The Fire Wolf (Deel 2 The Elements Wolves Serie) 》Voltooid《

Hoofdstuk 18

Pov Alice

'Ace, geef je telefoon. Ik moet Lucas bellen en zeggen dat oké ben en dat ik terug kom.' Zeg ik boos. 'Nee, straks vinden ze mijn roedel.' Zegt Ace. 'Ace, ik meen het. Lucas wil niet je roedel vinden maar mij. Dus ik ben een groter gevaar als Lucas niet weet waar ik ben.' Zeg ik. Ik zie Ace denken.

'Best maar je zegt niet dat je bij de vuurroedel bent. Je zegt dat je bij je neef bent en je gave gaat beheersen en als je klaar bent dat je terug komt.' Zegt Ace. 'Deal.' Zeg ik. Ik krijg zijn telefoon en toets Lucas zijn nummer in. Na 3 keer neemt hij op. 'Met Alpha Lucas Hunter.' Hoor ik aan de lijn. 'Met Alice.' Zeg ik.

'Alice! Waar ben je? Waarom heb je me verlaten.' Zegt Lucas. 'Ik ben bij mijn neef. Ik moet mijn gave eerst beheersen voor ik terug kan komen.' Zeg ik. 'Welke neef. Je hebt geen familie toch.' Zegt Lucas. 'Deze neef is mijn enige familie.' Zeg ik. 'Kom please terug.' Zegt Lucas smekend. 'Pas als ze haar gave beheerst.' Zegt Ace en neemt de telefoon over.

'Ace geef terug.' Zeg ik. 'Wie ben jij?' Zegt Lucas. 'De Alpha. Ze is te gevaarlijk als ze nu terug gaat dus ze komt terug. Binnenkort. Dag Lucas.' Zegt Ace en hangt op. Miana neemt het over en is woest. En zelfs dat is te zwak uit gedrukt. Ze begint Ace te slaan. Ace pakt mijn armen en draait ze op mijn rug.

'Stop, neem de controle terug!' Zegt Ace en gebuikt zijn Alpha stem. Ik krimp in 1. Die zin. Mijn oude Alpha zei dat altijd zo. Ik neem de controle terug. 'Alice, wat doe je?' Zegt Ace bezorgd. 'Sorry, ik heb een verleden Ace.' Bijt ik hem toe. 'Alice, waarom schrik je van een Alpha stem.' Zegt Ace.

'Mijn oude Alpha heeft me opgevoed op een andere manier als anders. Oké. Ik ben gewent om minder te zijn en nooit Alpha's aan te kijken. Ik ben niet gewent aan normaal gedrag. Ik weet dat een Alpha stem gevaar betekent.' Zeg ik en ren weg. Boos, verdrietig sla ik tegen een boom. Waarom kan het bij mij niet 1 keer alles normaal verlopen.

Zonder gave, zonder vervelende roedels. Gewoon een mate en een familie zonder grote zorgen. Ik zie 2 wachters aan komen lopen. Ik word opgetild. Ik doe niks. Het heeft geen zin. Tegen hun vechten levert niks op. Ik word naar een kamer gebracht met een bed en een tv. Ze zetten me neer en sluiten de deur.

Ik hoor een klik van het slot. Tuurlijk sluit me maar op.

Pov Ace

Ze rent weg. Ik heb met haar te doen. Die gave beheerst ze wel maar ze is te emotioneel. Ze heeft een trauma en die niet verwerkt. De wachters brengen haar naar haar kamer. Ik zucht en laat me zakken op de bank. Ik ruik een geur van Bloemen. Dat is mijn Mate. Ze is geweldig. Ze heet Rosalie en is 21 jaar. We zijn verloofd.

'Ace, hier ben je.' Zegt ze en gaat bij me zitten. Ik druk een kus op haar mond en zucht. 'Mijn nichtje. Ze is zo getraumatiseerd. De gave is oké maar ik maak me gewoon zorgen dat ze dood gaat als een Alpha haar het zegt met zijn Alpha stem. Ze krimpt in 1.' Zeg ik gelijk.

'Ze heeft vast veel meegemaakt net als jij. Ace, gun haar tijd en let op wat je doet als zij er is.' Zegt Rosalie. 'Misschien heeft ze hulp nodig. Van een therapeut. Om het te verwerken.' Zeg ik. 'Dat kan je doen. Heeft ze een mate.' Zegt Rosalie. 'Ja, Alpha Lucas Hunter van de Black Hunter pack. De zoon van Jessica Snow.' Zeg ik nors.

De blackhunter en de ijsroedel hebben mijn oude roedel vermoord. Alice en Ace zijn de enige overlevende. Ik dacht altijd dat ik de enige was. Ik vind dat Alice daar gevaar loopt. Ik kan haar niet zeggen van. Hey Alice, de roedels van je mates familie hebben onze roedel uitgemoord.

'Ace, hij is vast bezorgd om haar. Je kan haar niet zomaar van hun weg halen. Straks krijg je oorlog. Hun zijn met meer.' Zegt Rosalie. Rosalie is sinds een jaar Luna van mijn pack. 'We hebben al gebeld. Hij weet dat ze veilig is en weer terug kom als haar gave is ontwikkeld.' Zeg ik. 'Ace, weet hij ook bij welke pack ze is?' Zegt Rosalie.

'Nee echt niet. Straks komt hij naar hier met het ijs leger. Doei.' Zeg ik. 'Ace.' Zucht Rosalie. 'Kappen oké. Ik doe het zo. Of je nou wil of niet. Ik ben Alpha en Alice is mijn bloedverwant. Ze is een gevaar als ze daar heen gaat zonder de volledige controle.' Zeg ik en sta op en loop weg. Even rennen.

Pov Lucas

Die schoft hangt op. Woest gooi ik een boek van mijn bureau. Alice is niet gevaarlijk. Ze doet geen vlieg kwaad. Ik herken zijn stem niet. Ik ken ook geen Alpha Ace. Ik zucht. Ik hoor geklop op de deur. 'Lucas, ik hoorde een klap. Alles oké?' Zegt mijn moeder. 'Alice is bij haar neef. Die is Alpha maar ik weet niet van welke groep.' Zeg ik pist.

'Weet je hoe hij heet.' Zegt mijn moeder. 'Ace.' Zeg ik. 'Ace, die naam komt me bekent voor. Ik ga zoeken in de bieb voor een boek met alle roedels en stambomen. Ik kom terug als ik het heb gevonden.' Zegt mijn moeder. Ik knik en zucht. Mijn moeder verdwijnt en ik besluit een paar gevangen te marte...ondervragen bedoel ik natuurlijk.

Ik loop naar de kelder waar de cellen zijn en begin. Ik laat mijn wolf vrij en hij uit alle woede.

Pov Alice

Hier zit ik dan. In deze kamer zonder iets. De tv staat dom aan op een random zender. Ik heb geen behoefte aan iets. Ik wil gewoon naar huis. Er word geklopt op de deur. De deur gaat open en er staat een vrouw van middelbare leeftijd. 'Hallo Alice, ik ben een therapeute en ik wil je graag helpen.' Zegt de vrouw.

'Oké.' Zeg ik. De vrouw loopt naar binnen en gaat op de zetel in de hoek zitten. 'Ik ben Bea. Ik hoorde van je trauma. Ik ga proberen samen met jou dat te verwerken. Is dat oké?' Zegt de vrouw. Ik knik. 'Oké laten we beginnen.' Zegt Bea en start met praten.

______

Publiceerd: 25-05-18

1091 woorden