Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

40. • ΔΗΜΗΤΡΗΣ •

40.
«Σκατα τα εκανα.»

«Μην φύγεις....»λέει η Μαρίνα καθώς σηκώνομαι.
«Πήγε αργά Μαρινα.Δεν γίνεται να κάτσουμε όλη μέρα στο κρεβάτι»λέω και βάζω μια μπλούζα.
«Έλα ρε μωρό μου»
«Είναι και τα παιδιά μέσα»λέω και πάω στην κουζινα.

Βλέπω τον Μάρκο και την Σοφία να κάθονται και να τρώνε πρωινό.
Η Ηβη;

«Καλημέρα»λέω καθώς καθομαι στον πάγκο.
«Μέρα»λέει ξερα η Σοφία.
«Γιατί τέτοια μούτρα;»λέω.
Δεν μιλάει.
«Η Μαρίνα έφυγε;»ρωτάει ο Μαρκος και γυρνάω να τον κοιτάξω.
«Μια ερώτηση εκανα...»λέει.

Βάζω ένα ποτήρι χημο.
«Η Ηβη;Πως είναι;»λέω.
«Δεν ξέρω»λέει η Σοφία.
«Τι εννοείς δεν ξέρεις;»

Ξεφυσαει.
«Η Ηβη έφυγε Μάρκο...»λέει.

Τι;

«Τι εννοείς;πήγε κάτω στην παραλία;»
«Όχι....»λέει και σηκώνεται βάζει το πιάτο της στον νεροχύτη.

«Έφυγε Μάρκο.Σηκωθηκε το πρωί.Μαζεψε τα πραγματα της και έφυγε.Πηγε σπιτι της»λέει.

Όχι...
Όχι δεν μπορεί....

«Τι εννοείς έφυγε;»λέω.
«Έφυγε.Την ρωτήσαμε γιατί αλλά δεν απάντησε.Ειπε ότι θέλει να πάει να δει τους γονείς της και τα αδέρφια της και έφυγε»

Έτσι ξαφνικά;
Αφού είχαμε άλλη μια εβδομάδα;

«Ήταν αρρώστη;»
«Όχι είπε.Απλα ήθελε να φύγει.Δεν ξέρω γιατί αλλά τα μάτια της ήταν κόκκινα»
«Τι εννοείς κόκκινα;Από το κλάμα;»
«Δεν ξέρω...»λέει.

Δεν μαρεσει αυτό.
Μήπως εκανα κάτι εγώ;

«Πάντως είναι περιεργο...»λέει ο Μαρκος.
«Ποιο;»
«Που έφυγε μόλις ήρθε η Μαρίνα..»λέει.

Τον ξέρω τον Μάρκο.
Δεν το λέει τυχαία αυτό.

«Τι θες να πεις;»
«Μήπως η κοπέλα σου με το μεγαλο στωμα κάτι της είπε.Γιατι μια χαρά ήταν τόσες μέρες...»λέει.
«Αν το έκανε αυτό θα της ξεριζώσω τα μαλλιά να ξέρεις!»λέει η Σοφία.
«Όχι ρε παιδιά.Τι να της πει;»λέω.

Από που και ως που δηλαδή;

«Ας πάμε να την ρωτήσουμε καλυτερα»λεει η σοφια και πάει να φύγει και την κρατάει ο Μαρκος.
«Ηρέμησε Βανταμ!»της λέει.
«Θα πάει ο Δημήτρης να ρωτησει»μου λέει.

Πάω μέσα αλλά πριν πάω στο δωμάτιο μου μπαινω στο δωμάτιο των κορίτσιων.

Πουθενά η Ηβη.

Σαν κακόγουστο αστειο είναι.
Νόμιζα θα ανοίξει η πόρτα και θα την δω ξαπλωμενη να διαβάζει.

Βλέπω το ράφι που της είχα αδειάσει για να βάλει τα βιβλία της ήταν άδειο.

Και τότε βλέπω κάτι χειρότερο.
Στο κομοδίνο.

Δεν μπορεί...

Πάω κοντά.
Αυτό είναι.
Ο μικρός πρίγκιπας.

Δεν το πήρε μαζί της;
Το άφησε;
Γιατί;

Η Μαρίνα...

Παιρνω το βιβλίο και πάω γρήγορα μέσα.

«Τι έγινε μωρό μου;Τι μούτρα Είναι αυτά;»λέει.
«Είπες κάτι στην Ηβη;»της λέω.
«Τι;»
«Είπες κάτι στην Ηβη;»
«Πως σου ήρθε αυτό τώρα;»λέει.
«Έφυγε Μαρίνα.Πρωι πρωί.Και τόσες μέρες ήταν μια χαρά.Τωρα ήρθες εσυ και ξαφνικά έφυγε.Της είπες κάτι;»λέω.

Γυρνάει το κεφάλι από την άλλην.

«Φυσικά και εμένα θα κατηγορήσεις»λέει.
«Της είπες;Πες μου με ένα ναι ή με ένα όχι ειλικρινά»λέω.

Γυρνάω το κεφάλι της και την βλέπω να κλαιει.

«Ξέρεις τι;ότι και να γίνει εμένα θα κατηγορείς.Δεν είναι δίκαιο αυτό Δημήτρη....»λέει.
«Γιατί δεν μου απαντάς;»λέω.
«Ξέρεις τι;Είσαι πολύ κακός μαζί μου.Πολυ.Δεν θα το ανεχτώ αυτό άλλο.»λέει και παιρνει την τσάντα της.
«Που πας τώρα;»λέω.
«Εκει που με σέβονται!»λέει κλαιγοντας.

Πάει στο σαλόνι.
«Περιμενε...»λέω.
«Όχι Δημήτρη.Να το σκεφτοσουν πριν με κατηγορήσεις άδικα»λέει.
«Μαρίνα...»λέω.

Άδικα όμως.
Είχε ήδη εξαφανιστεί.

«Αυτή το έκανε έτσι;»λέει ο Μαρκος.
«Όχι Μάρκο!Αδικα την κατηγόρησα!»λέω και πάω έξω.

Σκατα τα εκανα.
Η Ηβη έφυγε.
Η μαρίνα έφυγε.

Βλέπω τον Μπρούνο να τρέχει στα πόδια μου.Τον χαϊδεύω.

Έχω να τον δω από χθες.
«Που είσαι εσυ αγορι μου;»λέω και βγάζει την γλώσσα του έξω.

Μετά από λίγο τρέχει στον κήπο.
Ούτε αυτός δεν με θέλει.

Έρχεται ο Μαρκος και κάθεται διπλα μου.
«Καλά είσαι;»με ρωτάει.
«Όχι....»
«Στεναχωρηθηκες που έφυγε;»ρωταει.
«Ναι»
«Στεναχωρηθηκες που έφυγε η Μαρίνα ή η Ηβη;»

Τον κοιταω.

«Η Ηβη....»απαντάω σιγά.