My best friend

Δεν φεύγω ξανά....

.

Έχω φορτώσει το αμάξι με κάποια πράγματα και ετοιμάζομαι.. Η Δωροθέα είναι χαρούμενη για μένα άνετα που εγώ είμαι κομμάτια..

Δωροθέα:"λοιπόν όπως είπαμε.. θα κάνεις 3 στάσεις σίγουρα καλά?? "

Νεφελη :"χαλάρωσε ρε ναι .. Μου έχεις δώσει και σχεδιάγραμμα αν θυμάσαι καλά.."

Δωροθέα:"sorry ρε αγάπη αλλά.. έχεις να πας κάτω πόσα?? 6? Χρόνια.. ? Αγχώνομαι..Η απόσταση είναι μεγάλη και ..."

Νεφελη:"κι εγώ σ'αγαπάω ρε ..."

Εκείνη δακρύζει και με αγκαλιάζει..

Δωροθέα:"να προσέχεις..το σπίτι είναι σε καλά χέρια.."

Νεφελη:"Δώρα??αν ... αν έρθει...να.. "

Δωροθέα:" μην ξανακούσω τίποτα για τον έγινε?? Λειπ2ι κοντά 1 χρόνο ρε Νεφελη... φτάνει πια !!!"

Νεφελη:"έχεις δίκιο .. λοιπόν ξεκινάω θα σε πάρω μόλις φτάσω!!"

Δωροθέα:"έεειι όταν κάνεις στάσεις πάρε με και τότε..."

Νεφελη:"φιλάκιααααα " λέω και βάζω μπρος το αμάξι.. Έχω να κάνω αυτή τη διαδρομή από τότε που ήρθαμε με τον Άρη... ανοίγω το Ραδιόφωνο... Η μουσική με χαλαρώνει και αφού ξέχασα να πάρω σοκολάτα μαζί.... Μέχρι της επόμενη στάση θα βόλευτω με μουσική...

"Άρη?? Έχω άγχος... αν δεν καταφέρω να περάσω τι θα κάνω???Θα τρελαθώ!!!"

"Θα σταματήσεις να πηγαινοέρχεσαι πέρα δώθε?? Με ζαλίζεις!!!!"

"Μα δεν μπορώ !!!! Ρεεέε που πας ???"

"Έρχομαι...."

...

"Που ήσουν?? Εδώ λέει πως δέκα λεπτά πριν επρεπενξδωσιεηξρωδοδιεωιδξδβδηξ"

"Ωραία.. Και τώρα που σε μπουκωσα.. μάσα καλά τη σοκολάτα μην μου πνιγείς κι όλας και ηρέμησε καλά???"

Τόσο ωραία χρόνια... Και τι δεν θα έδινα μα γύριζα πίσω το χρόνο..έστω για μια στιγμή...

Έχουν περάσει τουλάχιστον 2.5 ώρες... αισθάνομαι λίγο κουρασμένη αλλά αποφάσισα τελικά να μην κάνω καμία στάση... έκανα βασικά μια μικρή στην αρχή γιατί ήθελα να πάρω σοκολάτα δεν άντεξα..έστειλα μνμ και την Δωροθέα και το παίρνω σερί μέχρι το σπίτι...