Δυναμωνω το Ραδιόφωνο και τραγουδάω...πραγματικά αυτό το τραγούδι με τρελαίνει!!!εκείνος χαμογελάει δίπλα μου..
""Θα περιμένω για να κάνουμε μαζί
Όλο τον δρόμο που μου έχει απομείνει
Μόνο με σένα θέλω ό,τι έχει μείνει
Μόνο μαζί για όλα είμαστε ικανοί
Όταν μας βρούνε στην ακτή τα ξημερώματα
Δεν θα ναι πια ούτε αργά ούτε νωρίς
Και με τη θάλασσα να φτάνει ως τα γόνατα
θα πάμε εκεί που δεν ταξίδεψε κανείς
Μείναμε ακίνητοι εκεί κι η μέρα άδειασε
Ούτε και σήμερα ήρθαμε πιο κοντά..."
Λέω και αφήνω τις τελευταίες λέξεις χαμηλόφωνα να τις πάρει ο αέρας...
Άρης:" πως και χαμήλωσες ένταση μικρή??"Με ρωτάει και αμφιβάλω αν πραγματικά άκουγε του στίχους.. Και όταν λέω άκουγε εννοώ πως πολλοί τραγουνε τραγούδια απλά χωρίς να αισθάνονται και χωρίς να νιώθουν τις λέξεις.. Εγώ όμως πάντα όταν τραγουδάω ξέρω καλά τι λέω.. νιώθω τα πάντα...
Νεφελη:"απλά διψασα...Δεν γλιτώνεις έχουμε δρόμο μπροστά μας !! Αν σου αρέσει τόσο η φωνή μου να σου γράψω ένα στικάκι να με ακούς!!"
Γελάει και απλώνει το χέρι του χαϊδεύοντας το κεφάλι μου..
Αρης:"αφού θα σε έχω και σπίτι.. φτάνει πιστεύω "λέει και μου κλείνει το μάτι..
Ναι ναι .. σκουλήκι.. χάιδεψε με .. κλείσε μου και το μάτι... σούπερ!!
2 ώρες μετά...
Νεφελη:"Άρη??? Μπορούμε να κάνουμε μια στάση?? Πιάστηκα γαμωτο..."
Αρης:" Ναι ναι μιλάς κι όλας!!εγώ που οδηγαω τόσες ώρες τι να πω ρε λουλούκο?? Τέλος πάντων έχει ένα καφέ στα 2 χιλιόμετρα ίσως σταματήσουμε να πάρουμε και τίποτα " λέει και χοροπηδαω στο κάθισμα μου
"Κάτσε φρόνιμη μικρή πριν σκοτωθουμε!!"Λέει και μαζεύομαι χαρούμενη πίσω...
Νεφελη:"εντάξει.. κέρδισες όμως θα πάρουμε και καφέ γιατί αυτός έγινε χάλια..θα πάρουμε και καμία σοκολάτα κανένα νερό και θα πάρουμε και ..."
Το δάχτυλο του προσγειώνεται στα χείλη μου .... κοκαλωνω και κοκκινίζω σε κλάσματα του δευτερολέπτου...
Άρης:"Πρέπει να σταματήσεις να μιλάς τόσο πολύ... Στο έχω πει ποτέ??"
Ειλικρινά είμαι σαν τη ντομάτα..Δεν λέω έχουμε οικειότητα αλλά πρώτη φορά νιώθω το άγγιγμα του στα χείλη μου ... σπίθες πετάγονται παντού και ανατριχιάζω..
Άρης:"εισαι καλά ρε ??"λεει και τραβάει το χέρι του ...
"Τι μαρμαρωσες έτσι σαν άγαλμα??"
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
My best friend
Adventure"Λάθος... όλο αυτό που έγινε ήταν ένα λάθος...Δεν το βλέπεις ?? Το κάναμε που να παρει η οργή!!! "φωναζει έξαλλος μπροστά μου.. " Εγώ εσύ..όλο αυτό.. Εμείς οι ίδιοι είμαστε λάθος...." τα λόγια φωτιά που με καίνε... "φύγε... ΦΎΓΕ!!! Νομίζεις εγώ το...
