Mishandeld

Hoofdstuk 12

Mijn telefoon trilt en ik haal hem uit mijn broekzak. Ik zie dat ik gebeld word door Kevin en dus neem ik op terwijl ik alvast mijn spullen pak en opsta. "Uhm.. Waar ben je?" Vraagt hij zodra ik de telefoon opneem. "In de aula, daar moest ik toch op je wachten?" Vraag ik aan hem. "Ik heb je niet gezien en sta nu bij de kluisjes." Zegt hij. "Is goed ik kom wel jou kant op." Zeg ik en zonder een reactie wordt ik opgehangen. Zuchtend stop ik mijn telefoon in mijn broekzak en loop ik naar de kluisjes. Ik zie dat Kevin net mijn kant op komt gelopen en vervolgens lopen we samen richting de auto.

Ik stap in en leg de krukken voor me neer. Hij start de auto en zegt geen woord, zoals gewoonlijk. We rijden richting het ziekenhuis en de hele rit wordt er geen woord gewisseld. Als we bijna bij het ziekenhuis zijn, stopt de radio met muziek maken en gaat de telefoon van Kevin over. Ik zie dat Jake belt en Kevin neemt dan ook gewoon op. "Jo, what's up?" Vraagt Kevin aan Jake. "Jo, waar ben je man?" Hoor ik Kevin vragen. Kevin fronst, "In auto?" Antwoord hij vragend. "Waarom stapte Renske weer bij jou in de auto? Ik zou met haar afspreken en vervolgens zie ik haar bij jou in de auto stappen?" Vraagt Jake geïrriteerd.

Shit! Denk ik bij mezelf. Ik zou inderdaad met hem afspreken! Ik had niet tegen hem gezegd dat ik naar het ziekenhuis moest, zo dom van me... "Weet ik veel, zij vroeg of ik haar af kon zetten. Wilde het liever ook niet, maar je weet hoe ze is man...." Hoor ik Kevin antwoorden. Ik kijk hem verontwaardigd aan, "Ja klopt.." Hoor ik Jake zeggen.

We rijden de parkeerplaats op en Kevin zegt dat hij moet gaan. Vervolgens hangt hij op. Hij plaats de auto in een parkeervak. Ik was zo boos op hem, hoe kon hij zo over mij praten, hij kent me niet eens, denk ik bij mezelf. Als de auto stilstaat, stap ik vrijwel meteen uit de auto. Net voordat ik helemaal de auto ben uitgestapt, pakt Kevin mijn pols vast. "Moet ik mee naar binnen?" Vraagt hij waarna hij glimlacht naar me. Adem in, adem uit, denk ik. "Nee bedankt." Zeg ik kortaf. Ik stap volledig uit de auto en loop richting de ingang.

Zonder eerst wat te drinken te halen loop ik richting de kamer van Laura. als ik binnenkom zie ik dat de pleegouders van Laura er nog niet zijn. "Hoi." Zeg ik terwijl ik de deur achter me sluit. Laura draait zich om en lacht naar me. Ze is op geen een apparaat meer aangesloten en ze ziet er zo al meteen een stuk gezonder uit. Ik loop naar haar toe en ga naast haar op het bed zitten. "Ben je er helemaal klaar voor?" Vraag ik aan haar. "Ja hoor, alleen een beetje zenuwachtig.." Geeft ze me als antwoord. Ik leg mijn hand op haar schouder en zeg dat het wel goed met haar komt.
"Wie heeft je hierheen gebracht, Jens?" Vraag Laura nieuwsgierig. "Je raadt het nooit, maar Kevin heeft me hierheen gebracht. DE Kevin." Zeg ik tegen haar terwijl ik mijn lach in probeer te houden. Laura kijkt me ongelovig aan en schiet in de lach, "Hij? Had hij geen meisjes waar hij bij moest zijn?" Vraagt ze lachend aan me. Ik schud lachend mijn hoofd en ik hoor de deur open gaan.

"Hallo!" Roept de pleegmoeder van Laura. Laura staat op en omhelst haar pleegouders. "Heb je al je spullen die je hier in het ziekenhuis had ingepakt?" Vraagt de pleegvader. "Ja, ik moet alleen nog een keer naar huis, voor mijn andere spullen. Maar wat ik de komende dagen nodig heb, heb ik nu." Vertelt Laura terwijl ze de tas voor zich neerzet. De pleegvader tilt de tas op en vraagt of ik nog meega naar ze thuis. "Dat zou ik heel graag willen, maar moet nog van alles aan school doen en wordt ook zo weer opgehaald." Geef ik als antwoord.
Ik had helemaal niet zoveel werk van school en ik moest nog kijken wie me op kwam halen, maar dat deed er allemaal niet toe. Hoe blij ik ook was voor Laura, ik kon het niet aan om nu ook nog eens met haar mee naar haar nieuwe huis te gaan. Hoe geweldig ik het ook had in mijn nieuwe, tijdelijke huis, hoe graag ik ook gewoon met Laura mee was gegaan...

