---အသြင္​​ေျပာင္​း ဖဲခ်ပ္​--- (Completed)

အသြင္​​ေျပာင္​း ဖဲခ်ပ္​...12

ျပင္​ပပတ္​ဝန္​းက်င္​၏ လႈပ္​႐ွားမႈတို႔ကို သူ မျမင္​​ေတြ႔ခဲ့ ရသည္​မွာ ဘယ္​ႏွစ္​ရက္​႐ွိၿပီမွန္​း ​ေသခ်ာမသိ​ေတာ့...။ ရက္​သတၱပတ္​တို႔​ေက်ာ္​လြန္​ခဲ့သည္​ကို
တစ္​​ေန႔တစ္​ႀကိမ္​ထြက္​လာ​ေသာ ​ေနမင္​းက​ေနတဆင္​့
သိ​ေနရ​ေသာ္​ျငား...ၾကာလာသည္​့အခါ သူ႔ဦး​ေႏွာက္​
ကိုယ္​တိုင္​ ​ေန႔ရက္​တို႔ကို​ေရတြက္​မွတ္​မိရမွာ ပ​်င္​းရိလာ
သည္​ထင္​... ... ...၊ တစ္​ပတ္​တိတိျပည္​့​ေသာ​ေန႔မွစ၍
စတင္​မ​ေရတြက္​ခဲ့​ေတာ့...။
ရင္​းႏွီး​ေနက်​ ေန႔ရက္​မွတ္​နည္​းတစ္​ခုလို နံရံ​ေပၚတြင္​
အ​ေခ်ာင္​း​ေလး​ေတြျခစ္​ၿပီး​ေတာ့လည္​း မွတ္​မ​ေနခ်င္​။
သူ႔အျဖစ္​က ရယ္​​ေတာ့ရယ္​ရသား...မ်က္​​ေစာင္​းထိုး
အ​ေနအထားႏွင္​့ အဖမ္​းခံ​ေနရသည္​ဟု မည္​သူက
ထင္​မွတ္​မည္​တဲ့လဲ...။ အကြာအ​ေဝးအက်ယ္​ႀကီး
တစ္​ခုအထိ ​ေရာက္​႐ွိ​ေနသည္​မဟုတ္​ဘဲ လွမ္​းၾကည္​့
လွ်င္​ပင္​ ျမင္​​ေနရ​ေသာ အ​ေနအထားတစ္​ခုမွာ အက်ယ္​
ခ်ဳပ္​သ​ေဘာက်​ေရာက္​​ေနသည္​တဲ့...။ ထို႔ထက္​ပိုရယ္​
စရာ​ေကာင္​းသည္​က အိမ္​ကိုလာစစ္​​ေဆးသည္​့သူ​ေတြ
​ေရာက္​လာသည္​့တိုင္​ လြတ္​​ေျမာက္​ဖို႔မႀကိဳးစားႏိုင္​လိုက္​
သည္​့အျဖစ္​... ... ...။ ထို႔အျပင္​ ​ေနာက္​တစ္​ႀကိမ္​ထြက္​
မ​ေျပး​ေတာ့ပါဘူးဟု​ေတာင္​ ကတိတစ္​ခုအဆစ္​​ေပး
လိုက္​ရ​ေသးသည္​။
Tsk... သူ႔အျဖစ္​က​ေတာ့...။

" ဘာ​ေတြ​ေတြးၿပီး စိတ္​႐ႈပ္​​ေနတာလဲ "

အ​ေတြးထဲက စိတ္​ပ်က္​ျခင္​းတစ္​ခ်ိဳ႕က သူ မသိလိုက္​
ခင္​မွာပင္​ ႏႈတ္​ခမ္​းထက္​မွ အသံတစ္​ခုအျဖစ္​ခုန္​ဆင္​း
က်သြားသည္​ထင္​...။
အခန္​းထဲကိုဝင္​လာ​ေသာBaekhyunဆီမွ အ​ေမး
စကားတစ္​ခြန္​း​ေၾကာင္​့...သူ႔အ​ေတြး​ေတြ အခန္​း​ေလး
ထဲကိုျပန္​​ေရာက္​႐ွိလာသည္​။

" သိပ္​မုန္​းဖို႔​ေကာင္​းတဲ့​ေကာင္​​ေလးတစ္​​ေယာက္​
အ​ေၾကာင္​း​​ေတြးၿပီးစိတ္​ပ်က္​​ေနတာ... "

" ငါ့အ​ေၾကာင္​းလား...? "

အ​ေျဖသိလ်က္​ႏွင္​့​ေမးလာ​ေသာBaekhyunမ်က္​ႏွာ
ထက္​မွာ ဟန္​က်က်အျပံဳးတစ္​ခုက ခိုတြဲလို႔...။
လက္​ညႇိဳး​ေလးႏွင္​့​ေတာင္​ သူ႔ရင္​ဘတ္​သူထိုးၿပီး
​ေခါင္​းၿငိမ္​့လိုက္​စမ္​းပါ​ေလဟု ​ေျပာ​ေနသ​ေယာင္​...။