PAMUK PRENS | Texting

-27-

Yav ben neden oturup Hepsi 1 izliyorum biri bana açıklayabilir mi?

Dalga geçmek için ilk bölümü izleyeyim dedim ve şu an 11. bölümdeyim sdlfkjşsdlg

Grup Hepsi de en sevdiğiniz hangisiydi?

Ben Yasemin'i seviyordum şahsen sdşlfkşdlg

Neyse çok uzatmadan bölüme geçelim

İyi okumalarrr ♥

***

Annemin dürtüklemeleri sabah sabah beni çileden çıkartırken uyanmamak için direniyordum. Uykuya olan aşırı düşkünlüğüm her zaman annem için sorun olmuştu.

Bence günde on saat uyku için fazla değildi, gelişim çağındaydık. Hoş, benim pek geliştiğim söylenemezdi ya.

Boyum 1.60 bile değildi...

"Alya, hadi uyan artık, saat sekiz olacak." Kendimi birden yataktan attığımda bütün uykum kaçmıştı. Resmen geç kalıyordum!

"Neden bunu daha önce söylemedin ki?"

"Acele et, seni okula baban bırakacak." Kaşlarım birden çatıldığında rüyada olup olmadığımı anlamak için tırnaklarımı avucuma bastırdım.

Babamın burada ne işi vardı?

Annem bir şey söylemeden odamdan ayrılırken banyoya geçip yüzümü yıkadım. Aynadaki görüntüm tam da beklediğim gibiydi. 

Şişmiş ve kırmızı.

Banyodan çıkarken duvardaki saat gözüme takıldığında kısa çaplı bir sinir krizi geçirdim.

Saat henüz 07.35'ti!

Annem bana saatin sekiz olduğunu söylemişti... Ona neden inanmıştım ki? Bunu hep yapıyordu.

Üzerimi giyinip aşağı indiğimde babamla annem mutfak masasında karşılıklı kahve içiyordu.

"Günaydın." Babamın bana baktığını hissedebiliyordum ama ona göz ucuyla bile bakmadan annemin yanına oturdum. 

"Neden bu saatte buradasın?" Bu kez bakışlarımı doğrudan ona yönlendirdiğimde ellerini birleştirip yüzüne sahte bir gülümseme yerleştirdi.

"Kızımı okula bırakamaz mıyım?" Sahte gülümsemesi yüzüme bulaşırken annemin varlığı dilimin ucuna gelen lafların boğazımda kalmasına neden oluyordu.

"Zahmet etmene gerek yok, kendim giderim." 

"Alya, babana karşı biraz daha anlayışlı olmalısın. Sabah sabah onca yolu sadece senin için gelmiş." Alt dudağımı dişlerimin arasına sıkıştırırken konunun büyümemesi için sustum. Gelmeseydi dememek için kendimi zor tutuyordum.

Önümdeki çikolatalı ekmekten bir ısırık alıp masadan kalktığımda babam da benimle birlikte ayaklanmıştı.

"Erken değil mi?"

"Okula erken gidip ders çalışacağım." Seninle ne kadar az zaman geçirirsem benim için o kadar iyi.

"Pekala, ben arabadayım o zaman. Çantanı alıp gelirsin." Başımı hafifçe sallayıp çantamı almak için odama giderken titreyen ellerimle ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Onunla yalnız kalmak istemiyordum. Muhtemelen ağzımdan çıkacak kelimelere engel olamayacaktım ve kavga edecektik. Beni bu konuda durdurabilecek tek kişi annemdi ve o olmadan babamla yalnız kalma fikri berbattı.