Chapter 11

541 18 6
                                    

Pedro’s POV

Tengeneng giliw…Grabe. Naiinlab ako dito sa Danang ‘to. Ang ganda niya. ‘Yung natural na itim niyang buhok, ang puti-puti tsaka ang kinis ng balat, kissable lips tsaka…aray, kung nandito pa si Jill, magseselos talaga ‘yun. Pero hayaan ko na. Nandito naman na ako sa Australia. I can do wat-ebur I want. Ooooh, english ‘yun ah.

Maghahapon na. Sina Hana tsaka Dana (nakakatawa naman ‘yung pangalan nila), di-magkamayaw ang pag-uusap. Walang katapusang chikahan lang. Eh, ako, ‘eto. Bukod sa pagkakainlababo, nanonood lang ng T.V. Maganda naman ang palabas kaya, okay lang din. Nag-eenjoy naman ako, eh.

Ang laki ng T.V. nila. 46” LED 1080p 3D TV. Ano? English na naman? Hindi, nabasa ko lang ‘yan nakasulat sa may gilid ng T.V.

Teka, 3D? Wow, hindi pa ako nakapanuod ng 3D. Ano kaya ang feeling no? Tsaka, pano ba ‘yung 3D? Balita ko sa mga barkada ko, may parang shades na sinusuot daw ‘yung 3D tas lumalabas na daw ang mga tao sa loob. Ewan, try nga natin.

♫ “The snow glows white on the mountain tonight…” ♫

Wow! Ang ganda naman ng 3D, no? Parang totoo talaga ang niyebe. Parang nasa bintana lang ako nanonood. Sino ba ‘to siya? Si Elsa? Ang galing niya, ah. Napapakanta naman ako. Ayan! Gumawa siya ng snowman. Pano kaya ‘yun? Ang galing. Oi, teka. Kumakanta parin. Ano ‘to? Ah, eto na yata. Emm…

♫ “Let it go! Let it go! Can’t hold it back anymore!” ♫

“Let it gooooo! Let it gooo! Turnwhrysndtanrnds the dooooor!”

Nakakagana naman ‘tong kantang ‘to. Kaya pala ang anak ng kapit bahay namin, palaging kinakanta ang kantang ‘to. Palagi kong naririnig. Hindi ko naman alam kung san galing. Dito pala.

***

Hana’s POV

“It’s really sad that Prince had to pass away. I don’t know. It’s just so unlikely that he had to go through that.” Kawawa naman si Prince. Hindi dapat kasi siya namatay, eh.

“I was really shocked, you know. I did go attend his funeral, two days ago. And the chapel was packed. Like, his supporters and all. You know Prince, he was your cousin. He was a childhood friend of mine and I didn’t know he had a twin? How?”

“Oh, it’s a long and boring story. You don’t wanna know but anyways, will he be alright in here? I don’t suppose…”

“Yeah, he’ll get along pretty well with my sister, I think. And about his English sessions? You can count on me.”

“Oh, thank you bestie. I totally am counting on you. Just…” napatingin ako kay Peter. Mukhang nag-eenjoy siyang mag-isa sa panonood ng 3D. “…take care of him, okay? I’m gonna miss that guy.”

“I’ll take care of him, for you, don’t worry.”

I hugged Dana so tight, I could squish the guts out of her. Hindi. Joke lang. I wanted to hug Peter, too but magiging awkward lang so, tinawag ko si Peter.

***

Napatingin ako kay Hana. Mukhang tinatawag ako, eh.

“Oh, Hana? Aalis na ba tayo? Kararating lang natin, ah?”

***

“Pinapapabalik ako ni Dad sa Pinas, Pete. Dito ka na muna kina Dana. He’ll take care of you na muna while I’m off country.”

***

Ha? Hindi naman ako bata ah para i”take-care”. Tsaka, wala naman sa usapan na…

“Ba’t ngayon mo lang sinabi? Ikaw, ah. Kahit san-san mo lang ako iniiwan. Bahala ka. Mamimiss mo ‘ko.”

The Prince at ang Pobre (Completed)Where stories live. Discover now