Marrying Mr. Gay

Chapter 6

Jonathan's POV

"Saan ka pupunta ha?" Tanong ng lalaking najombag ko.

"Uuwi na kami ng GF ko." Sabi ko habang binubuhat si Andrea.

"Tarantado ka, ah! Kita mo namang nag-enjoy ako kanina bigla ka nalang sumulpot at sinuntok ako." Sigaw niya sa akin.

"Kasi girlfriend ko siya, ulol! At ayokong matikman siya ng iba." Sigaw ko din sa kaniya.

"Ah, ayaw pala ha!" Bigla niya akong sinuntok kaya natumba ako at nabitawan si Andrea. Nakahiga tuloy siya sa sahig. Binuhat ko siya kaagad at pinaupo sa couch.

"Gusto mo pala ng suntukan." Sabi ko at sinuntok din siya. Natamaan naman siya sa mukha kaya natumba din siya. Tatayo sana siya ngunit pinigilan na siya ng mga barkada niya.

"Gago ka!" Sabi ko at naglakad papunta kay Andrea. Gosh! First time ko yun makipagsuntukan, ah. Ang sakit tuloy ng hand ko.

Binuhat ko si Andrea at naglakad papunta sa kotse ko. Pagdating sa bahay, inihiga ko agad si Andrea sa kama.

"Gosh girl! Hindi ko sinabing maglasing ka." Sabi ko habang nakatingin sa kaniya. Napatingin naman ako sa kamao ko.

"Kalurky! Ang sakit ng kamay ko." Sabi ko. Ang tigas kasi ng mukha ng hot fafable na yun. Sayang yung handsomeness niya eh manyakis pala. Muntik ng mabikitma tong si Andrea. Buti na lang dumating ako. Kailangan ko pa talagang magpanggap na boylet niya.

"Phillip..." Rinig kong sabi ni Andrea. Nakapikit pa rin ang mata niya.

"Phillip, I'm sorry." Nag-uunahang tumulo ang mga luha sa mata niya. Agad ko namang pinunasan iyon. Minulat niya ang kaniyang mata at napatingin sa akin.

"Phillip, miss na kita." She said while looking at me. "Miss ko na ang ngiti mo. Miss ko na ang mga mata mo."

Patuloy niyang hinaplos ang mukha ko. "I miss every piece of you. I'm trying to forget you but I can't. Because even if my mind forgets, my heart will still remember."

"I love you and you alone. I can't and I will never love again. Kasi ikaw lang ang laman ng puso ko." Patuloy pa rin siya sa paghikbi.

"I'm sorry. I'm sorry dahil hindi ako naging mabuting girlfriend. I'm sorry dahil hindi ko nagawang ipaliwanag sa iyo ang totoong nangyari."

"Shh, tahan na. Wag ka nang umiyak." Sabi ko sa kaniya habang pinupunasan ang mga luha sa mata niya. Then her hands went to my nape and pulled me closer to her. Sandali akong natigilan at napatingin sa mata niya. Ilang inches na lang ang layo ng ilong namin.

"This will be my first time, pero noon ko pa ito gustong gawin. I just want to prove that I really love you." She said and claimed my lips. OMGulay! My oh-so-precious lips!

Pero parang may sariling utak ang mga labi ko. They are responding to her kisses. Agad kong ipinulupot ang kamay ko sa bewang niya at nilaliman ko pa ang paghahalikan namin.

I bit her lower lip kaya napa-ah na lamang siya. Malaya ko namang naipasok ang dila ko at hinaplos ang mukha niya. Dikit na dikit kami sa isa't isa kaya naman ramdam na ramdam ko ang malusog niyang hinaharap.

Then, naramdaman ko na naman ang init. Tumatayo na naman ang pagkalalaki ko. Bumibilis din ang tibok ng puso ko at parang may kuryenteng dumaloy sa katawan ko. Dahan dahan akong pumatong sa ibabaw ng katawan ni Andrea.

Bumitaw muna siya sa akin upang huminga. Then, she pulled me again for another kiss. Hindi ko alam pero parang nababaliw na ako sa mga halik niya. Naramdaman ko naman ang mga kamay niyang papunta sa balikat ko na lalong nagpa-init sa akin.

Automatiko namang lumandas ang kamay ko mula sa bewang niya patungo sa hita niya. Hinaplos haplos ko and I heard Andrea's moan.

Patuloy ko pa itong hinaplos at nang magsawa ako, inilagay ko sa leeg niya ang kamay ko. Bumitaw siya sa paghalik sa akin at bumulong.

"I love you Phillip." She said and closed her eyes. I don't know kung bakit ko ito nararamdaman pero masakit eh.

Yung feeling na ikaw yung kasama niya pero iba yung hinahanap niya. Ang sakit talaga. I touched my lips at hindi ko maiwasang malungkot. Ako ang hinalikan niya pero iba ang mahal niya.

I should stop assuming na mamahalin niya ako. Sabi nga niya kanina diba, 'I can't and I will never love again.'

Pero sino ba talaga ang Phillip na iyon? Ano ba ang meron sa kaniya?

Bumaba ako papunta sa kusina at kumuha ng beer. Iinom ko lang ito. Nakakastress ang araw na ito! My G!

***

Nakailang bote na din ako. Tiningnan ko ang oras at 7:19 na pala ng umaga. Nagpatuloy pa din ako sa pag-inom. Isinandal ko ang ulo ko sa sofa at ipnikit ang mata.

Narinig ko naman ang mga yabag ni Andrea sa hagdan kaya napangiti ako. Gising na pala ang babaitang maganda.

"Hoy, Jona." Tinapik niya yung pisngi ko pero ngumisi lang ako.

"Hmm." Sagot ko sa kaniya, minulat ko ang mata ko pero umiikot talaga ang paligid. Kaya I closed my eyes again.

"Jona, tama na iyan. Nakalima ka na." Sabi niya.

"Ayoko." Sabi ko pero pinilit niya pa din ako.

"Ayoko! Ayoko! Ayoko!" Sigaw ko sa kaniya. Sinamaan niya lang ako ng tingin.

"Broken hearted ka ba?" Tanong niya. Ngumisi lang ako.

"Baka ikaw." Sabi ko at tiningnan siya. Uminit na naman ang pakiramdam ko Nakasuot kasi siya ng black short shorts at white na T-shirt. Messy din ang basa niyang buhok at halatang kakatapos niya lang maligo.

"Anong ibig mong sabihin?" Tanong niya sa akin. Wag ka nang magpanggap girl. Alam ko na ang love life mo.

"Tanga ka kasi, minahal mo yung Phillip na yun. Eh, wala namang forever kaya ayun, iniwan ka." Sabi ko at nakita kong tumulo ang luha niya.

"Tapos nagpakatanga ka pa, 'I can't and I will never love again.' Bakit? Siya lang ba talaga ang laman ng puso mo? Ang sabihin mo sadyang tanga ka lang." Patuloy pa rin sa pag-agos ang luha niya.

"Yung Phillip na yun, dapat mo na siyang kalimutan. Hindi lang siya ang lalaki sa mundo tandaan mo yan. Wag kang magpakatanga sa taong iniwan ka. At tsaka, hindi ka na mahal nun." Nagulat ako dahil bigla niya akong sinampal.

"Don't you dare say that! Hindi mo alam ang totoong kwento kaya wag kang magsalita tungkol sa love life ko! Oo, tanga ako. Nagpakatanga ako sa taong sobrang mahal ako. At kahit patay na siya mahal ko pa rin siya! Kaya don't speak like you know everything, because the truth is, you don't!" Sigaw niya sa akin at patakbong bumalik sa kwarto niya.