My best friend

Τέλος...

Έλα κοντά μην κάνεις πίσω
το χέρι κράτα μου στα σκοτεινά

Έλα κοντά να σου μιλήσω
γι'αυτά που μέσα δεν χωράνε πια

Να με προσέχεις
γιατί έχω πέσει χαμηλά, έχω πέσει χαμηλά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις
μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμα μοναχά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις

Έλα κοντά το κόσμο κρύψε
τον κόσμο αυτό που μου ζητά πολλά
Έλα κοντά μια σπίθα ρίξε
να βγει απ΄την στάχτη μου ξανά φωτιά

2 χρόνια μετά.....

Ανοίγω τα μάτια μου και αισθάνομαι ένα χέρι να με αγγίζει τρυφερά στην κοιλιά μου... με χαϊδεύει και γελάω...

Νεφελη:"με γαργαλας ξέρεις..."λέω και με φιλάει στο λαιμό..

Άρης:"και ποιος σου είπε πως γαργαλαω εσένα λουλουκο μου ??"

Νεφελη:"και ποιον γαργαλας τότε??"

Άρης:"την μικρή μου πριγκίπισσα που μεγαλώνει μέσα σου μωρό μου ...."γελάω...

Νεφελη:"είσαι βλάκας...."

Άρης:"Ναι αλλά... Αλλά μ'αγαπάς μωρό μου .. "

Η ζωή τελικά μου έδωσε πίσω κάθε δάκρυ μου σε ευτυχία.   Την απόλυτη ευτυχία... Ένα χρόνο μετά από εκείνη τη μέρα στη θάλασσα παντρεύτηκα τον άντρα που πραγματικά αγαπούσα... Και τώρα.. Τώρα περιμένουμε τον καρπό από αυτήν την μεγάλη αγάπη.. Την κορούλα μας ...

Ξυπνάω κάθε πρωί με εκείνον πλάι μου ... τι άλλο να ζητήσω πια ??
Υπάρχουν στιγμές που εκείνη η μέρα έρχεται στο μυαλό μου ... ποσό διαφορετικά θα ήταν όλα αν έκανα τελικά εκείνο το λάθος...

Flashback 2 χρόνια πριν ημέρα γαμου

Μπαίνω στο αυτοκίνητο με μισή καρδιά... μισή γιατί η υπόλοιπη είναι μίλια μακριά...

Κοιτάζω δίπλα μου τη Λιζα να κλαίει βουβά με το βλέμμα κολλημένο στο παράθυρο...Η μάνα μου το ίδιο και ο πατέρας μου με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα... Η καρδιά μου βαραίνει... Δεν αντέχω... περνάω το χερι μου πάνω από το πέπλο... το βγάζω...