naam ook opschrijft. Logisch, aangezien hij mijn mentor is en meneer Driessen natuurlijk bij hem is geweest van mijn reactie in de vorige les Engels. Nadat hij mijn naam opgeschreven heeft, komen er geen namen meer onder te staan en dus ben ik de laatste waar hij een gesprek mee heeft.

Als hij het lokaal uit is, besluit ik om even te kijken of er nog dingen zijn die er moeten gebeuren. Ik check op het rooster of er nog dingen bij zijn gekomen en wanneer dat niet het geval is, pak ik mijn telefoon. Laura heeft me geappt, snel open ik het appje. 'Renske.... eigenlijk zou ik hier pas over een paar dagen weggaan, maar ben goed vooruit gegaan ofzo. Dus ze komen me vandaag halen. Hopelijk kan je nog even komen, laat maar ff weten wat je doet.' Heeft ze me gestuurd. 'Hoe laat komen ze je halen dan?' Stuur ik snel terug. 'Rond half 3' Stuurt ze terug. Ik app Jens snel tot hoe laat hij school heeft. Na vijf minuten krijg ik reactie van hem, 'tot half 3, jij?' Appt hij me. 'tot kwart voor 2..' Stuur ik terug. 'Wacht, volgens mij heeft Kevin ook tot 2 uur school, ik zal het hem even vragen!' Krijg ik dan weer als reactie. Stiekem hoop ik dat Kevin niet tot 2 uur school heeft, vanaf dat ik daar woonde, had hij nog amper iets tegen me gezegd. Wat hij zei was alleen maar gemeen bedoeld en had dus ook helemaal geen zin dat uitgerekend hij me naar het ziekenhuis zou brengen.

Mijn mobiel trilt en zie dat Jens me weer geappt heeft. 'Kevin heeft tot 2 uur school en kan je daarna wel meenemen. Als je in de aula wacht, zie je hem vanzelf wel.' Stuur Jens me, 'dankje' stuur ik terug. 

Ik kijk op de klok en zie dat we nog 20 minuten les hebben en dat Max, die voor mij een gesprek had, weg is. Dat zou dus betekenen dat ik bijna aan de beurt zou zijn voor het gesprek. Ik was benieuwd wat meneer Driessen precies gezegd had tegen meneer Goud. Of hij überhaupt iets gezegd had of dat het gewoon om mijn schoolresultaten tot nu toe ging.

De deur gaat open en Max komt naar me toe gelopen, "jij kan naar hem toe, hij zit in lokaal 126." Zegt hij tegen me. Ik neem mijn spullen alvast mee, aangezien we nog maar 10 minuten les hebben en loop naar lokaal 126. 

Ik loop het lokaal binnen en maak de deur dicht. Ik ga op de stoel zitten die naast meneer Goud staat en zet mijn tas op de grond. "Zo Renske, wat denk je dat ik ga vertellen?" Vraagt hij aan me. "Ik heb geen idee, dacht dat het gewoon over de studievoortgang ging ofzo." Geef ik als antwoord. "Ja dat klopt, maar op school verloopt tot nu toe alles, dus mijn vraag was vooral of jij nog dingen wilde delen." Zegt hij tegen me. "Nou nee, eigenlijk niet, alles verloopt prima. Zo als u zelf ook al zei." Vertel ik hem. "En wat was dat gister dan? Tijdens les Engels?" Vraagt hij aan me. Nee hè, denk ik bij mezelf. "Dat ging nergens over." Zeg ik kortaf tegen hem. "Nou blijkbaar dus wel, want je liep de klas uit en jou kennende doe je dat niet zomaar." Zegt hij tegen me. "Heeft u niet in de gaten dat ik geen zin heb om daar over te praten?" Zeg ik licht geïrriteerd. "Dat kan, maar dit soort dingen hoor ik met mijn mentorleerlingen te bespreken." Zegt hij tegen me. "Oke, maar daar heb ik geen behoefte aan, dus mag ik nu gaan?" Vraag ik nog steeds licht geïrriteerd aan hem. "nee." Reageert meneer Goud daarop. Ik houd mijn tranen binnen en zeg dan dat ik toets heb van rekenen dus dat ik wel moet gaan. Ik keek op de klok en zeg dat de mentorles nu ook echt afgelopen was en dat ik nu ook echt rekentoets had. "Oke, dan ga maar, maar ik kom hier nog een keer op terug en wil dat je weet dat je er niks mee oplost om weg te lopen voor je problemen." Zegt hij tegen me, ik sta op, pak mijn tas en knik naar hem. Als ik het lokaal uit loop zie ik nog net een paar klasgenoten een lokaal binnenlopen en loop dus ook richting dat lokaal.

