Sana İhtiyacım Var

6. BÖLÜM

6. BÖLÜM

Ne yapacağımı bilemez halde kalakaldım. Beni gördü. Hatta şuan bana bakıyor. Lanet olsun. Eğer şimdi gidersem onu hala önemsediğimi düşünecek. Ki öyle. Ama bunu ona hissettirmemeliyim. Lanet olsun.

Emir’e biraz daha yaklaştım. Ne yaptığımı anlamaya çalışır bir hali vardı. Ne yaptığımı ben bile bilmezken onu anlamaya çalışması biraz komik açıkçası. Kafamı kaldırdığımda Murat Aslı’yı sandalyesine oturtmuştu. Ama kendisi başka bir tarafa gidiyordu. Aslında deli gibi merak ediyordum nereye gittiğini böyle bir zamanda gelini bıraktığına göre. Merakıma yenik düşük peşinden gitmek için hareketlendim. Emir’e lavaboya gideceğimi söyleyip Murat’ın peşinden gittim. Murat’ın peşinden yaşlı bir adam daha aynı odaya girdi. Merakın gittikçe artıyordu. Etrafta kimsenin olmadığına emin olduktan sonra kapıya yaklaşıp içeriyi dinlemeye başladım. Bir yandan da etrafı kontrol ediyordum. Bir süre sonra konuşmaları daha hararetli bir şekilde konuşmaya başladılar. Ve ben tarif edemediğim duygular yaşıyordum gerçekten. Bu duyduklarım gerçek miydi?

‘baba beni dinle. Ben... Ben yapamam tamam mı? Sırf sizin şu saçma sapan çıkarlarınız için kendi hayatımı mahvedemem. Sende biliyorsun kiminle mutlu olabileceğimi. Bu rağmen mutsuzluğumu göze alabiliyor musun yani?’

‘Murat! Her şey senin iyiliğin için oğlum. Senin saçma sapan çıkar diye adlandırdığın şey senin geleceğin. Şirketi kendim için mi bu kadar önemsediğimi sanıyorsun. Hepsi senin için. Geleceğin için. Aslı seni çok seviyor. Eminim seni o kız daha fazla mutlu edecek. Hem bak o layığını bulmuş bile. Kızın bizim aileye takıntısı var sanırım. Seni kurtarsak kuzenine sarıyor. Ki o beni pek ilgilendirmiyor. O kendini beğenmişe iyi bile oldu o kız. Layığını buldu yani. Babası kılıklı. Adnan’ın suratını o hale getirdiği için o kızı sevebilirim aslında. Nasılda sinirlendi ama. Neyse ne artık. Bak oğlum o kızı unut artık. Öyle ya da böyle bu düğün olacak!’

‘BABA! Birincisi onun hakkında doğru konuş ikincisi artık hiçbir şey umurumda değil. Bu düğün olmayacak. Kendi hayatımı göz göre göre mahvedemem. Buna da kimse müdahale edemez artık. Önceden bizi ayırmak için yaptığın tehdit de umurumda değil. Onu senden korumak için her şeyi yapacağım. Ve onu geri kazanmak için. Bunu engelleyemeyeceksin artık baba!’

Hemen buradan gitmem lazım. Bu duyduklarımı hazmetmem lazım. O kadar ağır geldi ki birden hepsi. Gerçekler böyle miydi yani. Her şey yalan mıydı? Murat beni korumak için... lanet olsun. Onu o kadar çok suçlamıştım ki. Kapının önünden uzaklaşıp koşar adımlarla Emir’in yanına gittim.

‘İyi misin?’

‘Evet. Eve gidelim mi?’

 Emir cevap veremeden Murat mikrofonu eline almıştı bile.

‘Hepinizden özür diliyorum. En çok da senden Aslı. Ama bu evliliği yürütemem. En iyisi hiç başlamadan bitirmek. Tekrar çok çok özür dilerim.’

Bunları sanki bana bakarak söylemişti. Ya da ben kuruyorum. Aslı olduğu yerde kalakalmıştı. Büyük bir uğultu oluştu salonda. Emir anlamayan gözlerle etrafa bakıyordu. Murat’ın babası olduğunu öğrendiğim adam sinirli bir şekilde –baya baya sinirli bir şekilde- bir bana bir Murat’a bakıyordu. Murat kalabalığın içinden sıyrılıp yanımıza doğru geldi. Bana uzunca anlamlı bir şekilde bakıp dışarı çıktı. Aslı deli gibi ağlamaya başladı. Etraf onu yatıştırmaya çalışanlarla doluydu. Kimse olanlara anlam veremiyordu. Kimse bilmiyor ki olanların benim yüzünden olduğunu. Emir kolumdan tutup çıkışa yönlendirdi beni. Emir’e beni sahile bırakmasını söyledim. Zorla ikna etikten sonra beni sahile bıraktı. Zaten evim sahile yakın olduğu için sahilden gitmek istemiştim. Ciddi anlamda yalnız kalmaya ve düşünmeye ihtiyacım vardı. Yavaş yavaş yürüyerek en sonunda eve ulaşmıştım. Kapının önünde beni bir sürpriz bekliyordu. Murat…