Captured by a vampireprince (compleet)

Hoofdstuk 16: Rotvampiers en hun geweldige lichamen

It happens that I want you, and so I just haven't room for any other desires.

- F. Scott Fitzgerald

She's mad, but she's magic.

There's no lie in her fire.

- Charles Bukowski

P.O.V. Dante

Ik voelde een grijns opkomen bij de gedachte aan het gezicht dat Nyah nu moest trekken, omwille van het feit dat ik een zoen van haar gestolen had. Voor ze tegen me kon schreeuwen, was ik al bijna de gang door en had ik de deur telepathisch op slot gedraaid. Als Nyah dacht dat ze alleen ging slapen, dan had ze dat verkeerd gedacht. Het was ten slotte mijn bed. Maar eerst had ik zaken met een hogere prioriteit te behandelen.

Na een klopje op het donkerbruine hout van de deur van de studeerkamer van mijn vader, klonk er een gebromde: 'Kom binnen.'

'Vader, ik begrijp dat het laat is, maar ik moet iets met je bespreken.' Ik liet me  nonchalant en zonder toestemming in een stoel zakken.

Vader keek me scherp en berispend aan. 'Welke kwestie is zo dringend, dat hij niet kan wachten tot morgen?'

'Nou, je zei dat ik Nyah voor de massaexecutie moest opofferen, maar ik betwijfel of dat wel zo een goed idee is. We willen toch geen zwakke, empathische vampiers, ofwel soms?'

'Natuurlijk niet. Daarom bedacht ik dat jij haar misschien wat kon omvormen, want het staat vast dat de meid alleszins pit heeft. Pit is een mooi beginpunt, nu rest alleen door en door slecht nog.'

Ik slikte, ik wou Nyahs karakter helemaal niet omvormen. Ze was perfect net zoals ze was. 'Maar vader, de executie is binnen een week.'

'Nou, dan zou ik er werk van maken.' Ik wou er nog iets tegenin brengen, maar vader keek al terug naar zijn papieren en daardoor wist ik dat het gesprek voorbij was. Mijn poging was gefaald.

Ik verliet stilletjes de studeerkamer en ging bij Seth kijken. Ik hoopte maar dat alles goed kwam met hem. Oké, ik had hem wel expres Karstens bloed gegeven, maar dat was niet noodzakelijk omdat ik hem slecht wou maken. Het enige levende bloed was dat van Karsten of Nyah, dus dan was de keuze snel gemaakt. In mijn achterhoofd besefte ik dat de reden eigenlijk wel hem slecht maken, moest zijn. Want hij werd met het koningshuis geassocieerd en we mochten geen zwakke sympathisanten lijken. Toch moest ik toegeven dat niet in het geringste het geval was.

Ik knikte naar een bewaker en liep door de deur die hij opende naar een woeste, sluwe en machtslustige Seth. 'Broertje, ben je er eindelijk om me hieruit te halen? Vader is er vast niet zo blij mee dat je me opgesloten hebt. Waar is Nyah en die sappige aders van haar? Ik mocht haar van vader hebben en gebruiken als mijn bloedhoer.' Ik werd witheet, Nyah was geen bloedhoer of alleszins de zijne niet, over mijn lijk. Door wat ik met haar deed, kon je haar een bloedhoer noemen, maar dat was niet hoe ik over haar dacht.

'Ik regel je wel een andere bloeddonor.' zei ik kil en formeel, zorgvuldig de emotie uit mijn stem houdend om het zo koud mogelijk te laten klinken.

'Ik wil geen andere! Ik wil die vuile bloedhoer van je!'

'Wel zoals je juist zo fraai geformuleerd hebt, is ze mijn bloedhoer.' siste ik met ontblote hoektanden. 'Je krijgt een andere "bloedhoer" en daar mee afgelopen.' Op hoge poten liep ik, met zijn beledigend geschreeuw op de achtergrond, de kamer uit.

Ik liep grommend langs de bewakers verschillende gangen door naar mijn slaapkamer. Helemaal over mijn toeren trok ik hardhandig mijn strak zwart T-shirt uit en schopte mijn jeans er achterna. In gedachten nog steeds furieus op Seth klom ik snel in mijn bed, vastbesloten zo snel mogelijk in slaap te vallen en zo min mogelijk te piekeren, totdat ik iets voelde bewegen. What the hell? Ik voelde Nyah opeens tegen me aandrukken. Hoewel ik de hele tijd aan haar had gedacht door wat Seth gezegd had, had ik me niet meer gerealiseerd dat ze in mijn bed lag. Ze maakte een zuchtend kreun geluid en draaide zich weer om. Zo bleef ze nog een hele tijd onrustig door het bed woelen. Het was vermakelijk om naar te kijken. Hoewel het pikkedonker was, kon ik haar perfect zien en ze was zo mooi. Zo adembenemend focking mooi, nu ze rustig en sereen sliep en geen permanente frons op haar gezicht had. Na een tijdje kon ik me niet meer inhouden en trok haar tegen mijn borstkast. Haar ademhaling werd wat rustiger en ze woelde minder gekweld. Eigenlijk bleef ze gewoon kalm liggen en sloeg ze haar armen rond me heen om me als kussen te gebruiken. Daar kon ik best wel mee leven. Ik veegde haar haar opzij en gaf haar een kusje in haar nek. Niet veel later viel ik met mijn armen beschermend om haar heen in slaap.