Captured by a vampireprince (compleet)

Hoofdstuk 20: Een interessante wandeling

I fell in love with her courage, her sincerity and her flaming self-respect. And it’s these things I’d believe in, even if the whole world indulged in wild suspicions that she wasn’t all she should be.

I love her and that is the beginning of everything.

- F. Scott Fitzgerald

You are mysterious.

I love you.

You’re beautiful,

intelligent and virtuous

and that’s the rarest combination.

- F. Scott Fitzgerald

P.O.V. Dante

Ik werd comfortabel wakker op de plaats waar ik in slaap was gevallen, Nyahs schoot dus. Een grijns schoot door op mijn gezicht. Die ene, mijn Nyah… Ik bestudeerde haar gezicht wat beter, het was opgezet en pafferig. Ze had zo te zien zitten huilen, dat beviel me helemaal niets. Ik pakte haar zachtjes bruidjesstijl op en droeg haar de kamer uit. Toen we op de gang stonden, haalde ik de sleutel uit mijn broekzak en deed de deur terug op slot, zoals hij hoorde te zijn. De enige reden dat Nyah gisteren in de kamer geraakte, was omdat ik hem na zovele jaren nog eens open had gedaan voor de herinrichting. De herinrichting die nu niet meer doorging. Ik deed glimlachend mijn slaapkamerdeur open en legde haar op bed. Ze zag er zo mooi uit, zo perfect. Net zoals ik al die jaren gedroomd had dat mijn bruid zou zijn. Nu ik erover nadacht, was ze alles wat ik wilde. Ik zou niets, maar dan ook niets aan haar willen veranderen. Hoe moeilijk ze soms ook was.

Ze maakte een schattig stil ronkend snurkgeluidje. Ik grinnikte, Nyah die snurkte, dat zou ze vast niet graag horen. Ze begon plots wat onrustig te worden en met haar hand op het bed te voelen. Vreemd, het leek alsof ze naar mijn lichaam als geruststelling zocht. Toen ze, wat ik aannam, me niet vond, gromde ze en viel met een frons terug in slaap. Een tijdje later hoorde ik een vreemd grommelend geluid, vast Nyahs maag. Ze had waarschijnlijk honger zodra ze opstond. Die meid at altijd als een verhongerde beer. Ik stak mijn hoofd door de deur en liet wat eten komen. Vandaag kon het koninkrijk wachten en bleef ik bij Nyah. Stilletjes om haar niet wakker te maken, sloop ik naar de douche.

P.O.V. Nyah

Ik kreunde, wat was dat geklop? Verward en nog half in comaslaap deed ik de deur open. ‘Ontbijt.’ Een dienster gaf me een plateau aan. Ze keek me walgend aan, waarschijnlijk omdat ik een mens was en hier niet hoorde, tenzij als amusement. Ik keek walgend terug. Waarom konden ze geen menselijke slaven hiervoor gebruiken? Waarschijnlijk omdat ze momenteel, na Seth bij de rebellen, te wantrouwig waren tegenover mensen. Tenminste dat was mijn theorie.

Ik snauwde een ‘Bedankt.’ en gooide de deur in haar gezicht dicht. Ik wilde er niet aan herinnert worden hoe ik niet bij Dante paste. Nu ik eindelijk ongeveer helemaal wakker was, begonnen mijn zintuigen terug te werken en hoorde ik dat de douche aanstond. Ik ging op het bed zitten en at de toast met zalm en mayonaise als eerste op, daarna moesten ook een zachtgekookt eitje, spek en nog meer toast en fruitsap eraan geloven. Ik leunde naar achteren, ik kon niet geloven dat ik dat zojuist had opgegeten. Ik voelde ook best vol aan.

De deur van de badkamer sloeg open en tussen de stoomwolkjes door kwam Dante’s gedaante vandaan. Hij had enkel een jeansbroek aan. Hij zag er verrukkelijk uit. Ik trok snel mijn gezicht in de plooi tot een ijskoud masker. Op Dante’s gezicht verscheen ineens een stormachtige frons. ‘Wat is er mis?’

‘Er is niets mis.’ zei ik op nonchalante en verveelde toon. Ik moest de afstand bewaren, ik moest wel. Mijn hart kon deze keer niet weer opgelapt worden als het verscheurd werd en me vanbinnen uit deed doodbloeden.