"Sarhoştun öyle mi? Şimdi de sarhoşsun Alex. Sabah yanında Arielle'le uyanınca bana söylediklerinin hiçbir kelimesini hatırlamayacaksın. Şimdi de mantıklı düşünemiyorsun.
Kalp kırıklığının ne olduğunu anlamamı istedin öyle mi? Sen benim kalbimi kırdın zaten Alex.
Canımın acımasını istedin öyle mi? Tebrikler Alex. Bu oyunun kazananı sensin."
"Sana yalvardım, sana her şeyi anlattım. Pişmanım. Önemli olan da bu değil mi? Bir daha sarhoş olmayacağım. Söz. Seni seviyorum. Anla artık. Bundan sonra affetmek sana kalmış." dedi yorgun bir sesle.
Ben de onu seviyordum. O pişmandı. O hatasını anlamıştı. O söz vermişti ve Alex Turner verdiği sözü tutardı. Onu kaybetmek beni daha çok üzerdi.
Gözlerim doldu ve sanki denizde boğuluyorken beni kurtaracak tek cankurtaran Alex'miş gibi sarıldım ona."Bende seni seviyorum."
Bana yaklaşıp yüzümü elleri arasına aldı."Hazel McLean, sonsuza kadar benim ol."
Pek romantik değildi ama bana göre en romantiğiydi. Birşey demeden onu öpmeye başladım. Yıllardır öpmüyormuşcasına, yıllardır özlemini çekiyormuşcasına öpüşüyorduk.
O artık benimdi, bende onun. Geri kalan hiçbir şey önemli değildi artık 'biz'im için.
YOU ARE READING
Karanlık Cennet || Alex Turner
FanfictionSigara kokan sesiyle adımı söylediğinde olduğum yerde ona doğru dönüp gözlerimi karanlık gözlerine kilitledim. Bir süre öyle kaldıktan sonra bana doğru adım atıp ellerini saçlarımın arasında dolaştırdı. "Hazel McLean, seni özledim."
