Captured by a vampireprince (compleet)

Hoofdstuk 28: Leven na de dood en dood na het leven

One life continues into the other and death is only a transition.

- Emanuel Swedenborg

P.O.V. Dante

Slik. 

Eén petieterig geluidje, dat met mijn vampiergehoor als een ontploffende bom in mijn oren klonk. 

Ze dronk. 

Nyah dronk. 

Ik keek toe hoe ze steeds gulziger en sneller bloed begon te drinken en een kleine glimlach verspreidde zich over mijn gezicht. 

Danaela's gezicht stond verbeten van pijn, maar ook zij glimlachte naar haar dochter, zoals alleen een moeder dat kon doen. 

Toen zakte ze door haar knieën en kwam op de hoogte van haar dochters gezicht. Ik zag hoe zwak ze werd, maar ik wilde Nyah niet tegenhouden en zij ook niet. Dit was de beste oplossing, hielp ik mezelf herinneren. 

Rondom ons werd er nog steeds gevochten en vaag merkte ik neervallende rebellen op en een bevelen-schreeuwende-Seth, maar ze waren zoals ik al zei, vaag en onbelangrijk op dit moment. 

Het was Nyah die al mijn aandacht opeiste en haar knipperende wimpers. Gevoelens van immense vreugde en een diep verstrengelde band die strakgetrokken werd, kwamen in me tot leven, toen ik Nyahs rode ogen zag. 

Gelukkig leek ze zelf nauwelijks te beseffen wat ze aan het doen was,  want het enige wat ze deed was mij ongelovig aankijken en het contact met haar moeders snee en haar mond geen moment verbreken. 

Pas toen Daneala moeite had om haar ogen open te houden en ze langzaam op haar zij viel, rukte Nyah haar mond los. Ze keek van mij naar haar moeder en terug. Toen kroop ze dichterbij het lichaam en schudde zachtjes aan haar moeders schouders. Het deed me pijn om te zien dat ze nu al haar eerste bloedtranen vergoot. Ik nam haar bij haar schouders terwijl ze haar hand tegen de keel van haar moeder hield en toen haar ogen sloot. 

Voorzichtig trok ik haar recht in mijn armen en ze leek zich nauwelijks te verzetten. 'Ze heeft zich voor je opgeofferd, Nyah. Je leeft dankzij haar.' Ze schudde vurig haar hoofd en keek me met opkomende woede aan. Vroeger had ik dat niet gevaarlijk gevonden, maar nu ze even goed een vampier was als ik, veranderde dat de zaak. 

'Je had haar moeten tégenhouden Dante. Je weet dat ik dit niet, zo niet.... wil.' 

Ik schudde zachtjes mijn hoofd. 'Het was haar eigen keuze Nyah. Ik was veel te egoïstisch om haar dit te laten doen, dat geef ik toe. Ik verwacht ook niet dat je me dat vergeeft, misschien ooit.' zei ik en ik meende het. 

Ze snoof bitter. 'Ooit, dat wil zeggen dat ik nu officieel ook een bloedzuiger ben niet? Dat ik alle tijd heb om je te vergeven en bloedzuiger niet langer als een scheldwoord zal mogen gebruiken?' 

Ik was verdomd opgelucht toen ik daar een spoortje enthousiasme opmerkte. 'Tijd heb je zeer zeker, maar bloedzuiger mag je gebruiken wanneer je maar wilt. Ik vond het al altijd schattig als je schold.' 

Ze schudde haar hoofd, alsof ze probeerde om alles tot haar te laten doordringen, maar wist dat het nog te vroeg was om een opmerking naar me terug te vuren. Haar verdriet was groot en ze moést ook vragen hebben.

Het probleem was enkel, dat het strijdgewoel, dat de hele tijd op een bepaalde onwerkelijke afstand was gebleven, zich nu bruut in ons herenigingsmoment naar binnen werkte. 

Eén van de rebellen werd tegen Nyah aangegooid, met een onmiskenbare vampierkracht. 

Maar Nyah had die kracht nu ook verworven. Met een ruk draaide ze zich om, haar ogen een tint donkerder, en bijna was ik te afgeleid met het gevoel dat zij als medevampier bij me teweegbracht om de dreiging te zien waarop ze haar blik richtte.