ဥေပကၡာ

အပိုင္း၇

ေတာ္ဝင္ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကားမွန္ထဲကေနတစ္ခ်က္ ္ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။တကယ္ေတာ့ တစ္စံုတေယာက္ကို
ဖြင့္ေျပာဖို႔ရန္ခက္ခဲလွသည္ စကားလံုးလဲ ႐ွာမေတြမိ ဘယ္က
ေနဘယ္လို စေျပာရမွန္းလဲမစဥ္းစားတတ္။ခန္႔ သာ မိမိအျဖစ္
ကိုျမင္လို႔ကေတာ့ ဟားတိုက္ေနမွာေသခ်ာသည္။ေက်ာင္းမွာ
စာအေတာ္ဆံုးျဖစ္တဲ့နင္က ရည္းစားစကားေျပာဖို႔ ႐ွာမေတြ႔
ဘူးဟုတ္လာ ဆိုၿပီးဟားတိုက္ရီေမာေနမွာေသခ်ာတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ခ်စ္ရတဲ့သူထံသို႔ သြားတဲ့ေျခလွမ္းက တျခားေန႔ေတြထက္ သြက္လက္ျမန္ဆန္ေနတာကေတာ့
အခ်စ္ေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕။

ေတြ႔ပါၿပီး ေကာင္တာေလးမွာ ထိုင္ၿပီး ေ႐ွ႕က Laptop ကို
စိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္မေလး။ ဝတ္ထားတာေလး
က ဂါဝန္အနီရဲရဲေလးနဲ႔ ကေလးေလးလို ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္း
တာေၾကာင့္ စားသံုးသူေတြပင္ ထိုေကာင္မေလးဖက္ခဏခဏ
လွည့္ၾကည့္တာ အခန္႔သားျမင္ေနရသည္။

"ေကာ္ဖီခါးခါးေလးတစ္ခြက္ေလာက္ "

"ဟင္...မမပန္း "

"ေကာ္ဖီမတိုက္ခ်င္ဘူးလာ "

"တိုက္မယ္ေလ ဟိုး...ေနရာေလးမွာထိုင္ႏွင့္ ျမတ္ႏိုးလိုက္
လာခဲ့မယ္ "

"Ok "

ျမတ္ႏိုးကိုယ္တိုင္ေကာ္ဖီခါးခါးေလးကို အသဲပံုေဖာ္ၿပီး မမပန္း
႐ွိရာ စားပြဲသို႔ဂ႐ုတစိုက္သယ္ေဆာင္ေပးရင္း ကိုယ္တိုင္လဲ
သူ႔ေ႐ွ႕တြင္ထိုက္လိုက္ၿပီး....

"ထူးထူးဆန္းဆန္း မလာစဖူးလာလို႔ပါလား "

"ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါ....ၿပီးေတာ့ေျပာစရာ႐ွိတယ္ "

"ေျပာစရာလို႔.....ေျပာေလ ျမတ္ႏိုးနားေထာင္ေနတယ္ "

စားပြဲေပၚေမးေလးေထာက္ကာ မိမိကိုေငးေနသည္မို႔ ေျပာရမည့္စကားေတြပင္ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိ ျဖစ္ကုန္
သည္။

"မမပန္းကို ခ်စ္တယ္မလား "

"႐ွင္ "

မထင္မွတ္ထားသည့္ေမးခြန္း.........

Oh shit! ပန္းေတာ္ဝင္ ကိုယ့္ပါးစပ္ကို႐ိုက္ပစ္ခ်င္မိသည္
အိမ္ကတည္းက လွလွပပေလးစီရီထားသည့္ စကားလံုးက
ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ ထိုကေလးမက
မိမိကိုေငးေနတာမို႔လို႔ ႐ွက္ေနမိျပီး ႏႈတ္ဖ်ားကထြက္သြား
သည္က ပိုင္စိုးပိုင္နင္းျဖစ္သြားသည့္ေမးခြန္း။