Als ik het lokaal binnenkom, zie ik dat bijna iedereen de laptop al voor zich heeft en dat de kladblaadjes al uitgedeeld zijn. Snel neem ik plaats aan een tafel waar nog plek is en pak ik mijn laptop voor me. Ik krijg ook een kladblaadje op mijn tafel neergelegd. Ik open de site waar we toets op moeten maken en begin aan de toets.

Na ongeveer 1.5 uur lever ik de toets in en kijk ik welk punt ik heb gehaald. Een 7,8, ik haal opgelucht adem, klap de laptop dicht en pak mijn tas weer in. "Wat heb je gehaald?" Vraagt Moniek fluisterend. "7,8." Fluister ik tevreden terug. Ik verlaat het lokaal en ga in de aula zitten. We hadden nu pauze tot kwart voor 1 en daarna hebben we tot kwart voor 2, pedagogiek. 

Ik haal de boterhammen die ik vanmorgen gesmeerd heb uit mijn tas en begin alvast met eten. Langzamerhand komen er steeds meer klasgenoten de aula binnen en komen bij me aan tafel zitten. "Hebben jullie de toets goed gemaakt?" Vraag ik als iedereen zit. Ik krijg een paar reacties en merk dat er veel voldoendes gehaald zijn. 

Het is ondertussen kwart over twaalf en ik gooi het zakje waar mijn boterhammen in zaten in de prullenbak. Ik pak mijn telefoon en besluit om Laura te appen dat ik rond 2 uur bij het ziekenhuis ben. 'Top! :)' Krijg ik terug. Ik glimlach en stop mijn telefoon weer in mijn broekzak. Ik praat nog wat met Moniek en andere klasgenoten en dan is het al snel genoeg kwart voor een.

We lopen met z'n allen richting pedagogiek en als we daar komen staat meneer Driessen voor de klas. "Hallo allemaal, zoals jullie zien is mevrouw de Wit er niet. Vandaar dat ik hier ben, ze heeft opdrachten voor jullie opgeschreven en die moeten jullie voor de volgende les maken." Zegt hij meteen tegen ons als we zitten. 

Ik pak mijn boeken voor me en begin aan de opdrachten die meneer Driessen al op het bord geschreven heeft. Het zijn veel opdrachten en dus besluit Moniek en ik om samen te werken aan de opdrachten. De antwoorden die ik niet wist, wist zij en de antwoorden die zij niet wist, wist ik wel.

Als we ongeveer 50 minuten aan de opdrachten gewerkt hebben en de opdrachten ook afhebben, ruimen we onze spullen op en praten we wat. "Oke, dames en heren. Ik zie dat de meeste van jullie klaar zijn. Voor deze ene keer mogen jullie eerder gaan. Fijne dag nog en tot vrijdag!" Zegt meneer Driessen wanneer bijna de hele klas zijn of haar spullen al opgeruimd heeft.

Ik loop samen met Moniek mee naar beneden en pak mijn jas uit mijn kluisje. De boeken die ik niet meer nodig heb, leg ik in mijn kluisje. "Hoe laat word jij eigenlijk opgehaald?" Vraagt Moniek aan me terwijl ze haar jas aantrekt. "Rond 2 uur." Zeg ik tegen haar. "Zal ik anders even met je wachten?" Vraagt ze aan me. "Oh, nee dat hoeft niet hoor. Even goed bedankt!" Zeg ik tegen haar. "Oke, tot morgen dan!" Zegt ze vrolijk tegen me terwijl ze me een knuffel geeft. Ik knuffel haar terug en zwaai naar haar als ze de school uit loopt.

Ik neem plaats in de aula en wacht totdat Kevin klaar is.