PAMUK PRENS | Texting

-40-

Bence bu bölüm yorum rekoru kırmalıyız...

Acabaaa neden?

İyi okumalar, bölüm sonunda görüşürüz sdşlkflşdsklşdskg

***

Muhsin Hoca sinirle odasında ileri geri turlarken alt dudağımı ısırıp yardım isteyen bakışlarımı Nurhan Hoca'ya yönelttim. 

Bu kez fena sıçmıştım, üstelik hiçbir suçum yoktu. O ekran görüntülerini panoya ben asmamıştım ve ne yazık ki bunu ispatlayacak bir kanıt da yoktu. Oraya o kağıtları her kim asmışsa elektrik kesintisini bekleyecek kadar zeki olmalıydı çünkü kamera kayıtlarında herhangi bir şey bulamamışlardı.

"Evet, bir açıklaması olan var mı?" Muhsin Hoca Anıl'la ikimize ateş püsküren gözlerle baktığında Nurhan Hoca nihayet araya girmişti.

"Muhsin Bey, bunu kimin yaptığını henüz kesin olarak bilmiyoruz. Sizce de onlara kızmak için erken değil mi?" Muhsin Hoca sinirle başını iki yana salladıktan sonra bana bakarak konuştu.

"Bunu kimin yaptığı gayet açık bence. Ama ben okulumda böyle bir şeye müsaade etmem."

"Ben yapmadım." Geldiğimizden beri kendimizi savunmamıza bile izin vermemişti ve sinirlenmeye başlıyordum.

"Kim senin telefonuna girip Anıl'la olan konuşmalarınızın çıktısını alsın ki?"

"Bilmiyorum." Titreyen sesime içimden küfrederken dolan gözlerimi kocaman açarak göz yaşlarımın aşağı akmamasını sağladım. Sinirden ağlayacaktım.

Cidden... Bunu kim yapardı ki?

"Ben yaptım." Anıl'ın sesi dudaklarımın hafifçe aralanmasına neden olurken hepimiz aynı anda ona bakmıştık.

Böyle bir şeyi neden...

Telefonuma nasıl girmişti o? Böyle bir şey imkansızdı.

"Bilerek kendini neden rezil edesin? Salak mısın sen oğlum?" Muhsin Hoca'nın mantıklı sorusuyla Anıl'ın gözleri gözlerimle buluşmuştu.

"Çünkü... Alya'nın beni affetmesini istedim." Gözlerimi gözlerinden alıp yere sabitlerken ne düşünmem gerektiğini bilmiyordum. Bu yaptığı çok saçmaydı, ben ondan böyle bir şey istememiştim. Ona intikamımı alıp ödeşeceğimizi söylemiştim zaten, neden böyle aptalca bir şey yapmıştı ki?

"Bu senin ikinci kez aynı hataya düşüşün Anıl Tekiner. Ve bu kez ilk seferki gibi ucuz atlatamayacaksın. Aileni okula çağırıp bu konuyu onlarla görüşeceğim. Şimdi kaybolun gözümün önünden."

"Muhsin bey?" Nurhan Hoca'nın imalı sesiyle Muhsin Hoca öksürüp ekledi.

"Yani odamdan çıkabilirsiniz." Müdür odasından Anıl'la birlikte çıktıktan sonra arkamızdan kapanan kapıyla ikimiz de yere çökmüştük. Gözlerimi kapatıp alnımı dizlerime yaslarken Anıl'ın da aynısını yaptığını hissedebiliyordum.

Gözlerimi hafifçe araladığımda beni izleyen bir çift gözle karşılaşmıştım. Gözlerini gözlerimden çekmeden dudaklarına buruk bir gülümseme yerleştirdiğinde konuşmak için yutkunup hafifçe kafamı kaldırdım.

"Neden böyle bir salaklık yaptın?"

"Hiçbir şey sorma Alya."

"Nedenini bilmeye hakkım yok mu?"