"Λάθος... όλο αυτό που έγινε ήταν ένα λάθος...Δεν το βλέπεις ?? Το κάναμε που να παρει η οργή!!! "φωναζει έξαλλος μπροστά μου..
" Εγώ εσύ..όλο αυτό.. Εμείς οι ίδιοι είμαστε λάθος...." τα λόγια φωτιά που με καίνε...
"φύγε... ΦΎΓΕ!!! Νομίζεις εγώ το...
Σήμερα ήταν ωραία μέρα... έτρεξα..χαλάρωσα,έφτιαξα λίγο το κήπο που ήταν στα μαύρα του τα χαλιά... και τώρα χαλαρώνω μέσα στη μπανιέρα...
Σήμερα πραγματικά θέλω να περάσω όμορφα το έχω ανάγκη.. βέβαια έχω και το δειπνο ... Δεν με ενοχλεί να πάω μαζί στους..Αυτό που με ενοχλεί πραγματικά είναι πως θα παω σπίτι Του... όσες αναμνήσεις έχω εδώ άλλες τόσες έχω εκεί... Δεν πειράζει όμως ίσως είναι η τελευταία μου δοκιμασία για να ξεφύγω από όλο αυτό... τόσες μέρες εδώ και δεν ξέρω ακόμα που είναι...Δεν ρώτησα κι όλας..Ίσως αν μάθω να είναι χειρότερα..
Βγαίνω από τη μπανιέρα τύλιγω μια πετσέτα και πηγαίνω στο δωμάτιο.. άντε να δω τι θα βάλω τώρα... ανοίγω την ντουλάπα που πλέον κρέμονται καθαρά τα ρούχα μου ... Α ρε μάνα..
Πετάω έξω χίλια δυο .. Έχω να βγω και το έξω και το γεγονός πως θα βγω και με τα κορίτσια με αγχώνει λίγο από τη μια από την άλλη όμως χαίρομαι που θα αλλάξω παραστάσεις..
Δύο ώρες μετά από ατέλειωτη ψάξιμο είμαι έτοιμη!!!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Αφού θα βγω και μετά δεν είχα και πολλές επιλογές έπρεπε να ντυθώ κατάλληλα...
Φτιάχνω τα μαλλιά μου ελαφριές μπούκλες και κοιτάζω τον εαυτό μου στο καθρέφτη...
"Μπορείς να κάνεις το τελευταίο βήμα Νεφελη... μπορείς.." Λέω στον εαυτό μου .. παίρνω τη τσάντα τα κλειδιά του αυτοκινήτου κι το κινητό και κατεβαίνω κάτω...
Γελάω για λίγο όταν βλέπω τους γονείς μου να μαλώνουν για τη γραβάτα του μπαμπά ... πάντα το ίδιο..
Νεφελη:"Δεν φτάνει πια ?? Τόσα χρόνια τα ίδια??"
Εκείνοι γυρίζουν και με βλεπουν ...
Μαμα:"κοριτσάκι μου είσαι... "
Μπαμπάς:'αν και λειπει λιγο υφασμα πανέμορφη!!!!"
Νεφελη:"έλα μωρέ με αγαπάτε γι αυτο τα λέτε "λέω και γελάω "Λοιπόν θα πάμε με δύο αυτοκίνητα γιατί θα βγω μετά καλά??"
