Captured by a vampireprince (compleet)

Hoofdstuk 15: Agressieve vampiers en een hoop leugens

“Actually," said Jace, "I prefer to think that I'm a liar in a way that's uniquely my own.”

- Cassandra Clare, City of Ashes

“You can fool some of the people all of the time, and all of the people some of the time, but you can not fool all of the people all of the time.” 

- Abraham Lincoln

P.O.V. Dante

'Je wordt soft Dante en vooral oneerlijk. Vroeg of laat krijg ik toch bloed van die meid van je en dan kun je me niet meer tegenhouden.' Ik haalde mijn neus op, naar mijn gevoel had Karstens karakter zich iets te veel in de lieve Seth genesteld, en daarbij kon ik bedreigingen over mijn speeltje vandaag moeilijk verdragen.

Met één telekinetische slag kwakte ik Seth eerst tegen de muur, om hem daarna in gedachten een kamer te laten invliegen en de deur te sluiten. Goddank, dat ik een vampier was en dat door mijn gaven dan ook gebeurde. 

'Ik hààt je, waardeloze klotevampier!' kwam een gedempte stem vanachter de deur.

'Ik mis je ook broertje.' 

Seth weer min of meer normaal krijgen, zou nog een hele opgave worden zo te horen. 

'Hij lijkt eindelijk vampier te worden.' klinkt een goedkeurende stem door de galmende gang. 

En dat dan nog achter vaders rug doen, zou al helemaal onmogelijk zijn. 

'Vader, niet gedacht u hier tegen te komen, maar hij is inderdaad verandert. En ik heb ervoor gezorgd dat hij het slechtste karakter kreeg dat er in huis was om het zo maar te zeggen.' 

De koning keek me even observerend aan, voordat hij me een klein zuinig knikje gaf. 

'We zullen zien of je werk beloont mag worden.'

En daar gaan we weer, wie vertrouwt die vent eigenlijk wel? Volgens mij heeft hij mam niet eens ooit vertrouwt. Paranoïde is hij gewoonweg. 

Ik knikte nog even en maakte een kleine buiging die op het randje van beleefdheid wankelde, toen ik besefte dat hij toch niets meer te zeggen had. Ik draaide me om, maar werd door zijn diepe, krachtige stem tegengehouden. 

'Ik weet waar je mee bezig bent, zoon.'

Wat wist hij precies? Dat ik Charlène bedroog met andere vampiers, mijn Nyah-project, het feit dat er waarschijnlijk een hoop rebellen mijn  kop wilden zien hangen en de zijne daarbij,...

'Ze mag hier niet zijn, Dante. Als Charlène weet wat je met haar doet, ben je haar kwijt.'

Ah, het Nyah-project dus. 

'Vader vergeef me, maar ik heb haar enkel hierheen gebracht om haar tijdelijke bescherming te geven en daarna is ze zo vrij als een vogeltje.'

Zijn statige gestalte zette een stap naar voren zodat hij dreigend dichtbij stond, ik vermoede dat hij er niet echt intrapte. 

'Lieg niet tegen me! Je bent mijn bloedeigen zoon en ik weet wat je allemaal uitsteekt, ik ruik de geur die ze achterlaat en de bloedbelofte die ze je heeft gedaan. Er zijn dingen die ik niet kan toestaan, en dit is er één van.' 

Ik staarde hem verward aan, rook hij echt onze bloedbelofte enkel en alleen door Nyahs geur? Ik vervloekte mezelf, oude vampiers hebben wel altijd zo hun methodes om iets te weten te komen. Ik moest er toch iets kunnen tegen inbrengen?

'Ik deed het haar beloven, omdat ik dacht dat ze een handige exclusieve voedingsbron voor Seth zou kunnen zijn en aangezien ze volgens het systeem toch niet bestaat, is ze ook ideaal voor de massaexecutie.'