15 Ağustos 2024 00:00
Yalnız Kurt kitaplarını aldıktan sonra hastaneye dönmek istememiş eve de biraz geç dönmüştü.
Eve döndüğünde Ramazan bahçede oturmuştu. Manzarayı izliyor ve viskisini yudumluyordu.
Yalnız Kurt tebessüm etti.
"Şu haram şeyi içmesen olmaz mı?" "Herkes haramdan, her günahtan kaçınamıyor kardaş. Sen Selin yengem ile zinaya bulaştığında kaçınabildin mi?" "O durum başka."
Ramazan alaycı bir şekilde tebessüm etti.
"Nesi başkaymış?" "Biz sonunda evlendik." "Zinaya bulaştın mı? Bulaştın."
Yalnız Kurt sırıtarak sandalye'ye oturdu.
"Tamam kardaş. Sana laf anlatılmaz. Bir şişeyi de bitirmişsin zaten."
"Gördün mü bak. Hafta da bir sişe içki içiyorum. Alkolik değilim yani."
Yalnız Kurt tesbihini çıkardı ve gözü Ramazan'ın tesbih bilekliğine takıldı.
"Bu benim sana hediye ettiğim tesbih değil mi? Senin de Sıla'ya hediye edeceğin." "Hala saklıyorum. Yirmi iki Ağustosta vereceğim." "Doğum gününde yani." "Evet. Tam da yirmi iki taş var. Ağustos'un a'sını da eklettirdim." "Güzel yapmışsın."
Ramazan son bardağını da bitirip masaya koydu. Tesbihini çekmeye başladı.
"Çok seviyorum Sıla'yı çok." "Biliyorum kardaş. Biliyorum. Ben sana bir kahve yaptırayım da kendine gel." "Gerek yok kardaş. Gerek yok."
Yalnız Kurt tebessüm etti. "Tamam, sen bilirsin."
"Ben yatmaya gidiyorum. Hizmetlilere de söyle. Yatmak isterlerse yatsınlar."
Yalnız Kurt "tamam." diyerek Ramazan'ın koluna girdi.
Beraber Ramazan'ın odasına kadar çıktılar. Ramazan yatağına yattı ve
Yalnız Kurt da hizmetlilere yatmasını söyledi. Kendisinde odasına gitti ve yattı.
22 Ağustos 2024 21:00
Sılanın doğum günü gelmiş çatmıştı. Selin daha önceden bebekleri ile birlikte hastaneden çıkmıştı.
Ramazan, Sıla için evinde bir doğum günü partisini düzenliyordu. En yakın arkadaşı Gamze de partideydi. Herkes partideydi.
Sıla kendisine yapılan sürpriz partiye çok sevinmişti.
Hediyeleri teker teker açarken "ben hediyemi ilerleyen saatlerde vermek istitorum." dedi Ramazan.
"Tamam, sen bilirsin." diyerek son hediyeyi de açtı Selin.
22 Ağustos 2024 00:00
Parti bitmiş, zaman epey geç olmuştu. Sıla ve Ramazan başbaşa kalmıştı.
"Hediyemi merak ettim."
Ramazan tebessüm etti. "Merak etme." diyerek cebinden kutuyu çıkardı ve açtı.
"Sana bunu uzun zaman önce vermek istiyordum." "Uzun zaman önce derken?" "On yaşımdan beri." "Biz tanısıyor muyduk ki?" "Kısmen. Senin annen benim öğretmenimdi."
Sıla hatırlamaya çalıştı ama hatırlayamadı. Sevdiği adamı daha önce de gördüğü aklının ucundan bile geçmezdi.
"Üzgünüm, ben hatırlayamıyorum."
"Üzgün olmana gerek yok. Sadece bir kaç kez gördük birbirimizi."
Ramazan bilekliği kutusundan çıkardı ve Sılanın bileğine taktı.
"Seni seviyorum. Şimdi, benim aşkıma karşılık verecek misin. Yoksa seni yalnız mı seveceğim."
