The Prince at ang Pobre (Completed)

Chapter 16

♫ Cheer! ~Makkana Kimochi~ ♫

Makkana yuuhi kaerimichi

KIMI no yokogao takaramono

Nee... ima HAATO ga KYUN to shita

(Song continues)

***

Dana’s POV

“You know what day it is tomorrow, ate?” excited si Sydney, oh. Naka Kurumi costume na nga siya, eh.

“You know how many times you’ve asked me that question?” Ang kulit talaga.

Oh gosh, tumawa pa talaga. Hindi naprocess ang sarcasm ko.

“Eh, kasi ate. I’m so excited!” Ayan na! Magsilundagan na tayong lahat sa tuwa.

“Yattaaaaa!”

Bukas na kasi ang Autaku Con, Australian Otaku Conference po. Sydney’s friends are actually prepared na din for tomorrow. Well, ako. Eto, nakacostume na ng Miku Hatsune. Minsan lang din ako sumali sa mga ganito. Si Sydney kasi, ang kulet.

Anyways, would you know how Peter is doing? He’s actually upstairs pa. He’s trying out his Kaito costume. Ngayon lang kasi dumating ang mga costume namin since last week na nag-order kami.

“Kuya Peter! Come down naaaa!”

Sydney couldn’t wait any longer. Nakakatuwa talaga.

“Teka, ‘anjan na!” Halatang naguguluhan si Peter sa costume.

“Peter! Okay ka lang ba? Kaya mo ba?”

“Siguro! Teka, ewan! Naguguluhan ako sa coat! Patulong naman, oh!”

Geez Peter! “Okay, I’m going up na!”

Tugtugtugtugtug! I ran upstairs. Peter is taking so long kasi, eh.

“What’s the problem Pete…” I opened the door and … “…pfft, wahahahahah!”

Oh my god, hindi ko talaga kinaya. “Hahaha! Ano ba ‘yang ginagawa mo Peter? Are you trying to rip the costume?”

I saw Peter na nakabaliktad ang coat tsaka ang belt, he put it on his head. Nakakatawa talaga.

“Okay na ba?” Nagsmile siya.

~silence~

…Dub! Dub! Dub! Dub!...

*deep breath* *sigh*

Oh my gasss… I don’t understand. My heart beats fast na tsaka, ang katawan ko nagwawarm-up! Aaaaaah!

Err…Emm..Uggh…Umm… *gulp*

I’ve never realized na ang cute pala ni Peter. Golly! Nakakainlab naman! O////O

*record scratch*

“Huy! Dana! Okay na ba?”

Gaaaas! Did I really…emm… “Teka, ako na mag-aadjust niyan.”

Nanlalamig ang mga kamay ko, grabe. Nabibingi ako sa lakas ng heart beat ko. Kinuha ko na ‘yung coat tsaka ‘yung belt niya sa ulo niya.

“Alam mo Dana? Talo ka!” Natatawang sabi ni Peter.

“Ha? Why? What do you mean?” Pinasusuot ko muna ‘yung inside shirt ni Peter bago ko isuot ang coat.

“Hindi ka na nag-eenglish. Diba, dapat tinuturuan mo’ko kasi ikaw ang tutor ko? Ba’t ikaw na ngayon ang panay ng kakatagalog?”

Oh my god! Did I really? “Oh no, I’m sorry Peter. I was just so carried away that you are used to speaking Tagalog. I never meant naman to disregard what you need to learn.”