insanity | jikook [çeviri]

,,tatil

"Bana göre delilik normalliktir. Normal olan ise saçmalık. 'Normallik' hayal yoksunluğu, yaratıcılık yoksunluğu demektir."

—

Oda sessizdi. Duyabileceğiniz tek şey birisi ayağını yere bastığında uçuşan tozların sesleriydi. Bazen de öksürmelerin.

Herkes bekliyordu.

Onu bekliyorlardı. Onun kendini bilmiş sırıtışını. Onun yorumlarını. Onun üstün tavırlarını.

Sırf Jeon Jungkook'u beklerken bile odada böyle rahatsız bir atmosfer olması aslında bir yandan komikti.

"Dedektif bey. Başlamadan önce sizden bir ricam olacak." diye atıldı Namjoon. Terliyordu. Herkes terliyordu. Klima ile ilgili bir problem olduğunu söylemişlerdi.

Dedektif başını kaldırıp Namjoon'a bakmış ve başıyla onaylamıştı. Son yarım saattir birlikte otururlarken ağzından pek bir laf çıkmamıştı.

"Bu çocukla aynı takımda çalışmak zorunda kalsak bile, en azından onu gözetim altında tutmanızı istiyorum. Sadece biriniz değil. Hepiniz. Bana göre oldukça şüpheli. O da bir paket aldı, biliyorum. Ama salak değilim. Görünebildiği kadar masum gözükmeye çalışıyor. Neden kendisine de bir tane hazırlamış olmasın? Bana göre, kesinlikle çok şüpheli." dedi Namjoon, dedektifin gözünün içine bakarak. Oyun oynamıyordu. Gayet ciddiydi.

Polis istasyonuna giderken bütün yolculuk boyunca neredeyse cinayetten yargılanacak birisiyle çalışmanın ne kadar saçma olduğundan bahsetmişti.

"Merak etmeyin, memur bey. Hepinizi izleyeceğiz. Sadece onu değil." dedi dedektif agresif bir tonla. Bir sigara ve çakmak çıkarmıştı.

"Lütfen sigara içmeyin. Oda zaten ferah değil ve onun kokusuna dayanamam." dedi Jin, daha dedektif sigarasını yakmamışken.

Dedektif bir saniyeliğine duraksayıp Jin'e baktıysa bile umursamayıp yine de sigarasını yakmıştı. Adamın sikinde değildi.

Jimin sandalyesinde otururken bile Namjoon'un kızmaya başladığını hissedebiliyordu. Ve haklıydı da. Bu dedektifin hapishanedeki moruktan hiçbir farkı yoktu. (YN: korumacı boyfriendleri severim.)

Kapı açılmıştı.

Ve bütün gözler anında orada toplanmışlardı.