Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

44. • ΔΗΜΗΤΡΗΣ •

44.
«Δεν είναι τόσο εύκολο μπαμπά...»

Σπιτι μου σπιτάκι μου...

Μπαινω κατευθείαν στην κουζινα ξέροντας πως θα είναι εκει η Ροζιτα.

Όταν φτάνω βλέπω τον μπαμπά μου καθισμένο να τρώει κεικ σοκολατας και διπλα του η Ροζιτα.

«Δεν είσαι πια 20 χρόνων μπαμπά.Θα πάθεις Ζάχαρο!»λέω και γυρνάνε και οι δυο να με δουν.

«Δημήτρη;»λέει και σηκώνονται.

Πρώτη έρχεται η Ροζιτα.
«Αγορι μου,παιδί μου καμάρι μου»λέει και σφίγγει.Για μεγάλη γυναίκα έχει πολύ δύναμη.

«Για να σε δω.Εσυ αδυνατίσει!Δεν τρως;»
«Τρωω Ροζιτα μου.Αλλα κανείς δεν φτιάχνει τα φαγειτο που φτιάχνεις εσυ»λέω και γελάει.

Η Ροζιτα δεν κάνει πολλά πραγματα στο σπιτι πλέον.Δεν έχει δύναμη.
Πιο πολύ επιβλέπει.

«Μπαμπά»λέω και τον αγκαλιάζω.
«Γιε μου.Τι κανείς;Πως είσαι;»με ρωτάει.
«Καλά μπαμπά...»λέω και καθομαι εκει που καθόντουσαν.

«Νωρίς δεν ήρθες;»
«Ναι.Εφυγε η Ηβη αρα φυγαμε όλοι»λέω.

Ηβη...
Τι να κάνει άραγε;

«Άντε πάλι αυτή η Ηβη...»λέει.
«Τι θα φας;Πες μου αγορι μου ότι λαχταράει η ψυχή σου και θα το κάνω»λέει.
«Ότι και να φτιάξεις Ροζιτα είναι τέλειο»λέω και ξεκινάει την δουλειά.

Παιρνω ένα κομμάτι κεικ σοκολατας.
«Το ξέρεις ότι είσαι 43 έτσι;»λέω.
«Ναι.Και;»λέει περνώντας και αλλο κομμάτι.
«Θα πρέπει να προσεχεις με την σοκολάτα...»λέω και γελάει.
«Κάποια πραγματα καλό είναι να μην αλλάξουν....»λέει.

Όχι στην περίπτωση μου μάλλον...

«Μπαμπά;»λέω.
«Ναι αγορι μου»
«Και αν κάτι δεν σαρεσει;Αν κάτι το νιώθεις λάθος;»λέω.
«Τι εννοείς;»
«Τίποτα τίποτα...»λέω.

Αφηνει το κεικ και έρχεται πιο κοντά μου.

«Ξέρεις Δημήτρη όταν ξεκίνησα να δουλεύω στην εταιρία του παππού σου δεν ήμουν και πολύ χαρούμενος.Δεν μου άρεσε.Και ξέρεις τι εκανα;Ή βασικά ξέρεις τι μου είπε η μαμά σου να κάνω;Να το αλλάξω.Και το εκανα.Και μου άρεσε μετά»λέει.
«Τι θες να πεις μπαμπά;»λέω.
«Θέλω να πω ότι αν δεν σαρεσει κάτι άλλαξε το.Μεχρι να σου αρεσει.Αν πάλι δεν σαρεσει ξανά άλλαξε το.Τοσο απλό»λέει.
«Δεν είναι τόσο εύκολο μπαμπά...»
«Εύκολο είναι»λέει.

«Έχει να κάνει με αυτήν την Ηβη;»με ρωτάει.

Βγάζω από την τσάντα πλάτης τον Μικρό Πρίγκιπα.Ανοιγω την δεύτερη σελίδα.

«Με αγαπη στην Ηβη,
για να ζήσεις πάνω από μια ζωή σε πάνω από ένα μέρος,
Δημήτρης»

Δεν νομίζω καν να το έχει δει.
Αν και δεν έχει σημασία.
Το άφησε.Δεν το ήθελε.

«Ο μικρός Πρίγκιπας;»λέει και το παιρνει στα χέρια του.
«Ναι...»λέω.
«Θυμάσαι που στο διάβαζα συνέχεια;Σου άρεσε πολύ»λέει.
«Πως το έλεγε;Α ναι.Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια...»

Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια...

Γελάω.
Νιώθω λες και όλοι κατα κάποιο τρόπο ξέρουν.

Ότι μου αρεσει η Ηβη.