The Prince at ang Pobre (Completed)

Chapter 15

Hana's POV

I've been almost two weeks here in Pinas and I've been missing Peter for like forever. I've been managing our businesses here kasi my dad is pretty busy with the company there in Australia.

Haisht! It's so frustrating to be his only daughter kasi I have to do everything to please him. Minsan nga nakakapagod na, eh. Nakakapagod kasi 'pag di ko nameet ang gustong ipagawa ni Dad, nadidisappoint siya sa'kin. I don't wanna disappoint my dad. I want to make him proud, always.

Today, I'm on my way kung saan una naming nakita si Peter. Pinapadala ni Daddy 'tong Php 10,000,000.00 para sa custody niya. Ibibigay ko raw dun sa tito niyang the owner of the carwash. Hinatid na ako ni Mr. Billy, isa sa mga drivers namin. Mabait naman 'to si Mr. Billy kaya sa kanya ako nagpahatid.

"Magpapahintay po ba kayo, Ma'am? Mukhang mainit ang araw ngayon."

"Ay, hindi na, Mr. Billy. I'll beep you nalang kung magpapasundo na ako. Mukhang matatagalan yata ako, eh."

I held the brief case na naglalaman ng pera. Nagwave na ako kay Mr. Billy.

"See ya, Mr. Billy!"

Nagsmile naman siya in return tsaka na nagdrive paalis.

It's 12 noon. The sun is scorching hot, talaga. Phew!

*took a handkerchief and wiped the sweat off my forehead*

*walked towards the carwash*

"Tao po? Hello?" kumatok ako sa pintuan ng carwash. Mukhang walang sasakyan ang nakapark. I dunno what that means, either.

"Teka, teka! Asan na ba itong si Bobong? Bong!" I heard someone talking in the inside.

The door opened. "Anong kailangan mo?" Aba'y mukhang suplada si lola. "Magsusolisit ka ba ng pangsimbahan? Pass lang muna! Walang benta! Bwesit!"

What? I don't understand. Wait lang...

"No, nagkakamali po kayo. I'm here to talk about Peter. I mean, Pedro pala."

Nag-iba ang modo ni lola.

"Ha? Bakit ba? Ayun, lumayas na ang walang-hiyang 'yun! Buti nalang nag-iwan ng sasakyan."

Kawawa naman pala si Peter, no? Ang maldita talaga ng lola niya.

"I'm here to tell you po na nasa Australia na po siya. Isang buwan na. Binawi na po siya ng mga magulang niya." 'Yan 'yung pinapasabi ni Dad sa'kin.

"Ano 'ka mo? Magulang!" parang nagulat si lola. Nakapagtataka. "Si Daniel? Aba'y lecheng bata 'yan! Pagkatapos kong pakainin at kupkopin, walang utang na loob! Di marunong lumingon sa pinanggalingan!"

Teka, ba't kilala niya Dad ko? Hindi ko alam 'to, ah.

"If you don't mind po, pwede po ba akong pumasok?" Marami akong gustong malaman.

"Hindi nga kita kilala, eh! Sino ka ba talaga?"

"Anak po ako ni Daniel Hernandez..."

"Aba'y walang hiya..."

"...at magbibigay po siya ng sampung milyon kapalit po ang pagkupkop kay Pedro."

"...'tong... Aba'y pumasok ka! Ngayon na!"

Oh gosh! This day is so stressful.

***

Zara's POV

Ang gitara kooo! Shyetay! Ba't may gumagamit na? Kakainis! Porke't naiwan ko lang, gagamitin na?

Ay, pasensya! Burara lang talaga ako! Nahiya naman ako sa sarili ko! Kakainis talaga! Aaargh!