60.
«Κοιτά με Σοφη...»
Δεν το πειστευω αυτό που έγινε.
Δεν το πειστευω.
Έπαθλο;
Εγώ το έπαθλο;
Τόσο ασήμαντη είμαι για αυτόν;
Να με πουλάει έτσι;
«ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ ΓΑΜΩΤΟ!!»φωνάζει ο Μαρκος διπλα μου.
Είμαι απογοητευμένη.
Όχι με τον Αργυρή.Οχι.
Με τον ίδιο μου τον εαυτό.
«Ο ΜΑΛΑΚΑΣ!!»φωνάζει ο Μαρκος.
Οδηγάμε λίγα λεπτά.Δεν ξέρω και εγώ που πάμε.Δεν με νοιαζει και ολας.
Τρεχει όμως γρήγορα.
«Μπορείς να πας πιο σιγά;!»φωνάζω.
Δεν με ακούει.
Μιλησα δεν Μιλησα το ίδιο κάνει.
Αρχίζει και πάει ακόμα πιο γρήγορα.
«Μάρκο!!»φωνάζω αλλά τίποτα.
Νομίζω δεν με ακούει.
«Μάρκο πας γρήγορα!»λέω.
Οοοο θεεεε μουυυ
Πάει τόσο γρήγορα που όλα από το παραθυρο φενοται θολά.
Τον σκουντάω αλλά πάλι νιώθω ότι είναι άλλου.Οτι σκέφτεται κάτι και δεν με ακούει.
Παναγία μου πάει με 180....200....
«ΜΑΡΚΟ ΣΤΑΜΑΤΑ!!»
Αρχίζω και φοβάμαι.
Νομίζω θα ξεράσω....
Τόσο γρήγορα πάει που νομίζω ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Τι έπαθε;
«ΜΑΡΚΟΟΟ ΣΤΑΜΑΤΑΑΑΑ!!!»φωνάζω.
«ΜΑΡΚΟ ΦΟΒΑΜΑΙ!»λέω και μόνο τότε νιώθω ότι πάει πιο σιγά.Ποιο σιγά μέχρι που σταματάει στην ακρη του δρόμου.
Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω καλά.
Τα γονατα μου δεν με κρατούσαν μέχρι που επεσα κάτω με δύναμη.
Ο θεεε μουυυ
Ο θεεε μουυυυ
Νόμιζα...
Νόμιζα θα πεθάνω...
Έρχεται κοντά μου ο Μαρκος ενώ προσπαθούσα ακόμα να βρω τρόπο να αναπνεύσω καλά.
«Φυγε...»λέω σιγά.
«Σοφη μου...»λέει.
«Φυγε γαμωτο!»λέω πιο δυνατά αυτήν την φορά.
«Συγνώμη...δεν...δεν ήθελα να σε τρόμαξω...»λέει.
Δεν μπορώ να σηκώσω τα μάτια μου να τον δω.
«Συγνώμη...»λέει.
«Νόμιζα θα πεθάνουμε Μάρκο!»
«Συγνώμη...δεν σκεφτόμουν...συγνώμη...»
Όταν αναπνέω Καλυτερα τον κοιταω.
Φενεται μετανιωμένος.
Αλλά πάλι που ξέρω εγώ από άντρες και χαρακτήρες.
«Ο άλλος με πούλησε και εσυ τώρα θες να με σκοτώσεις;;;»λέω.
Βάζει τα χέρια του στους ωμους μου.
«Τι λες Σοφη;»
«Σας μισώ ολους!»λέω.
Με σκουνταει.
«Σοφη τι λες;Ποτέ δεν θα σου εκανα κακό...Το ξέρεις αυτό έτσι;»λέει.
Δεν ξέρω.
Δεν ξέρω τίποτα πλέον.
«Συγνώμη....δεν...συγνώμη...»λέει.
Τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα.
Δεν αντέχω άλλο.
Βάζει τα χέρια του στα μάγουλα μου.
«Κοιτά με!»λέει αλλά δεν μπορώ.
«Κοιτά με Σοφη...»λέει και σηκωνω να τον δω.
«Ποτέ μα ποτέ δεν θα σου εκανα κακό....»λέει σοβαρά.
Και έτσι πως με κοίταζε,έτσι πως ένιωθα,έτσι πως είχε εξελιχθεί αυτή η μέρα,έτσι πως ακουμπαγαν τα ζεστά του χέρια στα κρύα μάγουλα μου ένιωσα κάτι.
Και χωρίς να το σκεφτω βάζω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και τον φιλάω.
Και για λίγα δευτερόλεπτα τα ξέχασα όλα.
Και δεν με ενοιαζε τίποτα.
Γιατί μπορεί πριν δυο λεπτά να φοβομουν αλλά τώρα δεν φοβάμαι πια.
JE LEEST
Κατι Παραπάνω Από Φίλοι
Romantiek*8ο βιβλίο* •Δημήτρης(γιος του Αλέξη από το «Όταν Με Κοιτάς») •Μάρκος (γιος του Άρη και της Λεξι από το «Ερωτευμένη με αυτόν που δεν ερωτεύεται») •Ήβη (κόρη του Αντώνης και της Ιζαμπέλας από το «θα μαγαπας ο κόσμος να χαλάσει;») •Σοφία(κόρη του Χρήσ...