"Zullen we dan maar gaan?" Vraagt Laura enthousiast, terwijl ze me knuffelt. "Het komt allemaal goed, we zoeken elkaar snel op en dan wordt het weer net als vroeger!" Fluistert ze in mijn oor. Ze laat me los en ik zie dat er een traan over haar wang rolt. "Niet huilen, dan moet ik dat straks ook." Fluister ik met een brok in mijn keel. Snel veeg ik mijn ogen droog en knuffel ik Laura nog een keer stevig.

We lopen met z'n allen de kamer uit en Laura kijkt nog een keer achter zich om te kijken of ze alles heeft gepakt wat ze nodig heeft. We lopen naar de uitgang en daar knuffelen Laura en ik nog een laatste keer. Ze loopt samen met haar pleegouders naar de auto en ze stappen in. Ze toeteren en zwaaien nog wanneer ze wegrijden en als ze de bocht om zijn stop ik ook met zwaaien. Ik kijk hoe laat het is en zie dat het 3 uur is.

Ik heb een gemiste oproep en verschillende berichtjes van Jake, maar besluit om ze niet te openen. Dat was wel het laatste waar ik zin in had. Ik kijk van wie ik nog meer berichtjes heb en zie dan dat ik ook een berichtje van Kevin heb. 'Hoe laat moet ik je weer op komen halen bij het ziekenhuis?' Stuurt hij. Ik besluit om niet te reageren en bel Jens op. "Hey Renske, alles goed?" Vraagt hij bezorgd aan me. "Ja hoor, vroeg me alleen af of je me kon komen halen bij het ziekenhuis?" Vraag ik aan hem. "Normaal zou ik ja zeggen, maar omdat pa en ma zo lang moeten werken, moest ik de kleintjes ophalen. Zij hebben tot kwart over 3 school en haal het dus niet om nu jou nu nog op te halen. Voordat ik de kleintjes naar huis gebracht heb en weer bij jou ben is het ongeveer half 4, kwart voor 4.. Geen optie dus.. Maar ik kan Kevin wel even bellen." Zegt hij tegen me. "Hoeft niet hoor, ik bel hem zelf wel even." Lieg ik. "Is goed, dan zie ik je thuis wel!" Zegt Jens, "is goed, tot straks." Zeg ik voordat ik ophang.

En nu? Denk ik bij mezelf. Kevin ga ik niet bellen, Jens kan me niet komen halen en om nu Casper op te bellen, lijkt me geen strak plan. Hoeveel pijn ik hier ook van ga krijgen, denk ik bij mezelf, ik ga lopen. Vanuit het ziekenhuis naar huis was het niet eens 2 minuten rijden. Te voet zou ik er dus 10/15 minuten over doen. Nu dat ik op krukken liep, zou ik er wel wat langer over doen, maar ik zou hoe dan ook precies thuis zijn voordat Jens thuis was en zo zou er dus geen probleem ontstaan.

Tijdens het lopen probeer ik me vooral te concentreren op de weg in plaats van op de pijn en de problemen met Jake die ik heb. De berichtjes die hij gestuurd had, gingen erover waar ik was of dat ik vergeten was dat we afgesproken hadden. En nu hij wist dat ik bij Kevin in de auto gestapt was, wist ik niet hoe hij daarover ging doen.

Ik zie te laat dat er een hondendrol op de stoep ligt en druk met mijn kruk erin, het ergste krijg ik eraf, maar er blijft nog veel zitten. Ik loop nog geïrriteerder dan dat ik was verder en sla dan linksaf, naar de straat waar ik nu woon. Ik voel mijn jaszak trillen en kijk wie me belt. Als ik zie dat Kevin me belt, hang ik hem op en loop ik verder. Ik kijk hoe laat het is en zie dat het iets voor half 4 is.

Als ik thuis ben, zie ik de auto van Jens nog niet staan. Opgelucht loop ik naar binnen en roep ik hallo. "Ik ben in de keuken!" Roep Casper. Als er iets was waar ik totaal geen zin in had, was het om met iemand te praten. Zo snel als ik kan loop ik naar de keuken en zie dat Casper aan het koken is. Het ruikt heerlijk en ik complimenteer heb. Ik pak een glas water en drink die op. "Ik ga naar boven, even aan school werken." Zeg ik tegen hem terwijl ik de keuken al bijna uit ben. "Is goed." Hoor ik hem nog net zeggen. Met de kruk waar hondenpoep aan zit, loop ik naar boven en als ik boven ben, besluit ik om hem schoon te maken, zodat straks niet alles naar hondenpoep zou stinken. Ik loop naar de badkamer en spoel de kruk met wat water en zeep af. Met mijn handen veeg ik de poep er zo goed mogelijk af en vervolgens pak ik een nieuw washandje om de kruk af te drogen. Als de kruk dan helemaal klaar is, spoel ik het washandje goed uit, zodat daar ook geen poeprestjes meer opzitten.

Als ik de badkamer uitloop, hoor ik dat Kevin ook boven is en zijn muziek aan heeft staan. Ik loop snel door naar mijn eigen kamer en maak de deur dicht. Ik leg de kruk op de grond en ga in bed liggen, tranen rollen over mijn wangen en huilend val ik dan ook in slaap.